حمله به دانشجویان بازی حکومت اسلامی با آتش
بیش از ده روز از اعتراض دانشجویان دانشگاه شیراز به مشکلات صنفی و همچنین جداسازی دانشجویان دختر و پسر، نظامی شدن فضای دانشگاه و مطالبه دانجشویان برای استعفای رئیش دانشگاه شیراز، میگذرد.
ده روز است دانشجویان دانشگاه شیراز با شعارها و پلا کارد هایی چون “امنیت و احترام حق مسلم ماست”، “دانشگاه پادگان نیست” ، “فرمانده پادگان استعفا استعفا”، “فرمانده پادگان این آخرین پیام است، جنبش دانشجویی آماده قیام است”، “منادی عدالت، خجالت خجالت”، “گر تیر و فتنه بارد، جنبش ادامه دارد”، “دانشجو می میرد ذلت نمی پذیرد” و “ما زن و مرد جنگیم بجنگ تا بجنگیم” در مقابل جمهوری اسلامی صف بسته اند.
دانشجویان دانشگاه شیراز، با به تصرف در آوردن ساختمان مدیریت دانشگاه، نفرت شان از قلدری و چماقدرای اسلامی را نشان دادند و به جمهوری اسلامی اعلام کرده اند که دستگیری رفقایشان صدای اعتراض آنها را خفه نمی کند! طبق آخرین اخبار دریافتی، دامنه اعتراض دانشجویان دانشگاه شیراز به خارج از دانشگاه کشیده شده است و فضای شهر شیراز را تحت تاثیر خود قرار داده.
خبر ها حاکی است که اوباش بسیجی با این تصور که میتوانند این موج عظیم خشم و نفرت از رژیم را سرکوب کنند، وارد محوطه دانشگاه میشودند که این دخالت با موج چنان خشم و نفرت دانشجویان روبرو میشود و بسیجی های شکست خورده مجبور به ترک دانشگاه و بازگشت به مرکز خود میشوند.
اما این فقط شیراز نیست که صحنه اعتراض و جدال میان دانشجویان و رژیم است! پس از ١٣ آذر کوی دانشگاه تهران، دانشگاه شاهرود، دانشگاه علم وصنعت بهشهر شاهد اعتراض دانشجویان به احکام انضباطی علیه دانشجویان و نظامی کردن فضای دانشگاهها بوده است.
دانشجویان دانشگاههای تهران، شاهرود، بهشهر و شیراز با اعتراضات وسیع و گسترده و سراسری شان به جنایتکاران جمهوری اسلامی اعلام میکنند که جمهوری اسلامی با دستگیری فعالین دانشجوئی، با آتش مبارزه سراسری آنها بازی میکنند! مبارزه رادیکال و سراسری دانشجویان، هشدار آنها به جمهوری اسلامی است که با دستگیری رهبرانشان و شکنجه کردن آنها نه فقط از میدان به در نمیروند بلکه متشکل تر، با قدرت تر و مصصم تر از همیشه علیه فضای اختناق و سرکوب رژیم می ایستند.
خواست “آزادی، برابری” و “دانشگاه پادگان نیست” امروز شعار تمام دانشگاههای ایران و شعار تمام دانشجویانی است که تن به سرکوب و خفقان و قلدر منشی اوباش اسلامی نمیدهند.
هر روز بیشتری که حکومت جنایتکار اسلامی ایران، رهبران و فعالین دانشجویی را در گروگان خود نگاه دارد و آنها را مورد شکنجه و آزار قرار دهد، در مقابل صدها و صدها فعال و مبارز دانشجویی در حمایت مردم در سراسر ایران به میدان میآید. جمهوری اسلامی چاره ای جز تسلیم به خواست های این جنبش، آزادی رهبران و فعالین دانشجویی، خروج بی قید و شرط نیروهای نظامی از دانشگاهها، ندارد.
مرگ بر جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، زنده باد برابری
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست
١٢ اسفند ۱۳۸۶ – ۲ مارس