در روزهای بزرگداشت “خیزش آبان” مردم آزادی خواه با اعتراضات و اعتصابات فزاینده در سراسر جامعه نشان دادند، که عزم آنها برای سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی خلل ناپذیر است. بیشتر کلان‌شهرها، شهرهای بزرگ و کوچک و روستاها، بستر مبارزه شکوهمند، با رژیم شد. “خیابان” بستر مبارزه پرشور،دختران و پسران جوان و نوجوانی شده که از این رژیم بیزارند و می‌خواهند این رژیم از گور برآمده را به گورستان تاریخ بسپارند. زنان در همه جا حضور فعالی دارند و قوانین و سنت‌های اسلامی را به ریشخند گرفته‌اند. دانش‌آموزان و دانشجویان، مدرسه و دانشکاه را به نماد شورانگیز مبارزه با حکومت جهل و جنایت بدل کرده‌اند. بیتردید آحاد کارگران نیز پیوسته در مبارزه خیابانی مشارکت داشته‌اند. کارگران ذوب‌آهن، بخشی از کارگران پیمانی پتروشیمی ونفت در عسلویه، و … بازهم اعتصاب کرده‌اند. کسبه و صاحبین مشاغل کوچک کم درآمد نیز به اعتصاب پیوسته‌اند. در برخی از شهرها بازاریان که از اقشار محافظه‌کار هستند نیز اعتصاب کرده‌اند. در تعدادی از شهرها نیروهای سرکوب آماج واکنش جسورانه مبارزین قرار گرفته‌اند. طی سه روز در شهرهای کامیاران، سنندج، بوکان، ایذه، سمیرم ودیگر شهرهای ایران بیش از 30 نفر از مبارزین جنبش، جان‌باخته‌اند. بسیاری از کنشگران جنبش انقلابی نیز در شهرهای مختلف دستگیر شده و به انبوده زندانیان سیاسی افزوده شده است. باید تلاش‌ها برای آزادی زندانیان سیاسی را به اشکال مختلف افزایش دهیم. با همه تلاش‌های رژیم برای سرکوب جنبش، مردم مبارز و نسل جوان پرشور با جسارت بی‌مانندی، رژیم و دستگاه سرکوب‌‌اش را به وحشت انداخته‌اند.
در سه روز گرامیداشت جانباختگان آبان 98، خیزش انقلابی نشان داد که “آبان ادامه دارد” و این جنبش با گسترش فزاینده مبارزات سراسری، گام بزرگ دیگری روبه جلو برداشته است. بیتردید این روزها در تاریخ مبارزاتی جامعه ما ثبت خواهد شد.پیش‌روی و تداوم جنبش اما در گرواعتصاب عمومی و رشد اعتصابات کارگری در بخش‌های صنعتی، خدماتی و اداری است. هرچه که خیزش انقلابی پیش رود زمینه برای برآمد این اعتصابات و تحقق اهداف جنبش برای سرنگونی انقلابی رژیم نیز بیشترمهیا می‌شود. در بستر چنین شرایط متحولی، اپوزیسیون راست تلاش می‌کند که از بالا و بواسطه قدرت‌های امپریالیستی و رسانه‌های که با پول دول ارتجاعی ایجاد شده‌اند، هژمونی خود را بر جنبش اعمال کنند.
هبستگی کارگران و زحمتکشان، نیروهای چپ و کمونیست، نهادهای مترقی و پیشرو برای کنار زدن اپوزیسیون راست، و سمت و سو دادن به جنبش انقلابی ضرورتی انکار ناپذیراست. این نوع از همبستگی می‌تواند در بستر یک روند رشد یابنده، به گسترش و تحول قدرت خود سامان و شورایی کارگران و زحمتکشان کمک نموده و زمینه‌های پیش‌روی به سوی تحقق آزادی و برابری را فراهم نماید.
زندانی سیاسی آزاد باید گردد
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی – زنده باد سوسیالیسم
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست
26.آبان 1401- 17.11.2022
