در آستانه سالگرد خیزش انقلابی توده های عاصی ومتنفرازحکومت مذهبی و سرمایه داری ایران قرارداریم.شبح تکرارخیزش انقلابی دیگرمردم جان به لب رسیده از فقرو فلاکت و اختناق اسلامی ،سران ریزودرشت نظام و فرماندهان رژیم را سراسیمه ووحشت زده کرده است .تجربه خیزش انقلابی که کلیت نظام را تا سراشیبی سقوط پیش برد،کابوس سرنگونی را به خوراک سران نظام تبدیل کرده است .مردم فرجه ای دادند وزبان تهدیدشان درازشده است . تهدید می کنند و اراذل و اوباش و نیروهای درنده و وحشی را به جان شهروندان انداخته اند وازهیچ جنایتی رویگردان نیستند.تهدید می کنند که اگر”اعتشاش کنید” می کشیم و کوته نمی آئیم .همه امکانات خود را به خدمت گرفته اند تا به مقابله با مردم معترض در روزهای آینده بروند .جامعه را پادگان کرده اند به امید اینکه این شرایط را از سر بگذرانند .
تنفروبیزاری غیر قابل وصفی تمام پیکره جامعه را فراگرفته است .اعتراض و اعتصاب و نارضایتی انباشته شده مردم ،نفرت عمیق زنان از حاکمیت اسلام و آپارتاید اسلامی و جنسی ، مقاومت و مبارزه رودرروی زنان علیه حجاب اسلامی ، جمهوری اسلامی را به تنگ آورده وآن را با بن بست روبرو کرده است .از این روی همه سران ریزو درشت رژیم از خامنه ای و رئیسی ومسئولین قضایی و فرمانده هان جنایتکاررژیم را به تهدید و سرکوب وخط و نشان کشیدن علیه مردم واداشته است. این رفتاربه غایت وحشیانه با مردم ،زنان ،جوانان فعالین و زندانیان در بند ،رفتار رژیمی است که به انتهای خط رسیده است ،از سرنگونی وحشت داردو ازآنجایی که جز سرکوب و تهاجم وحشیگرانه به مردم برای بقا چاره ای نمی بیند ، تشنه خون مردم معترض و ناراضی و به پا خواسته اند، وروزی نیست که برای ادامه بقای ننگینشان دست به جنایت نزنند.بقای اسلام و جمهوری اسلامی در خطراست چاره ای نمی بینند جزسرکوبو خشونت!
دولت جمهوری اسلامی اما با این رفتاروحشیانه گور خود را می کند و نفرت و بیزاری علیه خود دامن می زند.سرکوب و زبان تهدید سران و قوای سرکوبگر،نه نشانه قدرت،که بیان زبونی و کابوس مرگ و بحرانهای عمیقی است که کلیت نظام با آن دست به گریبانند .بحران سایسی ،اقتصادی ،بحران مشروعیت وفرهنگی .بحرانهایی که خیزش انقلابی ماههای گذشته که سالروزآغازآن خواب را از چشم سران رژیم اسلامی ربوده است آنها را تشدید ونا علاج کرده است. بنابراین رژیم اسلامی برای بقا به سرکوب هر چه عریانتر روی آورده است. با این وجود وعلارغم این همه فشار و اختناق و سرکوب باز مقاومت و مبارزه از جانب زنان، کارگران، معلمان ، بازنشستگان و خانواده جانباختگان ادامه دارد. جمهوری اسلامی حتی اگرسکوت گورستانی هم حاکم کند ، باز جامعه تحمل این همه فقر و فلاکت و اختناق و سرکوب و بی حرمتی به انسانها را تحمل نخواهد کرد و علیه آنان دوباره خود را سازمان خواهد داد ،قامت خود را راست خواهد و به این جنگ نابرابرادامه خواهد داد.
هیچ دلیلی وجود ندارد که مردم ساکت شوند.برعکس به دلایل مختلف مردم می خواهند که سر به تن این رژیم سفاک و جنایتکارنماند .اکثریت مردم رنجدیده نه کار،نه زندگی،نه خوشبختی و نه آینده ای زیرحاکمیت نگبت اسلامی برای خود می بینند که به امید آن ساکت و منتظربمانند و لب به اعتراض نگشایند.جمهوری اسلامی با خوب وبدش ،مورد نفرتند ومیان اکثریت مردم فقرزده و هیچ ندارو زنان ستم دیده با جمهوری اسلامی، دریایی ازخون و جنایت و اعدام و بی حرمتی نهفته است. هیچ نقطه سازشی در میان نیست. تنها با به گور سپردن این جانیان تاریخ ،مسیرتغیرو تحول انقلابی و خوشبختی به روی مردم باز خواهد شد.
