جشن و شادی نوروزی خاری درچشم جمهوری اسلامی
همایون گدازگر
اززمان تحمیل جمهوری اسلامی به جامعه ایران هیچگاه آمدن سال نو ودر آن جشن و پایکوبی مردم به اندازه نوروز ۱۴۰۳ بحث برانگیز و معنادار نبوده است . خروش مردم و ابراز رقص وشادمانی آنها مسرت بخش و مایه خوشحالی همگان بود . اما در این جشن شادی وپایکوبیها جای یک سوال خالی بود . چرا نوروز امسال بغض شادمانی بخش‌های قابل توجهی از جامعه اینچنین ترکید و همه را متوجه خود کرد ؟
غیرقابل انتظار نبود که عده ای دلیل آن را پاسداری از آیین کهن ایرانی و سنت های باستانی ایران زمین کشف کنند . وهمچنین قابل انتظار بود که عده ای دیگر بخصوص در کردستان که دامنه این جشن وسرور بسیار وسیع بود ، سعی کنند آن را به ضرب هوا دادن جامانه ( چفیه ) به حساب ناسیونالیسم و احساسات ملی مردم کردستان بریزند . اما هیچکدام از این ادعاها حتی اگر واقعیات ضعیفی را در خود نهفته داشته باشند ، چرایی بمیدان آمدن توده ای مردم در نوروز ۱۴۰۳ را توضیح نمی دهند .
جامعه ایران در شرایط حساس و ویژای قرار دارد وآینده آن با حاکمیت رژیم اسلامی درتناقض افتاده است . در واقع جمهوری اسلامی به مانعی برای پیشرفت جامعه و زندگی عادی شهروندان تبدیل شده است . نفرت از جمهوری اسلامی ونفی سیاست و فرهنگ وسنن آن و مقابله و‌به چالش کشیدن آن به امری روزمره تبدیل شده است . بخصوص خیزش انقلابی ۱۴۰۱ و امیدواری و یقین توده های مردم برای سرنگونی جمهوری اسلامی ، فضای اعتراضی را در تمام شئون جامعه دامن زده است . با کمی اغراق می توان گفت حتی بصورت فردی جامعه روزانه مشغول شکستن سنن و آداب مذهی ودیگر شئونات دینی رژیم اسلامی است .
پایکوبی و شادی نوروزی امسال یکی از فرصتهایی بود که مردم عاصی از حاکمیت جمهوری اسلامی علیه فضای مذهبی و عزاداری از آن استفاده کرده و به این معنا تقابلی توده‌ای بود که عملا فضای ارتجاعی ضد شادی ۴۵ ساله رژیم و عربده کشی های روزه داری رمضان برای محدود کردن مردم را به چالش کشید . جمهوری اسلامی ومقامات آن بخصوص در کردستان وقتی دیدند حریف خروش مردم و رقص و شادی آنها نمی شوند سعی کردند در شهرهایی با این جشن‌ها همراهی کنند تا دامنه آن را محدود کنند . اما این سیاستشان همان روزهای اول شکست خورد و توان ممانعت از خروش توده مردم را در شهر و روستاها از دست دادند . تنها پس از خاتمه این جشن‌ها بود که در مناطقی شروع به دستگیری کسانی کردند که گویا در سازماندهی این مراسمها دست داشته اند ، اما دیگر دیر شده بود و جمهوری اسلامی تقریبا همه جا و مخصوصا در کردستان دست را باخته بود . زنان ودختران آزاده با شعف وشادمانی وموهای پریشان یکبار دیگر خاطره های پر شور زنان جسور در خیزش انقلابی ۱۴۰۱ را یا دآور شدند و پیامشان ادامه مبارزه ومقابله علیه سیاستهای ضد آزادی وضد زن جمهوری اسلامی روشن و بی باکانه بود .
جمهوری اسلامی یک رژیم منفور نزد توده های میلیونی جامعه ایران است که از حرکات اعتراضی مردم بیشتر از هزار اسرائیل و آمریکا ترس دارد . خامنه ای جنایتکار یک روز پس ازکشته شدن فرماندهان جنایتکارش در سوریه ، در سخنرانی خود ، نه علیه اسرائیل و آمریکا ، بلکه علیه زنان و حجاب آنها چنگ و دندان نشان داد .
رژیم جمهوری اسلامی خوب بر این امر واقف است که از پشتیبانی توده ای مردم محروم است . رژیمی که مردم در جامعه آن در مقابل کشتن سران جنایتکار سپاهش خوشحال ، و از باخت تیم ملی فوتبالش به رقص وپایکوبی بپردازند و هر مناسبتی را به امکانی برای نفی آداب ورسوم و سیاستهای ارتجاعی و مذهبی آن تبدیل کنند ، معلوم است که باید از حاکمیت آن جامعه کنده شود وحواله زباله دان تاریخ گردد.
در شادی وجشنهای نوروزی امسال جریانات ناسیونالیستی چه در سطح سراسری و چه در کردستان که ابعاد این دهن کجی به جمهوری اسلامی وسیعتر وقاطعتر بود ، نتوانستند با براه انداختن تبلیغات تفرقه افکنانه به همبستگی مردمی و ماهیت ضد مذهبی و مدرن این مراسمها لطمه بزنند . جالب است در همین اثنا حزب دمکرات کردستان ایران بمناسبت سالگرد اعدام قاضی محمد مردم کردستان را از برگزاری مراسمهای سیزده بدر منع و بسان جمهوری اسلامی در این روز شادی مردم را ممنوع اعلام کرد ، ویکبار دیگر سیاستهای مذهبی و ارتجاعی خود را که سابقه طولانی در این حزب دارد به نمایش گذاشت . این پیام حزب دمکرات با بی توجهی مردم کردستان روبرو شد و بیشتر موجب خنده و مذاق مردم بود و مناسبت جشن و شادی در سیزده بدر همچنان برقرار بود .
همایون گدازگر
۱۶ فروردین ۱۴۰۳
۴ آوریل ۲۰۲۴