کارگران فولاد با قدرت و اتحاد تحسین برانگیزی تا روز دوشنبه ٩ بهمن ماه اعتصاب و اعتراض و راهپیمائی در شهر اهواز را ادامه دادند. همزمان با اعتصاب مذاکرات نمایندگان کارگران با کارفرما و مسئولین به تناوب ادامه داشت. یک تلاش کارفرما و عوامل بانک ملی و علی محمدی همراه با نیروهای امنیتی و استاندار، اعمال فشار به نمایندگان برای خاتمه اعتصاب با معرفی طرح توافق جدیدی در باره خواستهای کارگران بود. یکشنبه شب ٨ بهمن ماه علی محمدی نمونه فیش های حقوقی ای را منتشر کرد که در آن آیتم های حقوقی سابق که فریز شده بودند با محاسبات جدیدی مجددا احیا شدند و اعلام شد که از ابتدای دیماه محاسبه شده و شامل کلیه کارگران فولاد اعم از قراردادی و پیمانکاری میشود. همینطور طرح توافقی در باره همسانسازی حقوق ها و طرح طبقه بندی مشاغل مطرح شده که مبهم است و این فرصت را به کارفرمایان میدهد که مجددا زیر آن بزنند و یا مانند موارد قبل اجرا نکنند. این چهارچوب مورد قبول بخشی از نمایندگان کارگران قرار میگیرد و نهایتا زیر فشار کارفرمایان توسط نمایندگان کارگران امضا میشود. توافق به پایان اعتصاب و خواست ادامه اعتصاب، نوعی دودستگی میان کارگران ایجاد کرد و کارفرمایان موفق شدند که شیفت شب گروه ملی را دوشنبه شب به سر کار برگردانند.
کارگران پیمانکاری شفق که خواست محوری آنها یعنی تغییر وضعیت از پیمانی به قراردادی محقق نشده است، امروز سه شنبه ١٠ بهمن ماه دست به اعتصاب و تجمع مقابل درب شرکت زدند. با تضعیف جمعیت اعتصابی و موقعیت ضعیف تر کارگران پیمانی، مدیریت و حراست شرکت تعرضی شدند و کارگران شفقی را تهدید به اخراج جمعی کردند اما کارگران پیمانی شفقی امروز سر کار بازنگشتند و به اعتصاب ادامه دادند.
واقعیت اینست که خواستهای کارگران فولاد طی دو سال گذشته و بمناسبت های مختلف طرح شده است. نمایندگان کارگران بارها با مدیریت نشست داشتند و جوابی نگرفتند و سیاست مدیریت وقت کشی و سردواندن کارگران بوده است. اعتصاب اخیر شکل گرفت که به این پروسه باطل پایان داده شود اما اینبار نیز مرتبا علی محمدی و بانک ملی با طرحهای مختلف و دعوت به نشست و وعده و وعید همراه با تهدید سعی کردند زودتر اعتصاب را تمام کنند. بالاخره اعتصاب در مقیاس وسیع در دو هفته قبل را توانستند یکبار با دادن “حق الحساب” متوقف و با گروکشی شکایت از میزان آن در بحث همسان سازی کم کنند و نهایتا بدنبال اعتصاب مجدد و گسترده کارگران با عقب نشینی در مواردی و وعده اجرای مابقی موارد، اعتصاب هفته اخیر را مهار کنند. با اینحال هنوز خواستهائی مانند بازگشت به کار کریم سیاحی و همکاران اخراجی، همسان سازی حقوق ها با فولاد اکسین که در حال حاضر تفاوتی پانزده الی بیست میلیونی بین آنها وجود دارد، اجرای طرح طبقه بندی مشاغل بدون حقه بازی، موضوع قراردادی شدن کارگران شفقی و تامین امنیت شغلی آنها در توافق کنونی ناروشن است.
