وارونگی دنیای امروز زبانزد خاص و عام است. روزمره و مستمر زشتیها و تباهی های نظم حاکم در ابعاد فاجعه باری انسانیت را زیر ضرب گرفته است. ایدئولوگها و مفسرین و حکومتگران نظم بورژوایی وعده میدادند، که با گسترش سرمایه و جهانی شدن آن، تامین زندگی و امنیت و آرامش و رفاه جوامع بشری تضمین خواهد شد. اما فجایع تکان دهنده نظم سرمایه در چهار گوشه جهان و در همه قاره ها افشاگر ادعاهای آنها و نظم جهنی سرمایه است. پدیده های سبعانه و تحمیل شده چون ریاضت کشی اقتصادی و تعرض معیشتی کمرشکن در سراسر جهان و در خود غرب و اروپای صنعتی علیه طبقه کارگر و مردم، عروج ناسیونالیسم و فاشیسم و راسیسم و مذهب و خرافه های انسان ستیز، جنگ و زورآزمایی نظامی قدرتهای بزرگ جهانی و قدرتها و دولتهای منطقه ای و محلی به قیمت تباهی زندگی میلیونها انسان، عروج شاخه های مختلف تروریسم بین المللی اعم از تروریسم دولتی و اسلامی و قومی، سربرآوردن القاعده و طالبان و داعش و بوکوحرام و دستجات گوناگون “گرگهای” قومی در جای جای جهان معاصر و معماری سناریوهای سیاه همگی طبق منفعت سرمایه و ریشه در نظم گندیده سرمایه داری “مدرن” در آغاز قرن بیست و یکم دارد.
در مقابل این زشتی ها و تباهیها و در تناسب قوای به شدت نامساعد اما جدال طبقاتی بیوقفه در جامعه در جریان است. جدالی مستمر، گاه نهان و گاه آشکار به وسعت دنیای وارونه امروز. جدالی که برخلاف تصور محدود نگرانه و مصلحت گرایانه، منحصر به صحنه های بروز آشکار در اعتصابات، تظاهراتها، آکسیونها، صف بندیهای رودررو، انتخاباتها، دباتها، صحن کارخانه، جنگ و گریز خیابانی، جنگ ها و نبردهای نظامی و … نیست. هریک از این صحنه ها زیر هر نام و پرچمی تنها گوشه هایی از واقعیت بنیادی تر جدال طبقاتی جاری است، که مهر خود را هر لحظه و روزمره بر کل تحرک جامعه در ابعاد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و بر کل فعل و انفعال انسان جامعه معاصر کوبیده و به قول مارکس “موتور محرکه تاریخ است”. در دو سوی این جدال، طبقه کارگر و طبقه سرمایه دار با منافع آنی و آتی، با منافع اقتصادی و سیاسی و با افق و سیاست متقابل ایستاده اند. افق و سیاست کمونیستی و کمونیسم کارگری پرچم طبقه کارگر در این جدال است. کمونیسم کارگری از دوره مارکس تا حکمت با مانیفست کمونیست و دنیای بهتر، از سر این نیاز جدال طبقاتی و اجتماعی به عنوان پلاتفرم طبقه کارگر آگاه ضرورت پیدا کرده است. به میان کارگران و جامعه تشنه آزادی راه باز کرده و از همین سر هم مداوما و بیش از پیش باید قابل دسترس و به میان کارگران و جامعه برده شود.
انسانیت به کمونیسم حکمت نیازمند است!
روز چهاردهم خرداد هر سال روز تولد منصورحکمت، روز گرامیداشت رهبر جنبش کمونیسم کارگری، فقط یک فرصت مشخص و معین در راستای قابل دسترس کردن و معرفی ابعاد همه جانبه کمونیسم کارگری حکمت و مانیفست “دنیای بهتر” مورد نیاز جدال طبقاتی و انبوه سیاستهای کمونیستی این مارکسیست برجسته در پیچ و خم مبارزه همه جانبه طبقه کا رگر در این دوران است.