هیچ فرد معترضی در امان نیست،روزانه ده ها نفراز فعالین زن ،فعالین جنبشهای اجتماعی و کارگری و دانشجویی احضار،دستگیرروانه زندان می شوند و معدودی ازآنان با وثیقه های سنگین بطورموقت آزاد می شوند.اخیرا اساتید دانشگاهها را که به این وضع معترضد و دراین دوره انقلابی حامی و پشتیبان برحق دانشجویان بوده اند یکی پس از دیگری احضار، اخراج و مورد تهدید قرارگرفته و ارازل اوباش اسلامی و طرفداران حفظ نظام را به عنوان اساتید جایگزین آنان می کنند . دانشگاهها را به پادگان تبدیل کرده اند و عناصر وحشی حشدالشعبی را به عنوان دانشجو به دانشگاهها سرازیرکرده اند. احضارو اخراج دانشجویان مبارزو محروم کردن از تحصیل وتشدید فضای امنیتی در دانشگاهها ،تهدید و احضار و دستگیری خانواده جانباختگان که به کشتن فرزندانشان توسط جانیان اسلامی معترضند و نمیخواهند در برابراین جنایات ساکت باشند. همه این تمهیدات واقدامات سرکوبگرانه با هدف ساکت کردن مردم و خفقان در جامعه و به این امید که مردم دست از اعتراض و مبارزه بر دارند و سالروز خیزش انقلابی را بدون مزاحمت از سر بگذراند.اما آنچه مشاهده می شود مردم ، زنان ، جوانان و فعالین اسیر در زندانها نمی خواهند تسلیم زورگویی و وحشیگری دولت جنایتکار اسلامی شوند.
تردیدی نیست که خیزش انقلابی توده های مردم که ازفقر و فلاکت و اختناق مذهبی به تنگ امده اند هدفی جز سرنگونی و به گورسپردن دولت مذهبی و سرمایه داری ایران نداشت. این خیزش انقلابی و بخصوص نقش زنان در صف مقدم این مبارزه که جهان را تحت تاثیر قرار داد، علارغم فتح سنگرهای مبارزاتی نتوانست و زورش نرسید که کار ناتمام را تمام کند و به سلطه اسلام وتبعیض و نابرابری پایان دهد.جمهوری اسلامی از این فرصت استفاده کرد با وحشیگری تمام وتهاجم بی سابقه به مردم قصد دارد این سنگرها را باز پس بگیرد ، به زورحجاب اسلامی را سر زنان کند، جوانان را ساکت و اوضاع را به عقب برگرداند.
اما محال ممکن است که جامعه باردیگر به زورگویی جمهوری اسلامی و به حاکمیت سیاهش تن دهد.بدون شک زنان دیگر حاضرنیستند ستم و تبعیض را تحمل کنند و ساکت باشند وعقب نشینی کنند .از این جامعه نکبت و فلاکت می بارد وزندگی برای اکثریت مردم کارگروزحمتکش و زن و جوان جهنمی بیش نیست .فقرو فلاکت و اختناق گسترش می یابد و جمهوری اسلامی برای بقای ننگین خود چاره ای ندارد که به مردم شلیک کند و هرآنکه معترض است دستگیر و زندانی کند.بنابراین تکلیف جمهوری اسلامی با مردم روشن است. این مردمند،این کارگر و زن و دانشجوی ناراضی و معترض است،این نسلی است که به میدان آمده و ناچاراست تکلیف خود را با جمهوری اسلامی روشن کند.از این روی نباید اجازه داد که رژیم اسلامی بیش از این مردم را با خود در باتلاق نیستی فرو ببرد.
سالگرد خیزش انقلابی که همه سران رژیم جنایتکار اسلامی از تکرارآن بشدت هراس دارند ،فرصت دیگری است که خیزش انقلابی توده های کارگر و زحمتکش رابرای پایان دادن به عمرننگین جمهوری اسلامی گسترش وپر قدرت کرد وبا ایستادگی و اعتراض ومبارزه و زنده کردن روزهایی که هراس از سرنگونی را در دل سران جنایتکار جمهوری اسلامی کاشته است ،تلاش کرد که دست سرکوبگران رااز تعرض به جان مردم کوتاه کرد.در شرایطی که جامعه حاضر نیست به زورگویی جمهوری اسلامی تن دهد، مبارزه و مقاومت به عناوین مختلف ادامه دارد.باید در مقابل دستگیری وزندان و اختناق ایستاد.از مبارزه و مقاومت زنان حمایت کرد،مدافع زندانیان سیاسی و برای آزادی آنان از چنگ جانیان اسلامی تلاش کرد.از خانواده جانباختگان که فرزندانشان جان شیرینشان را برای آزادی وبرابری فدا کرده اند حمایت کرد و پشتبانشان بود .صفوف خود را متحد کنیم ، اعتصاب و اعتراض و مبارزه مان را متحد و سراسری کنیم و دستگاه سرکوب جمهور اسلامی ، تنها ابزاربقای رژیم را فلج و دست آنان راازجنایت کوتاه کنیم .جبهه های اصلی نبرد علیه فقر و فلاکت و زن ستیزی جمهوری اسلامی را گسترش دهیم .انتخاب دیگری جز این در مقابل جامعه قرارندارد.عمرشان به پایان رسیده است.این حکم مردم و صورت مسئله اصلی تحول انقلابی در ایران و مردم معترض و ناراضی است.
