افشا یا انتشار آگاهانه سند ”خیلی محرمانه” جلسه نهادهای اطلاعاتی رژیم در آبانماه چه چیزی به اطلاعات عمومی ما افزوده است؟ بجز آمار نزدیک به واقعی نرخ تورم و تفاوت فاحش آن با نرخ اعلام شده دولت، اعلام افزایش ٣٠٠ درصدی اعتراضات در سال جاری، بروز وحشت ”انفجار زیر پوستی” جامعه، حرف دندانگیری در سند افشأ شده نیست. مردم دارند این مشقت و سرکوب را روزمره زندگی میکنند، در چند سال اخیر بارها از ”زیر پوست” درآمدند و رو در رو جنگیدند. بسیار بیشتر از مفاد این سند را هر ناظر سیاسی میداند و می بیند. فرض کنیم آنچه عنوان شده تحلیل امنیتی ها است، راه حل شان چیست؟ چه سیاستی برای جلوگیری از انفجار عمومی علیه تبعیض و فقر و گرانی دارند؟ هیچ! رئیسی که گفته کاری از دست حکومت برای افزایش حقوق ها ساخته نیست. اگر هم اعتراض و شورش کنید با مشت آهنین روبرو میشوید.
مشکل حکومت همان دو راهی قدیمی است: نمی خواهند و منفعت شان اجازه نمی دهد که تسلیم شوند و خواستهای کارگران و مردم زحمتکش را برسمیت بشناسند. می دانند جامعه به عقب نشینی محدود رضایت نخواهد داد و هر عقب نشینی حکومت پله ای برای تعرض مردم میشود. سرکوب هم خیر خودش را رسانده و دیگر کارکرد سابق را ندارد. در آبان ٩٨ هزاران نفر را کشتید و زندان کردید، دیماه ٩٦ همینطور، مسافران هواپیمای اکراین را دستجمعی به کوره آدمسوزی فرستادید، سرکوب خیزش آب در خوزستان و اصفهان، اعدام و دستگیری های هر روزه، نتیجه مورد نظر را نداده است. کارگران و مردم زحمتکش معترض تر و کوبنده تر جلو آمده اند. سرکوب در این مقیاس نتوانسته حتی در کوتاه مدت سکوت گورستانی ایجاد کند و مانع گسترش اعتراضات شود. پس راهی ندارند.
این تصور که میتوان دهها میلیون نفر را در فقر و سرکوب نگاهداشت و آخوند و سرمایه دار سلطنت کند، تصوری باطل است. زمان برای جمهوری اسلامی گذشته است. علیرغم تکفیر تبلیغاتی و بیوقفه انقلاب و عمل انقلابی توسط رسانه ها و سخنگویان مدافع نظم موجود، بار دیگر جامعه ایران آبستن یک تغییر زیر و رو کننده است. افشاگری های قطره چکانی و کنترل شده بدیهیات چیزی به اطلاعات کسی اضافه نمی کند. فوقش این است که گوشه ناچیزی از آنچه تاکنون ما کمونیست ها گفته ایم و امروز به واقعیات مادی و سرسخت و غیر قابل انکار بدل شدند را درونی می کنند.
جامعه ایران از اعتراض و انفجار “زیر پوستی” مدتهاست عبور کرده است. آنچه می بینید سیر کشمکش حاد طبقاتی برسر تعیین سرنوشت امروز و آینده است. بورژوازی همیشه از حاد شدن مبارزه طبقاتی و تلاش طبقات فرودست و استثمار شده برای تغییر از پائین با نفرت یاد کرده است. عمر حکومت اسلامی بعنوان نگهبان موقت سرمایه داری ایران بپایان رسیده است و سرنگونی در دستور جامعه است. ایران آبستن یک انقلاب اجتماعی است. راه سومی وجود ندارد.
سردبیر.
٤ فوریه ٢٠٢٢