اعتصاب اخیر فولاد بعد از طی مسیرهای مختلفی شکل گرفت و نارضایتی عمومی کارگران و تکیه بر خرد جمعی و مجمع عمومی موجب شکلگیری اتحاد گسترده بیش از سه هزار کارگر مجتمع فولاد شد. توافق کنونی که حاوی ناروشنی و ابهاماتی است که راه دبه درآوردن را مجددا برای کارفرما باز میگذارد، این اتحاد را شکست و بدون اطلاع اکثریت کارگران توسط نمایندگان به امضا رسیده است. این مهمترین نقطه ضعف در مهمترین لحظه اعتصاب است و می بایست قبل از امضا به توافق و رای کارگران در همین مقیاس میرسید.
همین سطح از توافق و عقب نشینی کارفرمایان حاصل اعتصاب و اتحاد گسترده ای بود که شکل گرفت و به صحنه آمد. روشن است هر اعتصاب کارگری از صفر تا صد خواستها را محقق نمیکند و جائی را بعنوان پیروزی و بازگشت به کار در نظر میگیرد. اما هر توافقی باید مشروط باشد و در هر مرحله ضعف های دوره قبل پوشانده شود. خواست بازگشت به کار آقای کریم سیاحی با وعده و پادرمیانی موقتا به تحصن ایشان مقابل درب شرکت پایان داد. توافق قبلی استانداری با گروکشی علی محمدی به اعتصاب همه بخشها از سه شنبه تا دوشنبه شب منجر شد. توافق کنونی نیز باید مشروط به زمان اجرا باشد و خواستهای دیگر پی گرفته شود. بویژه تنها نماندن کارگران شفقی و غیر قابل تفسیر کردن مفاد توافق و همینطور روش کار نمایندگی باید تصریح شود. کارگر و نماینده موقت کارگر میتواند محافظه کار یا محدودبین یا تندرو و بدبین باشد، میتواند تطمیع شود یا در مقابل تهدید دوام نیاورد. اصل اینست که هیچ توافقی بدون رای کارگران قابل قبول نیست و هیچ نماینده ای نباید چنین حقی را داشته باشد که به تنهائی از جانب کارگران پای توافقی به اسم هزاران کارگر برود. اینها موضوعاتی هستند که ضروری است در اجتماعات هم اندیشی و مجامع عمومی کارگران مورد بررسی و تصویب قرار بگیرند و حدود و ثغور اختیار نمایندگان کارگری تصریح شود.
کارگران فولاد با اتحاد و خروش گسترده نشان دادند که بسان کوره گداخته فولاد هر زمان این ظرفیت را دارند که قد علم کنند و کابوس سرمایه داران مفتخور شوند. توافقات دو مرحله اخیر و موئی از خرس کندن های تاکنونی نیز تماما محصول این اتحاد قدرتمند کارگری است. هر عقب نشینی کارفرما نتیجه اعتراض و اعتصاب متحد کارگران است. مبارزه کارگری و درافتادن با این مافیای لاشخور و باندهای امنیتی امر ساده ای نیست. نباید اجازه داد نارضایتی کنونی و بحق بخشی از کارگران کمترین سایه ای روی این نقاط قدرت گروه ملی فولاد بیاندازد، برعکس، باید راه های سازش و تطمیع و اعمال فشار روی نمایندگان را بست و این شمشیر را روی سر کارفرما نگاهداشت که چنانچه زیر توافق بزند و باز به سیاست حقه بازی و گروکشی روبیاورد با اعتصاب و اعتراض کوبنده روبرو خواهد شد.
اعتصاب کارگران فولاد تا هم اکنون درسهای درخشانی برای طبقه کارگر و دیگر بخشهای کارگری دارد. این اتحاد را باید تقویت و پاس داشت و بر ضعف ها و کمبودها فائق آمد. در حال حاضر باید از اعتراض کارگران شفقی حمایت کرد. اعتصاب به هر درجه ای ادامه یابد، اعتصاب گروه ملی است و هر زمان بخشهای دیگر میتوانند به آن بپیوندند.
درود بر رزم و اتحاد کارگران فولاد!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
١٠ بهمن ١٤٠٢- ٣٠ ژانویه ٢٠٢٤
_____________________________________________________________________
