رفقای حزب حکمتیست، حضار کنگره
از سوی سازمان آلترناتیو کمونیستی عراق و از جانب هیأت نمایندگی سازمان کنگره را تبریک گفته و آرزوی کنگره موفقی داریم.
این کنگره همزمان با خشم و خروش انقلابی کارگران و زحمتکشان در خاورمیانه از ایران تا عراق و لبنان برگزار می شود که هدف سرنگونی رژیم های سیاسی حاکم بر این کشورها را دارد و آشکارا از اراده سیاسی طبقه کارگر، محرومین و آزادیخواهان این کشورها حکایت می کند. جنبشی که می خواهد از حاکمیت بورژوایی، ملی، اسلامی و قومی رها شود.
بدون تردید پیروزی این جنبش انقلابی در هر یک از این کشورها، پیروزی آن در دیگر کشورهاست. حاکمیت استبدادی اسلام سیاسی و بورژوازی ملی در این کشورها به بن بست رسیده اند و نمی تواند بدون تحمیل مشقت اقتصادی، سرکوب و قتل عام ادامه یابد. اکنون زمان سرنگونی حاکمیت بورژوایی و تحقق سوسیالیسم در منطقه فرا رسیده است.
سرنگونی این رژیم ها بدون دخالت طبقه کارگر به مثابه طبقه ای مستقل و ضدبورژوایی در عرصه های مختلف این جنگ سیاسی ممکن نیست و این پیروزی به آلترناتیو سوسیالیستی و انترناسیونالیستی گره خورده است.
سازمان آلترناتیو سوسیالیستی دوش به دوش طبقه کارگر و توده های زحمتکش، زنان و جوانان انقلابی آزادیخواه در عراق مبارزه می کند و در تلاش است تا این جنبش انقلابی را به پیروزی رساند و آرزوهای مردم به پاخاسته را تحقق بخشد. سازمان دست همکاری بین المللی را به سوی مردم به پاخاسته در ایران دراز می کند.
در عین حال سازمان ما در راستای تقویت جنبش کارگری- کمونیستی و دخالت مؤثر در قیام توده ای این دو کشور و سایر کشورهای منطقه مبارزه می کند. امروز بیش از هر زمانی ضرورت انترناسیونالیسم کمونیستی احساس می شود. هم سرنوشتی مبارزات کارگران و توده های زحمتکش در این کشور بار دیگر بر واقعیت این ضرورت تأکید می کند.
بار دیگر آرزوی کنگره ای موفق داریم.
زنده باد سوسیالیسم
زنده باد انترناسیونالیسم
سازمان آلترناتیو کمونیستی عراق
۲۳ نوامبر ۲۰۱۹
————————————————————————————————————————————————————
رفقا!
شادباش‌های ما را بمناسبت برگزاری کنگره نهم حزب کمونیست کارگری حکمتیست بپذیرید. این کنگره در متن شرایط متحول ایران و خیزش توده ای آبانماه ٩٨ برگزار میشود و این شانس برای کمونیستها بیشتر از هر وقت فراهم است تا با توجه به واقعیات عریان جنبش انقلابی تصمیمات خود را اتخاذ کنند و موثرترین راههای دخالتگری را در پیش گیرند. هسته اقلیت برای برگزاری هرچه پربارتر کنگره بهترین آرزوها را برای شما دارد.
زنده باد همکاری و همگرایی نیروهای کمونیست در راستای پیروزی طبقه کارگر.
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم.
هسته اقلیت
٢٣ نوامبر ٢٠١٩
————————————————————————————————————————————————————————
پیام سازمان راه کارگر به کنگره نهم حزب کمونیست کارگری- حکمتیست
رفقای عزیز
با درودهای گرم و رفیقانه و سپاس برای دعوت از سازمان ما به کنگره شما. آرزوی صمیمانه ماست که کنگره نهم حزب شما با موفقیت تمام بتواند تصمیم ها و قرارهای خود را تصویب کرده و متحقق کند.
رفقای عزیز
کنگره حزب کمونیست کارگری- حکمتیست در شرایطی برگزار میشود که قیام خونین مردمان اعماق در همه کشور در حال اوج گیریست و دوره تازه ای آغاز شده است.
