اعلامیه حزب حکمتیست
۱۶ آذر ۱۴۰۴، صدای دردهای جامعه
۱۶ آذر، روز دانشجو، در متن اوضاع نامعلومی برگزار شد. در جامعه وضعیت کمابیش معلق “جنگ، مذاکره” وجود دارد، رژیم به همین اعتبار سرکوب را تشدید کرده است و قبل از ۱۶ آذر احضارها و بازداشت دانشجویان آغاز شده بود. رژیم تلاش داشت ۱۶ آذر را به مراسمی فرمایشی مثل نماز جمعه تبدیل کند و حکومتیها روضه بخوانند. با اینحال از پزشکیان تا جلیلی و پورمحمدی در دانشگاه ها مورد اعتراض قرار گرفتند. به جلیلی در دانشگاه تهران گفتند “دست و نفستان بوی خون میدهد” و از برآمد انقلابی ۱۴۰۱ و ادامه آن دفاع کردند! اظهارات پرت و پلای پزشکیان در باره هوش مصنوعی مورد ریشخند دانشجویان قرار گرفت. حراست و نیروهای سرکوب هم دانشگاه ها را امنیتی و از اجتماع مستقل دانشجویان ممانعت میکردند. در دانشگاه بهشتی موفق شدند اجتماع اولیه دانشجویان را به هم زنند و متفرق کنند.
با اینحال، روز یکشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۴، دانشجویان دانشگاه علامه طباطبائی اجتماع اعتراضی مستقل برگزار کردند. در این تجمع که قریب ۳۰۰ تن از دانشجویان حضور داشتند، بمناسبت روز دانشجو تریبون آزاد برگزار شد و دانشجویان در این تریبون سخن گفتند. در تریبون ۱۶ آذر دانشجویان از جمله در باره؛ خواستهای بلافصل دانشجویان و اعتراض به تجاری کردن و پولیسازی آموزش، مشقات ناشی از بحران محیط زیست، تشدید فقر و فلاکت اقتصادی، علیه جنگ و جنگ طلبی، علیه سیاستهای زن ستیزانه در جامعه و علیه تفکیک جنسیتی، علیه سرکوب و بازداشت دانشجویان و خواست آزادی دانشجویان بازداشتی، مخالفت با سیاست وزارت علوم مبنی بر کارشکنی و ممنوعیت در بازگشایی تشکلهای دانشجویی در دانشگاههای علامه، خواجهنصیر و بهشتی، و حمایت از جنبشهای اعتراضی کارگری و بازنشستگان و پرستاران در جامعه سخنرانی کردند.
حراست و امنیتی ها با پخش نوحه و ایجاد مزاحمت تلاش کردند که صدای دانشجویان شنیده نشود و در مراسم با تحریک خلل ایجاد کنند. دانشجویان معترض متحدانه با سر دادن شعار تلاش آنها را ناکام کردند. شعارهایی مانند؛ “صدای ما میرسد، میرسد”، “بیکاری، بیگاری، حجاب زن اجباری”، “دانشگاه پادگان نیست”، “آزادی دانشگاه، آزادی جامعه” سر داده شد. در ادامه این تحریکات هواداران حکومت تلاش داشتند دانشجویان را “اصلاح طلب” معرفی کنند که با شعار “اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا” پاسخ گرفتند.
وحشت از یک اعتراض و تجمع ساده دانشجویان در روز دانشجو و سازماندهی سیاست سرکوب و تهدید و ایجاد درگیری و نهایتاً احضار تعدادی از دانشجویان، نشان میدهد که دانشگاه علیرغم سرکوبهای وسیع خاموش نشده و هنوز رژیم از آن وحشت دارد. دانشگاه مثل هر گوشه جامعه معترض زنده است. آنچه روز ۱۶ آذر توسط دانشجویان گفته شد، حرف دل مردم و بازتابی از دردهای محوری جامعه بود. دانشجویان بحق فرزندان کارگران و مردمی هستند که آزادی و برابری و رفاه میخواهند، از اوضاع مشقت بار و نابرابر کنونی منزجرند و با سیاستهای ضد انسانی و ارتجاعی و تبعیض گر جمهوری اسلامی خوانائی ندارند.
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست به دانشجویان مبارز و انقلابی و چپ و به شرکت کنندگان این تجمع اعتراضی درود میفرستد.
مرگ بر جمهوری اسلامی
آزادی، برابری، حکومت کارگری
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
۱۹ آذر ۱۴۰۴ – ۱۰ دسامبر ۲۰۲۵
__________________________________________
