ریاکاری مجلس اسلامی در مورد کشتار کارگران زغال سنگ معدن طبس
سعید یگانه
مجلس اسلامی ایران بلاخره بعد از مدتی طولانی گزارشی در مورد علل انفجار در معدن زغال سنگ “پروده طبس” که در آن به کشته شدن ۵۲ کارگر و زخمی شدن ۲۰نفر منجر شد ارائه داد. گزارشی که مجلس در این خصوص منتشر کرده و سطوری از آن در ادامه خواهد آمد دلایل واقعی این فاجعه انسانی در معدن طبس است، دلایلی که بارها خود کارگران فریاد زدند ودررابطه با عدم ایمینی محیط کاردر معدن هشدار داده اند، فعالین و مدافعین طبقه کارگرنوشتند و افشا کردند که از این فاجعه های انسانی در معدن جلوگیری به عمل آید، اما گوش شنوایی برای آن نبود و امروز مجلس اسلامی تحت فشارافکار عمومی و خانواده کارگران برای خاموش کردن خشم مردم و کارگران ناشی از ازاین فجایع، همه این موارد یعنی عواملی که باعث این فاجعه شده به مجلس گزارش کرده اند. شرمتان باد. این ریاکاری بیش نیست. دو لتی که لیاقت حفظ جان کارگر در محیط کار را ندارد باید به درک واصل کرد.
مجلس اسلامی روز سه شنبه ۱آبان در گزارش مشترک کمسیونهای صنایع و معادن در باره عوامل بروز انفجار در معدن طبس از جمله ؛فقدان نظارت،شرایط کار نامناسب،عدم رعایت استانداردهای ایمنی و توجه نکردن به هشدار کارگران اشاره کرده است.
در قسمت دیگر این گزارش علت انفجار در بلوک c این معدن که به مرگ کارگران منجر شد این طور گزارش کرده اند؛تجمع تدریجی گاز و عدم تهویه مناسب، عدم وجود هسگرهای دقیق و ثابت، سیستم مانیتورینگ گاز، سیستم های هشدار خودکار، حفاری غیر اصولی و ریزش بخشی از توده که منجر به مدفون شدن تعدادی از کارگران و افزایش غلظت گاز متان و بروز انفجار در آن محل شد.
ودر قسمتی دیگر از این گزارش به “فقدان نظارت بر نقشه های تهویه شرکت زغال سنگ معدنجو طبس، شرایط کاری نا مناسب شامل عدم رعایت قوانین استانداردهای ایمنی و قواعد حرفه ای ، کمبود تجهیزات حفاظتی ایمنی و آموزش ناکافی، استفاده از ماشین آلات قدیمی و نامناسب و ضعف در عملکرد دستگاههای مسئول دارای وظیفه قانونی در امر نظارت بر فعالیت و محیط کار معدن، عدم توجه به هشدار کارگران و‌عدم ارائه آموزش های ایمنی لازم به کارگران معدن به عنوان عوامل این حادثه اشاره شده است”.
“اما فراموش نکنید که قبلا بعد از حادثه معدن وزیر کار و‌معاون روابط کاری جناب وزیر، این حادثه و کشتن ۵۲ کارگر و رخمی شدن ۲۰ نفر را “معمولی و طبیعی عنوان کرد؛.
فشار بر دولت برای افشای واقعی دلایل انفجار معدن طبس بلاخره آنان را وادار کرد که حقیقت را بر زبان بیاورند. یادمان هست آنقدر این فاجعه دلخراش بود و آنقدر اعتراض به این جنایت بالا بود که دادستانی اعلام کرد که کسی تا روشن شدن علت این حادثه حق ندارد در این مورد صحبت کند.
آنچه مجلس اسلامی حکومت سرمایه داری ایران در مورد علل این حادثه بر شمرده همه درست و واقعی اند اما ریاکاری محض است و اشتباه بزرگی است که این این توجیهات و ریاکاری را از قاتلین کارگران قبول کرد.
اولا، این اولین حادثه نیست که که در معادن زغال سنگ رخ می دهد و زندگی کارگران را نابود می کند. دولت و دوایر مربوطه جوابشان که انفجار درمعدن گلستان که منجر به کشتن ۳۶ کارگر شد چه هست. در گزارشی آمده که در ۶ماه منتهی به انفجار طبس ۲۰حادثه در معدن با دست کم ۶۰کشته در ایران رخ داده است ،جواب مجلس به این فجایع چه هست.
