آمدن تیم النصر عربستان به ایران اهمیت خبری و حتی ورزشی ندارد. وجود #رونالدو در این تیم توضیح دهنده کل جنجال خبری پیرامون آنست. اینکه جمهوری اسلامی بدلیل اوضاع بحرانی اش مجبور شده با تمام “دژمن”ها از آمریکا تا عربستان بسازد گفتن ندارد و آمدن تیم النصر به ایران هم در چهارچوب “تنش زدایی” و دیپلماسی منطقه ای جمهوری اسلامی قابل توضیح است. حضور رونالدو در این تیم مزید بر علت است و مسخره بازی فدراسیون ورزش رژیم هم همینطور.
دیروز و دیشب بخشی از مردمی که دنبال ستاره و سلبریتی روانند و تولیدات رژیم در این زمینه برایشان جذابیت ندارد، دنبال اتوبوس حامل بازیکنان النصر می دویدند و می دویدند و از کوه و کمر و دره به محاصره هتل محل اقامت رونالدو شتافته بودند. اتفاقات مشابه کنار هتل ها برای ستارگان دنیای موزیک و هنر در اروپا هم رخ میدهد البته نه به این سبک عشایری بلکه با تمدن و بدون مزاحمت برای دیگران.
برای جمهوری اسلامی خود این رفتار و تجمع و ترافیک گسترده و بی آزار برسر رونالدو آنهم در مناسبت روزهای داغ سالروز شهریور خونین غنیمت بود. در جایی که تک تیراندازان را در پشت بام ها برای شلیک بر شقیقه جوانان و زنان شورشی مستقر کرده بودند و تانک و نفربر و اوباش موتوری و گشتاپوی اسلامی بسیج شده بودند و رژه میرفتند، در جایی که مثلا در تهران و شهرهای بزرگ حضور چند نفر باهم ممنوع بود و تحمل نمیشد، از چنین تجمع بزرگی بخاطر رونالدو خیلی استقبال هم شد.
رونالدو مثل شخص البته بی تقصیر است، او یک بازیکن مشهور و پولساز است که برایش فرقی نمیکند کجا برود و کجا توپ بزند، پول و قرارداد چرب قطبنمای راه امثال او است. از موضع ورزشی و فوتبالی هم نمیتوان سراغ این داستان رفت. از جناب رونالدو انتظار اعاده حقوق زنان ایران یا خواست در استادیوم حضور یافتن هم مسخره است. انفجار شیفتگان رونالدو هم نشان داد که علائق و سلائق جامعه در بخشهای مختلف از اسلام و فرهنگ شرقی الهام نمیگیرد و اگر مجالی برای حضور سلبریتی های “غیر وطنی” باشد، دکان سلبریتی های “وطنی” خیلی زود تخته میشود. دنیا کوچک شده است و رقابت مثل بازار و اقتصاد و سیاست و فرهنگ جهانی شده است.
مسئله اساسی اما “رونالدو”های ماست که یا غیر قانونی اند یا در حبس و زندانند و یا زیر خاک آرمیده اند. یکی شان مهسا امینی است که حکومت بسیج شد تا از سالروزش جلوگیری کند. یکی دیگر نیکا شاکرمی است، سارینا، محسن، مجید، کیان، سیاوش، آیلار و بیشمار جانباخته و انقلابیون زندانی دیگر. اگر برای تجمع و بزرگداشت زنان و مردان انقلابی و شورشی یکدهم رونالدو از جانب ٰرژیم تحمل وجود میداشت، مردم میلیونی به خیابانها می ریختند و تیم النصر و رونالدو در حاشیه خبر هم جایی نمی یافت. اینکه در این سیرک سیاسی رونالدو را با فرش دستباف ساخت بردگان دار قالی بعنوان “هنر ملی” روانه کنند، ثانوی است.
۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