روز ٤ ژوئیه، سالروز درگذشت کمونیست برجسته و رفیق عزیزمان منصور حکمت است. فقدان او برای خانواده اش یک تراژدی هولناک بود. برای جنبشی که او تصویرساز و رهبر انقلابی و سازش ناپذیر آن بود، ضربه ای عمیق و غیر قابل جبران بود. درگذشت منصور حکمت بسیاری را در اردوی دشمنان کارگر و کمونیسم از سران رژیم اسلامی تا ارتجاع ضد کمونیستی به وجد آورد. همزمان در صفوف کارگران و کمونیستهائی که کمونیسم را نه با روایات ناسیونالیستی و دمکراتیک بلکه به روایت مارکسی و کارگری درک و درونی کرده بودند، یک فاجعه تمام عیار بود.
زمانی منصور حکمت راجع به ضربات پلیسی سال شصت و کشتار همرزمان و رفقای عزیزمان در سازمان اتحاد مبارزان کمونیست گفت: “… توان و نيرويى که در آن ماجرا از دست داديم به مراتب از آنچه باقى ماند بيشتر بود. انسانهاى عزيز و کمونيستهاى فوق العاده برجسته و مستعدى از دست رفتند. چه در قلب تک تک ما و چه در عرصه سياسى و مبارزاتى هنوز اين حفره ها پر نشده و بنظر من هرگز نميشود. مهم ترين عامل در پروسه تاريخى، خود انسان است و هر فرد نقش ويژه و غير قابل جايگزينى اى ميتواند در اين پروسه بازى کند…”.
این نگرش عمیق به نقش فرد در پروسه تاریخی و کشمکش طبقاتی در مورد خود او بیش از هر کسی صادق است. با درگذشت او حفره عمیقی ایجاد شد که هیچوقت پر نمیشود. با اینحال تاثیر عمیق و ردپای منصور حکمت در هر قلمرو جدی کشمکش سیاسی و طبقاتی جاری دیده میشود. هرجا کارگر و انسان معترض امروز به یک تغییر بنیادی، رادیکال و ریشه ای، به انتقادی اجتماعی و عملی انقلابی دست میزند یا حتی فکر میکند، آنجا منصور حکمت حاضر است. منصور حکمت امروز در میان ما نیست، اما او به آینده تعلق دارد، به جنبش کمونیستی طبقه کارگر برای امحای سرمایه داری.
یاد رفیق منصور حکمت، ژوبین عزیز و دوست داشتنی، پرچمی که برافراشت در صف مبارزه کمونیستی کارگری ما همواره گرامی و جاودان است!
۴ ژوئیه ۲۰۲۳