درپی افزایش سه برابری نرخ بنزین، آتشی بر باروت خشم و عصیان توده ای علیه رژیم تبهکار حاکم فروریخت و اینک شورشهای خیابانی سراسر ایران را برگرفته است. شورشهایی که همزمان با اعتصابات دلیرانه کارگران هفت تپه و آذر آب و هپکو و فولاد اهواز، تظاهرات بازنشستگان و شورش اهواز و شادگان بوقوع پیوسته و میرود دوره ی تازه ای از کشاکش های اجتماعی، طیقاتی و تغییرات گسترده را در مناسبات سیاسی و اجتماعی ایجاد کند.
رفقا ی عزیز
همانگونه که در ارزیابی ها و قطعنامه های کنگره شما هم آمده است جنبش انقلابی در ایران، جدا از جنبشهای اجتماعی طبقه کارگر و مزدبگیران در سراسر جهان، علیه سرمایه وسیاست نئولیبرال حاکم، نیست. در شرایطی که جنبش اجتماعی و اعتراضی مردمان لبنان وعراق در حال اوج گیری است و جنبشهای مشابهی همزمان در شیلی و آرژانتین و اکوادور و … علیه سیاستهای نئولیبرال و ریاضت اقتصادی جریان دارد و در حال تسخیر خیابانها و میادین است، جنبش اجتماعی شورش مردمان کار و زحمت در ایران بار دیگر همه ی نگاهها را بخود جلب کرده است.
واقعیت آنست که ایران، یکی از کانونهای بحران نظام سرمایه است و دقیقا روندهای جهانی بازتولید نابرابری و تشدید استثمار در ابعادی وحشتناکتر و خشن تری در ایران تداوم دارد. تصویر تکاندهنده نابرابریهای بزرگ طبقاتی، استثمار و استبداد، بی حقوقی همگانی، بیکاری، بی آیندگی جوانان، گرسنگی، وجود گسترده کودکان کار، تبعیض، آپارتاید جنسی جنسییتی، سرکوب، زندان، اعدام، ویرانگریهای سازمانیافته زیست محیطی و… نمودار حکومت سرمایه داری و مذهبی ایرانِ دربند است.
برای پایان دادن به این موقعیت دشوار و سخت، ما شاهد بیداری بزرگ اجتماعی در ایران هستیم. بیداری بزرگی که با جنبش دیماه ۹۶ چهره نمود و اینک با اوج گیری مجدد اعتراضات و تظاهرات مردمِ در بیش از یکصد شهر، بسیار رادیکال تر و تعیین کننده تر از گذشته، کلیت نظام و سیستم سرمایه داری حاکم را هدف گرفته است.
حکومت جنایتکار اسلامی با بارانی از گلوله و تهدید و توهین به مصاف مردمی رفته که از گرانی، فساد، دزدی و نبود آزادی جانشان به لبشان رسیده است. ترس از قیام برخاسته از خشم و عصیان توده ای، حکومتیان را به وحشت مرگ انداخته است. آنان با گلوله باران های پاسداران و پلیس و نیروهای امنیتی ، مردم به جان آمده را «اشرار» می خوانند و با سیلی از تهدید و توهین و تحقیر می کوشند بر تزلزل و ترسی که دامنشان را گرفته است غلبه کنند.
سانسور و قطع اینترنت، تعطیلی مدارس و دانشگاهها، شلیک مستقیم گلوله به سر و سینه تظاهرکنندگان، دستگیریهای گسترده فعالین اجتماعی و تظاهرگنندگان و… همه و همه برای کنترل اوضاعی است که دیگر نمیتواند مثل سابق ادامه یابد.
همه شواهد دال برآنست که بحران اقتصادی ژرفتر و عمیقتر شده وبا تشدید تحریم های بین المللی و محاصره اقتصادی، اقتصاد کشور درحال ورشکستگی است. این را میتوان در ابعاد عظیم ویران سازیهای صنعتی، بستن صدها واحد صنعتی و انقراض بسیاری از صنایع مصرفی، سیمان و کفش و نساجی، غیرفعال شدن و پایین آمدن ظرفیت تولیدی بسیاری از واحدها و موسسات صنعتی و کشاورزی، بیکار سازیهای گسترده، شکافِ طبقاتی فاحش، نرخِ تورم دورقمی و ویرانیهای عظیم زیست محیطی نشان داد. اضافه براین ها، کاهش صدور نفت و درآمدهای نفتی و ارزی، ناتوانیها و فساد گسترده حکومتیان، ابعاد گسترده عظیم ویرانیهای برجای مانده از سیل در قسمتهای بزرگی از کشور، قطعا ما شاهد بحرانهای اجتماعی و اقتصادی عمیقتر و گسترده تری خواهیم بود.
