مقالات

کابوس حکومت از برآمد انقلابی تهدید قوه قصابیه سیاوش دانشور

سالروز خیزش انقلابی شهریور برای جمهوری اسلامی یک کابوس تمام عیار است. شبحی بر سر تاریکخانه های عمارت اسلامی در گشت و گذار است و جمیع جنایتکاران و قاتلین سریال حکومتی را به واکنش هیستریک واداشته است. گزارش ها از حضور سنگین نیروهای امنیتی و دستجات اوباش در شهرهای بزرگ ایران خبر میدهند. یک حکومت نظامی تمام عیار مستقر است تنها ساعات منع عبور و مرور را تعیین نکرده اند. بازداشت خانواده های جانباختگان برآمد انقلابی شهریور، احضارهای گسترده، اخراج و تهدید های مکرر در کنار وحشی بازی خیابانی اوباش ضد زن، هنوز به سران رژیم اسلامی قوت قلبی برای از سر گذراندن مناسبت سالروز خیزش انقلابی نداده است. بخود اطمینان ندارند و هرچه کابوس سرنگونی عمیق تر، زبان تهدیدشان درازتر.

آخرین موارد را سران قوه قصابیه محسنی اژه ای رئیس و صادق رحیمی معاون بدست داده اند. آنها برای صدمین بار “هشدار” داده‌اند که با اعتراضات احتمالی و “بی حجابی” بسیار “قاطعانه” برخورد خواهند کرد و “اینبار عفو در کار نخواهد بود”! اژه ای که گوش مخالفینش را در طویله اسلامی گاز میگرفت، زنان بی حجاب را تهدید میکند و رحیمی معاونش انقلابیون را با شناسائی توسط دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی میترساند. گویا نمیدانستیم که این قاتلین سریالی کی هستند و هرکدام چه پرونده قطور و سیاهی از آدمکشی زیر بغل دارند!

خامنه ای که تجربه “وادادن” بالاترین مقامات نزدیک تر از رگ گردن را در سال گذشته دیده است، حق دارد کابوس داشته باشد. برای همین است که سران سپاه و ماشین سرکوب را جمع کرده و با زبان آخوندی تهدید میکند که مبادا جا بزنید و “لغزش کنید”! کل نیروی سرکوب و امنیتی و تبلیغاتی نظام را بخط کرده اند، بی مهابا میگیرند و میبرند، استقرار گسترده نیروی سرکوب در خیابانها در کنار تهدیدهای تبلیغاتی و امنیتی، نشان میدهد تا چه حد وحشت زده اند. این قدرت و پتانسیل برآمد انقلابی است که خواب از چشمان سران نظام ربوده است. این قدرت بالقوه و بالفعل مردمی است که میخواهند سر به تن نظام خونریز و کثیف اسلامی نباشد. این عربده های سران حکومت نشان قدرت نیست، بیان جُبن و استیصال و وحشت مرگ است.

پاسخ اردوی انقلابی آزادی و برابری روشن است: هیچ غلطی نمیتوانید بکنید! علیه “کشف حجاب” تهدید میکنید درحالی خودتان از ترس با “کشف عبا و عمامه” رفت و آمد می کنید. ایران را یک زندان بزرگ کرده اید اما دیوارهای زندان مانع اراده عظیم “نه” گفتن نشده اند. یک جامعه را با نام “حجاب و عفاف” سرکوب می کنید در حالی که زنان مستاجر و فقر زده را به تن فروشی برای کرایه منزل تشویق و ترغیب میکنید. دهها میلیون را به گرسنگی و فلاکت محکوم کردید و خودتان مشغول شکمچرانی و فساد و دزدی اموال عمومی هستید. کثافت و پلشتی از سر و روی نظام تان میبارد.

روش و سیاست تان ورشکسته است، جامعه تسلیم نمیشود و از قیافه کریه آخوند و دین و آئین تان بیزار است. شماها تمام شدید، این ماشین سرکوب نیز تا جائی سوبسید به بقای نظام میدهد، لحظه ای ورق برمیگردد و آنجا دیگر پایان خط است. وحشت و کابوس تان واقعی است، ایران را نمیتوانید گورستان اسلامی کنید، برآمد انقلابی دیگر “شبح” نیست، یک واقعیت عظیم است و در یکی از همین پیچ های سیاست سیل ویرانگر همه شما را به همان گورستانی خواهد فرستاد که از آن بیرون آمده اید!

٢ شهریور ١٤٠٢ – ٢٤ اوت ٢٠٢٣