نگاهها به شنبه ۲۵ شهریور سالروز قتل مهساامینی (ژینا) و آغازخیزش انقلابی سراسری دوخته شده است. مردم تشنه رهایی و متنفر از تروریسم جمهوری اسلامی و مبارزین و صف گسترده آزادیخواهان اقدامات مبارزاتی متنوع در تدارک گرامیداشت یاد مهسای جوان و دیگر جانباختگان عزیز و دستاوردهای خیزش انقلابی پرشور یکساله را در داخل و خارج کشور دردستور گذاشته اند. در طرف مقابل جمهوری اسلامی با بسیج همه ظرفیتهای ضد مردمی، اعم از امکانات نظامی و غیر نظامی واداری و پروپاگاند و رسانه و خرافه مذهب و مانوورهای گوناگون صف آرایی کرده است. ترس از قدرت اعتراضی مردم و نسل جوان پرشور و نگرانی از ناتوانی و تزلزل نیروهای سرکوبگرداخلی اش در مقابله با تحرک اعتراضی چنان است که طبق خبرهایی دارودسته های تروریست همسوی خود در بیرون مرزها امثال حزب الله و غیره را به خدمت گرفته است. روز ۲۵ شهریور بی تردید کابوس خامنه ای و سپاه پاسداران و حکومت و کل پیکره سراپا جانی جمهوری اسلامی است. چگونگی عبور از این کابوس آجندای اول چندماهه اخیر حکومتی است که ادعای قدرقدرتی در منطقه را دارد. مداومأ انتظار طوفان اعتراضات اجتماعی بسیار عمیق تر و گسترده تر و بنیان برافکن را میکشند. در این فضا وحشت از سالگرد خیزش انقلابی بر کل اقدامات “پیشگیرانه” چند ماهه اخیرجمهوری اسلامی از مقطع بازگرداندن گله “ارشاد” به خیابان تا اجلاس سران سپاه تا لفاظیهای پر از ترس چند روز قبل خامنه ای جلاد در جمع حلقه بگوشان خود از بیرجند و سیستان و بلوچستان سایه انداخته است. آنها به خوبی واقفند تنفر و انزجار مردم از “نظامشان” در اوج است و صف میلیونی زنان و مردان و جوانان تشنه آزادی از ممکن ترین فرصت برای شکل دادن به اعتراضات کوبنده و گسترده دست میزنند. تمامی مانورها واقدامات “پیشگیرانه” چند ماه اخیر در راستای محدود کردن دامنه اعتراضات برحق مردم است. اینکه دامنه جنبش اعتراضی و مبتکرانه در سالگرد خیزش انقلابی گسترده خواهد بود و یا محدود اما به نظرم تغییری در این واقعیت نمیدهد که جمهوری اسلامی بازنده است.
حکومتی که یکسال تمام است زیر ضرب اعتراضات بزرگ و کوچک قرارگرفته، یکسال تمام با موج اعدامها و سی هزار بازداشتی و سریال جنایتکارانه مسمومیتها و ترورهای سیاه، نتوانسته جامعه را مرعوب کند، بلکه برعکس اوضاع را به ضد خود چرخانده است، قطعأ بازنده است. حکومتی که با لشکرکشیها و امنیتی کردن محل کارو زیست و اخیرأ پادگانی کردن شهرها نتوانسته اراده انقلابی را از جامعه بگیرد، بر عکس انقلابیگری و ابتکارات انقلابی به کوی و برزن و محله و دانشگاه و محل کار و درون خانواده ها گسترش پیدا کرده، به وضوح در این کشمکش بازنده است. رژیمی که یادواره یک روز معین روز ۲۵ شهریورو ارج گذاری دستاوردهای آغازین خیزش اعتراضی و انقلابی این چنین کل موجودیتش را به لرزه درآورده، طبعآ بازنده است. حکومتی که برای مقابله با گرامیداشت یاد مهسای جوان و جانباختگان عزیزمان مجبور است هزینه های سرسام آور مالی و نظامی و پروپاگاند خرافی و گسیل نیروهای سرکوب به شهرها و به ویژه سقز زادگاه زنده یاد مهسا امینی را تقبل کند، به روشنی در این جدال تا همین الان بازنده است.