هم دولت و هم مجلس ونیز همه مسئولین مربوطه خوب می دانند و آنچه در گزارش مجلس اسلامی در مورد انفجار معدن طبس آمده است اطلاع کافی دارند و از عوامل این فجایع که بر شمرده اند مطلع هستند و اقدامی برای جلوگیری از قتل کارگران انجام نمی دهند. می دانند که معادن ایران قتل گاه است نه محیط کار برای امرار معاش .
وقتی وزیر کار در نهایت لاقیدی و بی توجهی به جان کارگران حادثه را ؛معمولی و طبیعی؛عنوان می کند عین رذالت و دشمنی آشکار با کارگران است و همینها دست در دست کارفرمایان مفتخور و استثمارگر زندگی کارگران را به روز سیا نشانده اند.
گزارش مجلس ریاکاری محظ و شگرد جمهوری اسلامی برای به فراموشی سپردن این جنایت است. همه می دانند که در معادن چه می گذرد اما مسئولین مربوطه و کار به دستان رژیم با رشوه و اخاذی از کارفرمایان چشم از نبود استانداردهای ایمنی محیط کار می بندند و با جان کارگران بازی می کنند.کارگر نیروی کارش را برای امرارمعاش و زنده ماندن می فروشد و لی برای نان جان می دهد. این است سرنوشت اکثر کارگران در ایران. بی دلیل نیست که ایران به لحاظ استثمار نیروی کار کارگر، مرگ کارگر به دلیل سوانح کاری، دستمزد پائین در ازای کار سخت و تافت فرسا، در رده بالای کشورهای جهان قرار دارد.
دولت جمهوری اسلامی برای ساخت موشک ،اتم و ساخت مسجد و‌حوزه علمیه و تولید دستگاه خرافات و نیروهای نیابتی پول دارد و از کیسه مردم ریخت و پاش می کند، اما به رفاه و امنیت و آسایش و حفظ جان کارگر در محیط کار مربوط است پول نیست و مردم را با فقر و نداری مشقات فراوان روبرو کرده اند.
کارگران نباید این را از مجلس و دولت قبول کنند. همه می دانند که در معادن چه می گذرد اما کاری انجام نمی دهند. سود پرستی و دولت و سرمایه داران مانع توجه به محیط کار و حفظ جان کارگر است .کارگران انتظار دارند که در ازای کار و زحمتی که انجام می دهند و سود تولید می کنند از حقوق مکفی و محیط کار امن بر خوردار باشند.اما در ایران تحت حاکمیت دولت اسلامی سرمایه از این خبر ها نیست و کارگر باید جان بکند و برای نان جان بدهد.
تا تعین تکلیف جامعه با این رژیم ضد انسان و ضد کارگر، خود کارگران لازم است که از این همه ناحقی در مورد خود و خانواده‌شان نگذرند ضمن فشار به دولت برای جبران این خسارت و تهیه امکانات ایمنی مدرن محیط کار، با تشکیل مجامع عمومی و انتخاب نمایندگان و نظارت بر محیط کار در معادن به موقع از این فجایع جلوگیری به عمل آورند. تجربه نشان داده که علارغم هشدار کارگران به ناامنی محیط معادن گوش شنوایی برای آن نیست و کارگر باید هزینه آن را بپردازد. راه تفوق کارگران بر دولت و کارفرما در شرایط کنونی ایران، گسترش اعتراض و اعتصاب و تحمیل مطالبات به دولت است. سوسیالیسم و لغو کارمزدی تنها راه نجات طبقه کارگر از استثمار وتبعیض و نابرابری وتحمیل زندگی مشقت بار به کارگران است. سرنگونی حکومت سرمایه داری و مذهبی ایران قدم اول به سوی این است. طبقه کارگر به عنوان تنها طبقه رهایی بخش جامعه از تبعیض و نابرابری های اقتصادی و استثمار نظام سرمایه داری، خود باید جلو صف این نبرد طبقاتی قد علم کند.
24 اکتبر 2024