رفقا ی عزیز
بی شک کشور ما راهی جز انقلاب از پایین و خود حکومتی کارگران و زحمتکشان، تقویت اردوی آزادی و برابری و پیروزی جنبش کارگران و فرودستان و گذار از سرمایه داری ندارد. برای تحقق این امر، همکاری و همبستگی همه بخشهای طبقه کارگر و مزدبگیر، همکاری وهمبستگی و اتحاد همه جریانات چپ و کارگری وکمونیستی و سازمان دادن اقدامات و همکاریهای مشترک و پایدار ضرورت روز است. خوشبختانه ، پس از سالها تلاش و پیگیری، ما شاهد شکل گیری همکاری واتحاد عمل مشترک شش سازمان وحزب چپ و کمونیستی، همکاری در شکل دادن یک تلویزیون ۲۴ ساعته چپ برای بازتاب صدای بی صدایان، صدای طبقه کارگر و محرومترین مردمان از این رسانه هستیم. اینک هرچند سازمانهای ما بطور مستقل برنامه تولید می کند اما آنچه تولید می شود عموما در راستا اهداف مشترک و به انجام آن همت گمارده اند قرار دارد وبه نوبه خود تاثیرات بسیار مثبتی در میان فعالان سیاسی و اجتماعی گذارده و میگذارد. آنچه برای ما حیاتی است این است که این صدا را تقویت کنیم و بکوشیم صداهای پراکنده، منقطع و سرکوب شده را انعکاس دهیم و به یک صدا و تصویر واحد تبدیل کنیم و گفتمان آلترناتیو چپ و کارگری، آلترناتیو سوسیالیستی و شورایی را در مقابل آلترناتیوهای بورژوایی، به نقطه ی امیدی برای تغییرات بزرگ در ایران دربند ارتجاع تبدیل کنیم. ما میتوانیم و باید در کنار اعتراضات روزمره کارگران، معلمان، بازنشستگان، بیکاران، زنان، جوانان، طرفداران محیط زیست، مدافعان حقوق مدنی و انسانی و همه ی جنبشهای اجتماعی ایران قرار گیریم وصدا و تصویر آنان را برای تغییرات رادیکال و انقلابی منعکس کنیم و بیش از پیش با آن گره بخوریم.
رفقای عزیز حزب کمونیست کارگری-حکمتیست
سازمان راه کارگر با صمیمانه ترین درودها به شما رفقا، دستهایتان را برای ادامه و تحکیم روابط مشترک می فشارد و آرزو دارد که این کنگره به سهم خود در تحکیم روابط و انسجام اتحاد عمل مشترک سازمانهای چپ و کمونیست و تقویت همبستگی های بزرگ طبقاتی اقدام نماید و کنگره شما؛ کنگره نهم حزب کمونیست کارگری ـ حکمتیست با موفقیت و پیروزی کارش را به اتمام رساند.
با درودهای رفیقانه- کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
دوم آذرماه ۱۳۹۸
————————————————————————————————————————————————————-
پیام به کنگره نهم حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
دوستان و رفقا
پیش از هر چیز از دعوت ما به کنگره سپاسگزاریم. امیدواریم کنگره بتواند در راستای اهدافی که برای خود تعیین کرده است، گامهای بلندی بردارد.
حضار کنگره!
بیشتر از یک سال است که رژیم جمهوری اسلامی ایران مورد خشم و نفرت گسترده مردم کارگر و زحمتکش قرار گرفته است. ما شاهد اعتصاب جسورانه کارگران نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز بودیم. دیدیم که چگونه معلمان و دانشجویان و مردم زحمتکش در حمایت از کارگران هفت تپه به میدان آمدند. جمهوری اسلامی به منظور شکست اراده کارگران و مردم اقدام به پرونده سازی علیه رهبران کارگری و فعالین جنبش کارگری نمود و چندین ماه رهبران کارگری هفت تپه و روزنامه نویسان را در حبس نگه داشتند. اما مقاومت کارگران رژیم را وادار به عقب نشینی و آزاد کردن آنان کرد.