روز گرامیداشت حکمت آکسیون حزبی و یا غیر حزبی نیست، مراسم تعلق خاطر شخصی به منصور حکمت هم نیست. هدف معرفی کمونیسم کارگری حکمت است. مضافا گرامیداشت حکمت مختص فعالین حزب حکمتیست و یا بهتر بگویم محدود به فعالین حزب نیست. این روز به همه دوستداران حکمت و به صفوف گسترده جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی متعلق است. فعالین حزب هم به عنوان بخشی از دوستداران حکمت لازمست مبتکر و پیشقدم اقدامات مربوط به گرامیداشت این روز باشند. گرامیداشت حکمت، به سهم خود میخواهد منصور حکمت این رهبر تاریخ معاصر آزادیخواهی و برابری طلبی و کمونیسمش را به جامعه بشناساند. افکار، سیاست، انسانگرایی عمیق و تصمیمات سرنوشت ساز او را به جامعه معرفی کند. طبقه کارگر و جامعه تشنه آزادی، به فکر و سیاست و آلترناتیوهای حکمت نیازمند است. انسان خواستار رهایی، کارگر ضد استثمار، زن خواستار برابری، جوان خواهان سعادت و شادی و آینده بهتر، جنبش حقوق کودک و در یک کلام جامعه عاری از هر نوع ستم و تبعیض، به سیاست و پراتیک درخشان منصور حکمت نیازمند است. حاصل ۲۵ سال زندگی سیاسی حکمت را باید قابل دسترس کرد. روز تولد و مناسبت گرامیداشت حکمت فرصتی است که هر دوستدار منصور حکمت به سهم خود حکمت را به میان کارگر و مردم ببرد. هر کس به سهم خود میتواند کاری بکند.
در داخل و خارج کشور چه باید کرد !
در داخل کشور محدودیتهای تحمیلی جمهوری اسلامی دامنه عمل اقدامات مورد نظرمان را محدود میکند، اما با وجود آن بسیاری کارها شدنی است. کافیست جمع دوستداران حکمت آشنا و مورد اعتماد هم دور هم جمع شوند، آنوقت مبتکرانه میتوانند مجموعه ای از اقدامات، از مطالعه و بازخوانی آثار او، از پخش و تکثیر و توزیع آثار کتبی و صوتی و تصویری او، از جلب و جذب فعالین کارگری و چپ و آزادیخواه حول کمونیسم حکمت و از توزیع وسیع تراکت و پوستر و … در معرفی منصور حکمت را در دستور بگذارند.
در خارج کشور با برگزاری میزگردها، سمینارها، ترتیب سخنرانیها و جلسات توضیحی و ترویجی در مورد آثار شاخص حکمت، برپایی میزکتاب آثار حکمت، پخش سی دی سخنرانیها میتوان سهم خوبی را در معرفی کمونیسم حکمت برعهده گرفت. نه تنها رسانه های حزبی ما، بلکه جا دارد، رسانه های کمونیستی، نشریات و رادیو و تلویزیون چپ و آزادیخواه سهمی در گرامیداشت و معرفی عمیق تر و وسیع تر منصور حکمت به عهده بگیرند.
به علاوه شخصیتها و فعالین کمونیستی که شانس کار مشترک و نزدیک با این انسان بزرگ را پیدا کرده اند، ضروری است، درسهای با ارزش و نوشته نشده ای از روش و سبک کار و مناسبات کمونیستی حکمت، از تواضع و فروتنی و صراحت و انسانیت و از ابتکارات و خلاقیتها و استعدادهای فراوان این سمبل کمونیسم معاصر را برای نسل کمونیست حاضر بگویند و بنویسند. بدون اینکار شناخت از حکمت و کمونیسم وی ناقص خواهد ماند.
بیایید کاری کنیم که در پایان روز تولد حکمت و مناسبت گرامیداشت او تعداد زیادی با حکمت و کمونیسم و انسانیتش آشنا شوند. حول سیاستها و اهداف رهبر برجسته کمونیسم معاصر متحد شوند. افق و سیاست و تحزب کمونیستی کارگری را آنطور که منصور حکمت مبتکرش بود به عنوان ابزار برنده پبشبرد جدال طبقاتی گسترده و سرنوشت ساز در جهان معاصر و در این دوران به دست بگیرند. دوستداران حکمت و صفوف جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی و فعالین آن را به چنین اقدامات و بسیاری ابتکارات دیگر در خارج و داخل کشور فرامیخوانیم.
***