جنگ امپریالیستها در اکراین و دمیدن درآتش این جنگ ازهمه سو بیشترین حجم اخبار و تبلیغات میدیایی را به خود اختصاص داده. به نظر میرسد ۸ مارس روز جهانی زن بنوعی در سایه این وضعیت به محاق رفته است. ظاهرا دیگر کسی عطف توجهی به ۸ مارس و روز اعلام کیفرخواست زنان به نابرابری به خشونت به قتل و کشتار زنان به جنگ افروزی سرمایه داری و دول ذینفع درجنگ نشان نمیدهد، یا حداقل این روز و این مناسبت در صدر اخبار قرار ندارد. سرمایه داران و دول دست نشانده سرمایه داری به بهانه دفاع از “دمکراسی و حفظ تمامیت ارضی” کشور اکراین جنگی را شروع و دامن میزنند که تنها قربانیانش مردم عادی و غیر ذینفع در این جنگ و عواقب آن هستند. ژنرال ها نقشه میریزند و سربازان کشته میشوند و خانه به ویرانه تبدیل میشود. در این جنگ و در همه جنگها بیشتر از هر کسی زنان قربانیان اصلی و اولیه این جنایت و وحشیگری ساخته قدرتهای افسارگسیخته جهانی هستند. زنانی که مورد خشونت و تجاوز قرارمیگیرند، زنانی که خانه و زندگی و فرزندان و همسرانشان را در جنگ از دست میدهند و زنانی که زیر فشار ویرانی و فروپاشی زندگی در خاتمه جنگ کمرشان خم میشود. زنانی که در این جنگهای ویرانگر سرپرستی خانواده و کودکان به عهده آنان میفتد و به تنهایی باید چرخ زندگی را با همه مرارتها و ناملایمات بچرخانند. زنانی که نه در جنگ و نه در صلح از آنچه که باید برخوردارباشند، نیستند و بهره ای از آنچه که باید دارا باشند، ندارد.
سرمایه داری در طول حیات خود چه با جنگ افروزی و چه در”صلح و دمکراسی” ساخته و پرداخته مورد ادعایش بنا به نیاز و منافع خود آنجا که لازم دیده از نیروی کار و توان زنان در همه زمینه ها استفاده کرده. بعنوان نیروی کار ارزان، بعنوان نیروی پشت جبهه جنگ ها بعنوان مسئول تربیت و بارآوری نیروی کار جدید در بازار کار و بعنوان کارگر بی جیره و مواجب در جهت رشد و توسعه سرمایه داری و سود اندوزی افسارگسیخته در همه عرصه ها. سرمایه داری و مناسبات سود محور آنجا که پای حقوق زنان در میان است از هر ترفندی برای شانه خالی کردن از زیر جواب دادن به این خواسته ها استفاده میکند و آنجا که تامین منافع سرمایه در میان است از هرامکان و موقعیتی بهره میجوید تا هر موجود زنده ای را درگیر تامین این منافع بکند. تا یک ماه پیش پاندمی کرونا در راس اخبار قرار داشت و هر پدیده و بحثی در سایه کرونا قرار داشت، به ناگهان کرونا محو شده و اثری از این پاندمی مرگبار در اخبار و میدیای اجتماعی دیده نمیشود.