رژیم اسلامی در دوران حاکمیت خویش چندین بار مورد خشم خروشان مردم قرار گرفته است. زنان آزادیخواه، جوانان سرشار از امید به زندگی مدرن و انسانی علیه این رژیم به صدا در آمده و رژیم روزهای پایانی عمر ننگین خویش را سپری می کند. به کارگران، بیکاران، زحمتکشان شهری و به طور کلی اقشار ستمدیده مشقت اقتصادی، گرسنگی و فقر تحمیل کرده اند و مردم زندگی شایسته بشر امروزی را در سرنگونی این رژیم می بینند. قتل و سرکوب مخالفان سیاسی، زندان و شکنجه، ترور و ارعاب در داخل ایران و صدور تروریسم و دخالت ارتجاعی در کشورهای منطقه بویژه در عراق و کردستان عراق بخش هایی از کارنامه سیاه این رژیم اسلامی است.
در جریان تشدید کشمکش میان ایران و آمریکا، رژیم اسلامی سرمایه بر اثر تحریم های اقتصادی چنگ در گلوی کارگران، زحمتکشان و مردم کم درآمد انداخته است. بار وضعیت سخت تحریم اقتصادی بر دوش طبقه کارگر و محرومان انداخته شده است. اما انفجار نفرت مردم در چند روز گذشته علیه ستم غیر قابل تحمل به خیزش و قیام توده ها منجر شده است که سراسر کشور را در برگرفته و رژیم را به لرزه انداخته است. گرچه سران رژیم و شخص خامنه ای تهدید به کشتار بیشتر مردم بپاخاسته می کنند و هر روز مردم را مورد قتل و سرکوب قرار داده اند، اما مردم به پاخاسته شهرهای ایران هر روز بیشتر از روز قبل روبروی این رژیم درنده خوی قرار می گیرند. آنان می خواهند رژیم اسلامی را از ریشه بیرون کشند و انتقام بیش از چهل سال بی حقوقی، سرکوب و کشتار را بگیرند.
ما احزاب کمونیست کارگری عراق و کردستان بر این باوریم که شرایط کنونی منطقه و بویژه در ایران می تواند تأثیر عظیمی بر آینده مبارزات کارگری بگذارد. طبقه کارگر ایران، آزادیخواهان و مردم زحمتکش و انقلابی می توانند تاریخ دیگری برای ایران رقم زنند. اما این امر به دخالت انقلابی کمونیست ها نیاز دارد. لازم است همه ظرفیت ها را به کار گرفت تا بتوان مردم کارگر و زحمتکش را در صف سیاسی مستقل، آماده و سازمان یافته بکار گرفت و به استقبال این وضعیت رفت. وظیفه کمونیست های ایران است که اجازه ندهند خشم مردم کارگر و زحمتکش به پیاده نظام سناریوهای ارتجاعی بورژوازی تبدیل شود. این دوره از کمونیست ها می طلبد که از هر نظر خط سیاسی مستقل و متمایز داشته باشند؛ تفاوت‌هایش را با کلیه جریانات بورژوایی و کمونیسم بورژوایی که دهها سال است به ابزاری برای سلطه افق بورژوایی بر مبارزات کارگران و مردم محروم تبدیل شده اند، روشن کند.
رفقا! اینکه موج خروشان اعتراضات خیابانی چقدر می تواند به سمت تحقق اهدافی برود که کارگران و زحمتکشان در پیش گرفته اند و فراتر از آن این موج اعتراضی اگر بخواهد به سمت سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و تسهیل انقلاب کارگری برود، کاملاً به نقش کمونیسم و طبقه کارگر گره خورده است. بدون نقش فعال کمونیسم و طبقه کارگر؛ بدون افق و سیاست کمونیستی و بدون رهبری کمونیستی که پیروزی آن را تضمین کند، مبارزه و جانفشانی محرومان و آزادیخواهان مدام با این نگرانی توأم می شود که به پیاده نظام این یا آن جناح بورژوایی تبدیل شود و مبارزات و فداکاری مردم ستمدیده را بر باد دهد. امروزه کمونیست های ایران و عراق و منطقه با این مسئولیت تاریخی مواجه شده اند که چه میزان می توانند ملزومات تحول انقلابی این موج اعتراضات توده ای را فراهم کنند.
