انتخابات بورژوازی حتی در مهد دمکراسی نمایش وعده های پوچ و شعارهای خوش آهنگ و بی محتوا است. شباهت زیادی دارد به آذین بندی جشن ها که با پایان مراسم جمع میشود و به انباری یا سطل آشغال ریخته می شود. در دوره تبلیغات و باصطلاح “رقابت انتخاباتی”، “وعده”، ارزانترین چیزی است که میشود داد و فردا با پر روئی انکار کرد. در کشورهائی استبدادی و اسلام زده مانند ایران و عربستان و سوریه، که شاه و امام و رئیس جمهور مادام العمر سناریوی انتخاباتی را می نویسند، این شعارها و وعده ها به مضحکه خاص و عام ارتقا می یاید. گوئی هرچه پرت تر و چرندتر باشد بهتر است.
تصور اینکه قطب بندی انتخاباتی در ایران برسر “وضع موجود” و “تغییر وضع موجود”، آنهم توسط بانیان و مسببین وضع موجود باشد، مسخره تر از مسخره است. اما این روایت و پروپاگاند طبقه حاکم است. در این میان ابراهیم رئیسی سرجلاد اعظم، در جمع کارگران شهرک عباس آباد گفته است: “دولت من ائتلافی خواهد بود، ائتلاف با مردم، تولید کنندگان و کارگران به سمت همه نیروهای مولد و ضد فساد دست استمداد دراز می‌کنم”!
رئیسی اولین جلسه انتخاباتی اش را در اتاق بازرگانی تهران با فاسدترین سرمایه داران میلیاردر گذاشت، از روند خصوصی سازی و قانون بلامنارع باغ وحش بازار دفاع کرد. همین قاتل نوکر سرمایه دار در شهرک صنعتی عباس آباد موئتلف کارگر می شود!
رئیسی آدمکش! آرزوی ائتلاف با کارگران را به گور خواهی برد. واقعیت اینست که نه تو بعنوان سمبل و تجسم فساد نظام اسلامی ضد فسادی و نه اشتباها طرفدار کارگر شدی! برعکس، فشار اعتراض امواج توفنده مبارزات کارگران برای آزادی و برابری و رفاه، پتانسیل عظیم اعتراضی و جرم وسیع انفجاری این جنبش، همه شما را در این مناسک طرفدار “حقوق مردم” و “حقوق کارگران” کرده است. شماها کاسه گدائی رای بدست گرفته اید و جوابتان یک مشت محکم بر دهانتان است.
در تاریخ کشمکش طبقاتی همواره بورژوازی تلاش کرده که کارگران را ضمیمه اهداف مذهبی و ملی و طبقاتی خود کند. همزمان گرایشاتی و عناصری میان کارگران وجود دارند که یا منفعت طبقاتی خود را نمی شناسند و دوست و دشمن را تشخیص نمی دهند، یا آگاهانه منافع شان با منافع جناح هائی از بورژوازی عجین است و سرباز و عامل تحقق اهداف بورژوازی شده اند.
کارگران بعنوان یک طبقه و یک جنبش با اهداف متمایز از کل بورژوازی، در این نمایش انتخاباتی طرف هیچ جناحی نیستند. کارگران از منافع طبقاتی خود دفاع می کنند و با هر جریان حکومتی و اپوزیسیونی که علیه این منافع باشد، روبرو خواهند شد.
عوامفریبی و توهمات رئیسی اما دود می شود و هوا میرود. جنبش کمونیستی طبقه کارگر اینرا تضمین می کند.
٢ ژوئن ٢٠٢١