امروز در آستانه یک هشت مارس دیگر، جهان هنوز تا برابری بین زن و مرد فاصله بسیار زیادی دارد. شکافی که هیچ جنگ افروزی و هیچ پاندمی نمیتواند آن را پر کند. نابرابری و ستم بر زنان یعنی نصف جمعیت دنیا را نمیشود با هیچ جنگ افروزی و ویرانی سرپوش گذاشت و از محوریت و مبرمیت آن کاست. به زیر کشیدن آپارتاید جنسی، در هم شکستن قوانین اسلام سیاسی و سنتهای مردسالارانه و باورهای ارتجاعی ضد زن و فرهنگ پوسیده قرون وسطایی در کشورهای اسلام زده هنوز در دستور کار ما زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب است. جنگ یا صلح، صورت مسله برای ما دنیایی فارغ از نابرابری فارغ از ستم و تبعیض و عاری از هر گونه استثمار و بیحقوقی است. سال گذشته با وجود پاندمی کرونا و مرگ و میر ناشی از آن، حضور زنان و مردان آزادیخواه در کف خیابان های شهرهای بزرگ جهان مشهود بود. امسال هم علیرغم جنگ طرفهای امپریالیستی دراکراین و نقش ناتو و دیگر کشورهای غربی در این جنگ و خونریزی حضور زنان در اجتماعات ۸ مارس در اعتراض به بیحقوقی زنان در اعتراض به قتل زنان در اعتراض به جنگ افروزی در اعتراض وعلیه بیحقوقی گسترده زنان در کل دنیا بیش از هر زمانی لازم و ضروری است.
هشت مارس روز جهانی زن، روز اعتراض به نابرابری و تبعیض براساس جنسیت است. روز اعتراض زنان به بیحقوقی در همه عرصه های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است. ۸ مارس تاریخا روزی متعلق به جبهه چپ و سوسیالیسم است. روزی که افق چپ و آزادیخواهی در مقابل هر نوع تبعیض و بیحقوقی درپوشش حقیر فرهنگ و سنت خودی و تعلق جغرافیایی، پرچم حقوق جهانشمول زن را برافراشته و از برابری کامل و بیقید و شرط زنان در سراسر جهان دفاع کنیم. جنگ ما با سنتهای ضد زن با آپارتاید جنسی با نابرابری و با قوانین شریعت و دین یک ماه پیش آغازنشده. حداقل در ایران این جنگ از ۴۳سال پیش شروع شده و تا امروز با هر افت و خیزی ادامه داشته. جنگ ما از سنگسار زنان از اسید پاشی های جمعی از بکارگیری تیزبر و از شکنجه و شلاق در پای میز تعزیر در زندان های جمهوری قتل و جنایت شروع شد و تا امروز و با دیدن سر بی جان مونا حیدری و بدن سوخته دهها مونای دیگر ادامه دارد. نه جنگ نه پاندمی و نه هیچ آتش افروزی تحت هیچ نامی نمیتواند این مبارزه را به خاموشی بکشاند. این زخم ها آنقدر عمیق و آنقدر دردناک هستند که جز با محو کل این سیستم نابرابر و خشکاندن ریشه این ستم ها التیام نخواهند یافت.
در ۸ مارس امسال همصدا و همرزم فارغ از تعلقات مرزی و جغرافیایی برای محو ستم بر زنان برای برچیدن بساط جنگ و بیخانمانی و رواج فاشیسم در سایه جنگ و پاشیدن خون بر زندگی و زیبایی، به میدان بیاییم و از خواست برقراری یک دنیای آزاد و برابر برای همه انسانهای این کره خاکی دفاع کنیم.
زمانیکه در هشتم مارس ۱۸۵۷، زنان کارگر کارگاه‌های پارچه‌بافی و لباس دوزی در نیویورک آمریکا به خیابان‌ها ریختند و خواهان افزایش دستمزد، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط بسیار نامناسب کار شدند این تظاهرات با حمله پلیس وضرب و شتم زنان برهم خورد. امروز و سالها بعد از آن روز نیروی متحد ما زنان و مردان آزادیخواه میتواند مانع حمله پلیس و هر نیروی سرکوبگری باشد که قصد ممانعت از حضور ما در خیابانهای سنندج، مریوان، بغداد و کابل تا تهران و سایر نقاط دنیا را داشته باشند. تجارب موفق گذشته را برای برگزاری ۸ مارس روز جهانی زن به کمک بگیریم و اجازه ندهیم جنگ و جنگ افروزان فاتحین خیابان و خانه های مردم به تنگ آمده از فقر و نابرابری شوند.
ملکه عزتی
۴ مارس ۲۰۲۲