امیدواریم که این کنگره تمرکز اصلی خود را روی تأمین این ملزومات بگذارد که شرط پیروزی این مبارزات توده ای در ایران و منطقه است. همچنین اقدامات عملی در دستور کار خود بگذارد تا مبارزات توده ای علیه جمهوری اسلامی را تعمیق و گسترده سازد. در عین حال کنگره باید تأمین و تدارک ملزومات سیاسی و سازماندهی سرنگونی انقلابی رژیم اسلامی سرمایه را فراهم کند و نقش جریانات بورژوایی که همواره در کمین نشسته اند تا روی این اعتراضات موج سواری کنند، را خنثی سازد.
پیروز باد مبارزات کارگران و مردم ستمدیده
مرگ بر جمهوری اسلامی
زنده باد سوسیالیسم
حزب کمونیست کارگری کردستان
حزب کمونیست کارگری عراق
۲۲ نوامبر ۲۰۱۹
————————————————————————————————————————————————–
پیام کمیته اجرایی سازمان فدائیان (اقلیت) به کنگره نهم حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
رفقای عزیز!
با درودهای گرم و رفیقانه و با سپاس از دعوت سازمان ما برای شرکت در کنگره حزبتان. قبل از هرچیز لازم است برگزاری کنگره نهم حزبتان را به شما رفقا شادباش گفته و پیشاپیش برای پیشبرد اهداف این کنگره آرزوی موفقیت داشته باشیم. همانطور که خود نیز در بیانیه های سیاسی تان اشاره کرده اید، جهان سرمایه داری هم اینک با یکی از دوران های پر تلاطم خود مواجه است. شکاف طبقاتی بیش از هر زمان دیگری در کشورهای سرمایه داری دهن باز کرده و هر روزه کارگران و توده های زحمتکش بیشتری را در گرداب فقر و فلاکت کشانده است.
بحران اقتصادی، بیکاری مزمن، رشد تورم، تداوم سیاست اقتصاد نئولیبرال، ریاضت اقتصادی، کاهش واقعی دستمزدها و محدود شدن روزافزون امکانات اجتماعی طبقه کارگر، وضعیتی را بوجود آورده است که توده های کارگر و زحمتکش در مقیاسی جهانی مدام فقیر و فقیرتر شده اند. آنچه اکنون کارگران و توده های زحمتکش را در مقیاس جهانی به مبارزه و رو در رویی علنی با نظم موجود کشانده است، شرایط غیر قابل تحملی است که جهان سرمایه داری بر گرده کارگران و زحمتکشان آوار کرده است. وضعیتی وخامت بار که رهایی از آن، بجز با براندازی نظم پوسیده کنونی و جایگزینی آن با نظم نوین سوسیالیستی امکان پذیر نیست.
پوشیده نیست، کارگران و توده های زحمتکش ایران نیز از این قاعده مستثنا نبوده و نیستند. آنان نیز برای تحقق کار، نان، آزادی بیش از هر زمان دیگری به مبارزه ای علنی و رو در رو با طبقه حاکم و نظام سیاسی پاسدار آن روی آورده اند. این را جوانان سلحشور و توده های ستمدیده در خیزش انقلابی دیماه ۹۶ با پرچم جان فریاد زدند، این را، مبارزات رشد یابنده کارگران، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان، زنان و دیگر اقشار زحمتکش از دیماه ۹۶ به این طرف با گسترش شیوه های مبارزاتی نشان داده اند. اینرا، کارگران فولاد اهواز با رژه خیابانی و کارگران نیشکر هفت تپه با اعتصاب یک ماهه خود در آبان و آذر ماه ۹۷، و طرح شعار “نان- کار- آزادی- اداره شورایی” رساتر از هر زمان دیگری فریاد زدند. اینرا هم اینک، تظاهرات خیابانی و قیام سلحشورانه جوانان و توده های ستمدیده ایران درهر کوی و برزن به ما می گوید. همان قیام و خیزشی که این روزها سراسر شهرهای ایران را فرا گرفته است. قیام و خیزشی که اینبار در ابعادی به مراتب وسیعتر و رادیکال تر از خیزش انقلابی دی ماه ۹۶ سر باز کرده است. در واقع، گرانی بنزین جرقه ای بر انبار باروت چهل سال خشم و انزجار توده های رنج کشیده مردم ایران از نظام فاسد و تبهکار جمهوری اسلامی شد.
