از سال ۱۸۸۶ ببعد و از هنگامیکه پلیس شهرشیکاگو کارگران اعتصابی این شهر را بگلوله بست تاکنون صدای کارگر در اول مه یادآور همبستگی جهانی کارگران و کیفر خواست آنها علیه نظم استثمارگرانه سرمایه داری است . در این سال پلیس حامی سرمایه با به خاک وخون کشیدن اعتصاب کارگران برای روز کار ۸ ساعته و دستگیری عده زیادی از کارگران در دفاع از ارکان سرمایه داری جنایت آفرید . اما از همان روز در صف مقابل و در میان ارتش استثمار شدگان موج همبستگی با کارگران شیکاگو از تمام نقاط جهان خودنمایی کرد .
فویر انگل ، یکی از کارگران اعدامی شیکاگو در دادگاه خطاب به نمایندگان سرمایه گفت : “صدای کارگران خفه شدنی نیست” . وچنان هم شد ، سه سال بعد از آن در سال ۱۸۸۹ صدای کارگران در کنگره بین المللی پاریس بلند شد . با پیشنهاد بوش ، یکی از نمایندگان حزب سوسیالیست کارگری آمریکا در کنگره ، اول مه وخواست کاهش ساعت کار بعنوان روز کارگر نامگذاری شد . از آن سال ببعد موج همبستگی کارگری در تمام جهان گسترش یافت .
سال ۱۸۹۰ روز اول مه شاهد حضور میلیونی کارگران دربیشتر کشورها بود . در آلمان کارفرمایان با تعطیلی و مراسمهای اول مه مخالفت کردند . اما کارگران بی توجه به مخالفت آنها به استقبال اول مه باشکوه آن سال رفتند . در شهرهای روستوک ، کلن ، هامبورگ و فرانکفورت کارگران با اعتصاب روزهای قبل از اول مه به استقبال این روز رفتند . در هامبورگ اعتصاب فلج کننده کارگران تا ۱۵ مه ادامه داشت . در وین قبل از اول مه ۱۵۰ هزار کارگر دست به اعتصاب زدند . در بوداپست علیرغم ممنوعیت از طرف دولت ۳۰ هزار کارگر درمراسم اول مه شرکت کردند .
در این سال همچنین در هاید پارک لندن هزاران کارگر اول مه را گرامی داشتند و ۱۰۰ هزار کارگر در بلژیک در مارش اول مه شرکت کردند . دولت فرانسه در اول مه ۳۴ هزار سرباز برای جلوگیری از تظاهرات کارگران بسیج کرد و در ایتالیا کارگران شهر رم را به تعطیلی کامل کشاندند . در همین سال مارش بزرگ اول مه در استکهلم ، نیویورک و کوبا وشیگاگو با شرکت ۳۵ هزار کارگر ، همبستگی جهانی طبقه کارگر را به نمایش گذاشت .
به این ترتیب مبارزه کارگران بر سر تعطیلی و تظاهرات اول ماه مه علیه سرمایه داری در بخش مهمی از کشورهای جهان شروع شد . یکسال بعد در سال ۱۸۹۱ نیروهای انتظامی سرمایه اعتصاب و تظاهرات کارگران فرانسه را به خاک وخون کشیدند .
اما سرکوب بورژوازی نتوانست اول مه را از کارگران بگیرد . از آن ببعد کارگران توانستند اول مه را بعنوان روز همبستگی جهانی طبقه کارگر و معرفی سرمایه داری بعنوان بانی ومسبب تمامی محرومیتهای بشر امروز در پهنه گیتی جار بزنند ۰ این سالها که تاسی وتاثیر از کمون پاریس ، جانی در کالبد جنبش کارگری دمیده بود ، در دهه های بعد وتحت تاثیر انقلاب اکتبر ادامه یافت و در سال‌های قدرت جنبش کارگری همچنان اول مه مشعل اتحاد جهانی کارگر علیه ستم کشی و استثمار سرمایه داری بود . همه جا در این روز صحبت علیه بنیادهای سرمایه داری و علیه کارمزدی بود .
امروز و حدود یک قرن بعد از جانفشانی کارگران در آن سالها ، هنوز اول مه روزکیفر خواست طبقه کارگر علیه سرمایه داری است . جهان امروز همچنان در منجلاب سرمایه داری غوطه ور است . بیکاری ، فقر ، گرسنگی ، رقابت ، جنگ قومی و جنگ وترور ، آسایش را از جامعه برداشته است . بورژوازی درهمه این سالها در تلاش بوده است تا با استفاده از ناسیونالیسم و مذهب و بیکارسازی و به فقر کشاندن کارگران ، درصفوف آنهاتفرقه بیندازد و از این طریق خصلت ضد سرمایه داری را از مبارزه کارگران و اول مه بگیرد .
اما امروز دیگر عیان است که از یک طرف سرمایه داری بعنوان مسبب شرایط فلاکتبار کنونی هیچ راه حل و جوابی برای آینده بشریت و حتی برای بحران های پی در پی خود ندارد ، واز طرف دیگر انزجار از وضع موجود و تحرک روبه ازدیاد طبقه کارگر سرمایه داری را به مصاف طلبیده است . جهان امروز در برابر بربریت حاکم سرمایه داری تشنه عدالت و برابری است . تحرک طبقه کارگر جهانی و به میدان آمدن باشکوه کارگران فرانسه ، نوید بخش بپا خاستن کارگران در دیگر کشورها و مژده آور برپایی اول ماه مه امسال در تمام جهان است . باید پرچم مارکس ونقد عمیق او را بر پرچم اول ماه مه کوبید .
زنده باد اول مه
روز همبستگی جهانی طبقه کارگر
همایون گدازگر
۳۰ فروردین ۱۴۰۲
۱۸ آوریل ۲۰۲۳
