مجتمع معدن مس سونگون ورزقان با بیش از ٥٠٠٠ کارگر در ۱۳۰کیلومتری تبریز قرار دارد. معدنچیان سونگون امروز یکشنبه ١٤ آذر وارد ششمین روز اعتصاب خود شدند. بیش از ٣٠٠٠ نفر از کارگران این مجتمع تحت پوشش شرکتهای زالوی پیمانکاری هستند.
کارگران هر روز در محوطه معدن مس سونگون ورزقان جمع میشوند، به خرد جمعی متکی میشوند، سخنرانی می کنند، شعار میدهند و خواستهای برحقشان را طلب می کنند. کارگران مخالف حضور شرکتهای پیمانی و زالوهای دلال هستند. معدنچیان سونگون خواهان اجرای طبقه بندی مشاغل، همسان سازی حقوقها و رفع تبعیض میان کارگران قراردادی و پیمانی هستند. کارگران به فشارهای امنیتی و اخراج نمایندگان شان اعتراض دارند.
دیروز شنبه ١٣ آذر در پنجمین روز اعتصاب هنگامی که کارگران با راهپیمائی در جاده به منازل خود برمی گشتند، جرثقیلی حامل تیر آهن با سرعت زیاد به سمت جمعیت کارگران آمد. خوشبختانه صف کارگران با واکنش فوری دچار صدمه و خسارتی نشد، اقدامی که در صورت موفقیت دهها کارگر را قتل عام میکرد. بسیار روشن بود که راننده جرثقیل از عوامل کارفرما است. کارگران این کار را عمدی و با نقشه قبلی کارفرما با هدف ضربه زدن به کارگران اعتصابی می دانند. کارفرمای فاسد تاکنون در مقابل این اقدام جنایتکارانه سکوت کرده است.
جمهوری اسلامی هم همان پاسخی را در معادن ورزقان داد که در زاینده رود اصفهان. تلفن و اینترنت را قطع و در خطوط اختلال ایجاد کرد، آب آشامیدنی را به روی کارگران اعتصابی قطع کرد، در ادامه آشپزخانه معدن را تعطیل و از رفتن سرویسهای رفت و آمد کارگران جلوگیری کرد. نیروی گسترده پلیس و یگان ویژه ارسال کرد و در جاده های منتهی به معدن و منازل کارگران مستقر شدند. به این ترتیب شب گذشته بیشتر کارگران اعتصابی ناچار شدند تشنه و گرسنه در معدن بمانند. همینطور پلیس امروز از رفتن نیمی از کارگران به معدن ممانعت کرد.
نبرد ورزقان جبهه ای از نبرد نابرابر کارگران محکوم شده به فقر و فلاکت با طبقه سرمایه دار و دولت اسلامی شان در سراسر کشور است. آنها بی تعارف مانند انتحاری ها با جرثقیل به صف اعتصاب و راهپیمائی حمله می کنند. آنها نیز برای سود و سرمایه و قدرتشان میجنگند و از معدن و کارخانه تا زاینده روز و شهر و نیزار را میلیتاریزه می کنند. اما نه زندان و نه اخراج، نه ترور و نه اعدام و نه باران گلوله تاکنون نتوانسته عزم و اراده طبقه ما را درهم شکند. قدرت ما بسیار بسیار قویتر است. تردید نکنید این جنایات بی پاسخ نمیماند. کارفرمایان فاسد و تروریست و دولت اسلامی سرکوبگرشان رفتنی اند. به مجمع عمومی تان متکی شوید و حق تان را از حلقومشان بیرون بکشید. درود بر رزم و اتحاد کارگران مس سونگون ورزقان.
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
١٤ آذر ١٤٠٠ – ٥ دسامبر ٢٠٢١
_____________________________________________
