دانشگاه، قلب تپنده خیزش انقلابی شهریور
امیر عسگری
در سالروز خیزش انقلابی شهریور ۱۴۰۱ خوب است نگاهی به مبارزات دانشجویان و نقش محوری این مبارزات و تاثیر آن بر روند مبارزات انقلابی در سال ۱۴۰۱ پرداخته و بر لزوم تداوم مبارزات دانشجویی تاکید کرد.
خیزش انقلابی شهریور از پس قتل دولتی مهسا(ژینا) امینی در ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ در پس خشم عمومی جامعه از آپارتاید جنسی، نابرابری، تبعیض، فقر و فلاکت آغاز شد، از ابتدا دانشجویان نه تنها در صفوف اول مبارزات قرار گرفتند بلکه نقش لیدری بخش های مختلف را برعهده گرفتند.
در بیش از ۱۰۰ دانشگاه، دانشجویان با سازماندهی سراسری علیه آپارتاید جنسی، تبعیض جنسیتی و عوامل حراست و سرکوب دست به اعتراض و حتی تقابل نیرو زدند.
دختران در این اعتراضات با سوزاندن روسری خط بطلانی بر حجاب، این بیرق بردگی اسلامی کشیدند. دانشجویان با سردادن شعارهایی چون؛ «سقف و کتاب و گندم، قدرت به دست مردم»، «مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه، چه رهبر»، «نه سلطنت، نه رهبری، دموکراسی، برابری»، «نان کار آزادی، اداره شورایی» و «دانشجو کارگر اتحاد اتحاد» و همچنین نوع پراتیک و بیانیه هایی که در دل خیزش انقلابی بیرون آمد با رویکردی چپ و سوسیالیستی در بیان واضح سرنگونی انقلابی حکومت اسلامی، مرزبندی خود را با هر طیف بورژوازی را بار دیگر بیان کردند.
در جریان خیزش انقلابی شهریور ۱۴۰۱ دانشجویان مبارز بسیاری بازداشت، شکنجه و حتی کشته شدند اما کماکان روحیه مبارزه و مواضع انقلابی و رادیکال در دل این جنبش پیشرو باقی است و منتظر تغییر توازن قوای سیاسی هستند تا بتوانند بار دیگر پر قدرت و با تجربه به میدان مبارزات انقلابی با افق سوسیالیستی باز گردند.
اکنون در سومین سالروز خیزش انقلابی شهریور فضای سیاسی بسیار متفاوت از سال ۱۴۰۱، در پس جنگ ۱۲ روزه و فضایی کاملا متشنج که جمهوری اسلامی در حال تقلا برای بقا خود، بسر میبریم. و از طرفی دیگر جناح های مختلف رژیم اسلامی به همراه سلطنت طلبان و سایر جناح های اپوزیسیون بورژوایی برای قدرت و تغییر لایه بالایی نظام دندان تیز کرده اند. در فضایی که جمهوری اسلامی به ابزار سرکوب و اعدام متوسل شده و قصد اجرای حکم اعدام فعالینی مانند شریفه محمدی، پخشان عزیزی و وریشه مرادی را دارد.
در فضایی که فقر و فلاکت دمار از روزگار جامعه درآورده و هر روز شاهد فقیر تر شدن بخش های مختلف جامعه و غنی تر شدن جیب آقازاده ها و انگل زاده های رژیم هستیم، در فضایی که دیگر نمیتوان نفس کشید و آتش خشم جامعه و طبقه کارگر مانند آتش زیر خاکستر منتظر فرصتی برای شعله کشیدن است.
در چنین اوضاعی اعتراضات کارگران و بازنشستگان تداوم پیدا کرده و با توجه به شرایط اقتصادی و عدم تامین حداقل حقوق و مزایای کارگران و مزد بگیران و زحمتکشان جامعه این اعتراضات و اعتصابات گسترش پیدا خواهد کرد.
اما در دوره کنونی و در آستانه سالروز خیزش انقلابی شهریور وظیفه دانشجویان انقلابی و سوسیالیست در دانشگاه چیست؟!
در دانشگاه، دانشجویان باید ابتدا به نحوی نشان دهند که مبارزات همزمانشان در ۱۴۰۱ را فراموش نکرده اند و از طرفی نسبت به اوضاع کنونی اعلام موضع کنند.
دانشجویان سوسیالیست، آزادیخواه و برابری طلب باید ضمن گرامیداشت خیزش انقلابی شهریور و یاد جانباختگان راه آزادی و برابری، باید خواستار آزادی تمامی زندانیان سیاسی بخصوص شریفه محمدی فعال کارگری محکوم به اعدام بدست جانیان اسلامی شوند.
در این دوره که با بازگشایی مدارس و دانشگاه نیز مصادف است ابتدا باید به فقر، فلاکت و تمامی مصائب دانش آموزان و دانشجویان و جامعه پرداخت، باید علیه جنگ طلبی و جنگ افروزی، علیه حقوق های چند برابر زیر خط فقر، روند پولی سازی آموزش، علیه دست اندازی نهادهای امنیتی به دانشگاه، محرومیت های دانشجویی، افزایش شهریه ها و انواع دست اندازی های امنیتی و اقتصادی و ایدئولوژیک به فضای دانشگاه اعلام موضع کنند.
دانشگاه سنگر آزادی است.
۲۰ شهریور ۱۴۰۴