همان جوانان و توده های رنج کشیده ای که از ستم های بیکران جمهوری اسلامی به ستوه آمده اند، از بامداد روز جمعه ۲۴ آبان، همین که خبر افزایش بهای بنزین انتشار یافت، انفجار خشم فرو خفته شان، خرمن جمهوری اسلامی را به آتش کشید. توده های زحمتکش و ستمدیده ای که به سرعت برق و باد به اعتراض برخاستند و تقریبا در اکثر قریب به اتفاق شهرهای کشور از آذربایجان تا کردستان، از خوزستان و شیراز تا گیلان و مازندران، از تهران تا اصفهان و یزد، و از بلوچستان تا خراسان، به تظاهرات خیابانی روی آوردند. توده های ستمدیده ای که طی روزهای گذشته با اشکال مختلف مبارزاتی، از اعتراضات وسیع توده ای گرفته تا راه بندان و بستن جاده ها، از قیام و سنگر بندی گرفته تا جنگ و گریز خیابانی، از به آتش کشیدن مراکز سرکوب و ستم گرفته تا حمله به بانک ها، مراکز اقتصادی و بعضا حوزه های تحمیق و خرافات دینی، ستون های جمهوری اسلامی را به لرزه درآورد.
نظر به عمق و وسعت مبارزات کنونی و نظر به گستردگی آن، بویژه در شهرهای بزرگ، اگرچه ظرفیت و پتانسیل مبارزات کنونی بسیار فراتر از دیماه ۹۶ است، اما این وسعت و گستردگی هرگز به تنهایی برای پیروزی بر جمهوری اسلامی کافی نیست. تجربه خیزش دیماه ۹۶ به خوبی نشان داده است که اینگونه خیزش های انقلابی هر چقدر هم گسترده باشند، بدون ادامه کاری، بدون همراهی و پشتیبانی اعتصبات وسیع کارگری، بدون همگامی اعتصابات سراسری معلمان و بدون اعتصابات همزمان دانشجویی، با مشکلات اساسی مواجه خواهد شد و چه بسا هر بار زیر مهمیز سرکوب و کشتار وحشیانه جمهوری اسلامی مجبور به عقب نشینی گردد. بنابر این، همزمان با گسترش مبارزات خیابانی، می بایست با سازماندهی اعتصابات سیاسی عمومی تداوم خیزش انقلابی توده های بپا خاسته را تضمین کرد و در نهایت با بر پایی قیام مسلحانه توده ای نظم موجود را برچید.
پوشیده نیست که تحقق این امر بجز با وحدت طبقاتی و سازمان یابی مستقل طبقه کارگر متحقق نخواهد شد. طبیعتا همکاری های مشترک و عملی نیروهای چپ و کمونیست، بویژه همکاری مشترک شش جریان چپ و کمونیستی که طی دو سال گذشته در مسیر همگامی و اتحاد عمل با هم گام برداشته ایم، می تواند بخشی از این فرآیند پیش رو باشد.
رفقای حزب کمونیست کارگری – حکمتیست!
سازمان فدائیان (اقلیت) بار دیگر با ابراز صمیمانه ترین درودها به شما رفقای عزیز، آرزو دارد کنگره نهم حزبتان با موفقیت به کار خود پایان دهد و تصمیمات آن متناسب با شرایطی که اکنون در آن بسر می بریم، گامی موثر در تحکیم روابط و بستری مناسب برای تقویت و انسجام بیشتر اتحاد عمل مشترک سازمان های چپ و کمونیست در رسیدن به همبستگی های بزرگ طبقاتی باشد.
با درودهای رفیقانه
کمیته اجرایی سازمان فدائیان (اقلیت)
آبان ۱۳۹۸/ نوامبر
—————————————————————————————————————————————————————