“نیان” و “کانی” آخرین قربانیان نیستند!
ملکه عزتی
به هر سایت و روزنامه ای که مراجعه میکنی گزارش قتل زنان به دلایل “ناموسی” از خبرهای داغ است. درطی ۶ ماه اول سال ۱۴۰۳ دستکم ۷۸ زن و دختر بدست نزدیکانشان (مردان خانواده) به قتل رسیدند و در بیشتر موارد قاتل اگر پدر، برادر یا شوهر بوده خبری از پیگیری یا صدور حکم وجود ندارد. از فجیع ترین و تلخ ترین جنایات حرف میزنیم، جنایاتی که در خانواده و بدست نزدیکان اتفاق میفتد. بنیاد و هسته اولیه ای که بنا به تعریف باید امنیت و آرامش اعضایش را تامین کند. اما درسالهای اخیر و همین هفته گذشته خانواده، بانی جنایاتی بوده که قلب هر آدمی را به درد میاورد. در تصور انسان نمیگنجد که پدری شاهد آزار جنسی کودک ۶ ساله اش باشد و واکنشی نشان ندهد، مانع شود و از کودکش محافظت نکند.
درفاصله دو روز از میان قربانیان خشونت که اخبارآن به بیرون درز کرده از جمعه تا یکشنبه نیان ۶ ساله، کانی ۱۷ ساله و مادر جوانی که همراه دو فرزندش بدست پدر خانواده به قتل رسیدند. بیحقوقی کودکان و زنان در پناه دین و قوانین ضد زن جمهوری اسلامی از فاکتورهای تعیین کننده در وقوع این فجایع میباشند. به نیان ۷ ساله قرص خوراندند، تجاوز کردند و بر روی بدنش آب داغ ریختند که دلیل مراجعه به بیمارستان نرمال جلوه کند. کانی توسط پدرش به جرم شایعه رابطه با پسری کاردآجین شد و بعد از مراجعه به بیمارستان بر اثر شدت جراحات تسلیم مرگ شد. مادر و دو فرزندش در جا جان دادند.
۴ سال است این جنایت به کرات و تقریبا هر روزه اتفاق میفتد، قتل زنان چونکه عاشق میشوند، چونکه تن نمیدهند، چون سرپیچی میکنند وعلیه هر آنچه سنت پوسیده و منحط است طغیان میکنند، بلند میخندند و لباس رنگی و زیبا میپوشند و نظاره گر سرنوشت شوم از قبل تعیین شده توسط مردان خانواده نمی مانند. انتخاب اینست یا تن سپردن به سرنوشت یا مرگ؟ تن نمیسپارند و مرگ در کمینشان است هر لحظه و هر جا…
نیان در خانه پدر مورد تجاوز قرار گرفت، همانطور که کودکان خیابان در معرض خشونت و تجاوز قرار میگیرند و مدافعی ندارند. همانطور که کودکان کار از بازی های شادمانه کودکی محروم میشوند. نیان کودک طلاق هم از لذت های کودکانه محروم شد. هیچ قانون و ارگانی هم از نیان و مادر او سوال نکرد چه میخواهید و به چه میاندیشید؟ پرونده نیان بدلیل مراجعه به بیمارستان رسانه ای شد و بسیاری از جزییات این جنایت رو شد، اما چه این پرونده ها علنی بشود چه مخفی بماند یک اصل ثابت است و آن اینکه کودکان در نظام اسلامی سرمایه در زمره احشام و مایملک خانواده بحساب میایند. در هیچ پاراگراف و بند قانونی حتی یک خط در رابطه با حق کودک دیده نمیشود. دختران ۹ ساله زنانی بحساب میاید که میشود به عقد مردان دربیایند، برایشان جشن تکلیف میگیرند و آنها را برای رفتن به “خانه بخت“ آماده میکنند. کودکان سرپرست و نان آور خانواده میشوند، دستفروشی میکنند، کولبری میکنند و بهای تامین معیشت بخور و نمیر خانواده را با کودکی و زندگیشان میپردازند. نه ارگان حمایتی دارند و نه وضعیت فلاکتبار زندگیشان در جایی بازتاب داده میشود. از زمان تولد تا روزیکه بمانند نیان و کانی داس مرگ جانشان را میگیرد همه آنچه از زندگی و نعمات جامعه به آنان میرسد بیحقوقی، خشونت و آزار و تجاوز جسمی و روانی است.
بدون هیچ تردیدی مسبب کودک آزاری، کودک همسری و وجود کودکان کارحاصل سیاستهای سرکوبگرانه و غیر انسانی جمهوری اسلامی است.
تعداد کودکان کار افزایش چشمگیری نسبت به سال‌های گذشته داشته این افزایش ناشی از تشدید مشکلات اقتصادی و فقر خانوادها است.
پاراگراف بالا تنها یکی از آمارهای رسمی از طرف ارگانهای خود حکومت اعلام شده و از زیر سانسور و خفقان حاکم بیرون آمده و منتشر شده است. جامعه ای که پدیده کودک کاررا عادی میداند، کودک همسری و فروش کودک در قبال تامین زندگی خانواده را رسمیت بخشیده، تجاوز به کودک و آزار فیزیکی و جنسی را هم میپذیرد و از کنار آن رد میشود.
در حالیکه روزانه حقوق کودک پایمال میشود، کرامت کودکان زیر پا گذاشته میشود و هیچ درجه از رفاه برای میلیونها کودک وجود ندارد و خودشان اقرار میکنند تعداد کودکان کار افزایش یافته، در بوکان و در رابطه با فاجعه خشونت فیزیکی و تجاوز به نیان ماموران جانی حکومت با کمال وقاحت و بیشرمی روی چهارپایه در میدان با عربده کشی به مردم قول میدهند که عامل اجرای عدالت باشند و قاتل را به مجازات برسانند! میخواهند مردم را شریک جنایات ۴۵ ساله خود کرده و بساط اعدام در ملا عام را دوباره برپا کنند.
تامین حقوق و امنیت کودکان و امکان برخورداری از یک زندگی شایسته و انسانی و حفاظت از آنان در مقابل خشونت بزرگسالان کار یک حکومت کودک کش نیست.
دنیایی که حاکمان اسلام و صاحبان قدرت و ثروت برای میلیونها شهروند جامعه ساخته با چهارچوبهای ضد کودک و ضد انسان مسیر هر فاجعه ایی را برای ضعیف ترین اقشار اجتماعی هموار کرده است. کودکی که بی پناه و بدون حامی و بطور مستمرتحقیر و ضرب و شتم و شکنجه میشود در سایه و در پناه قوانین ضد بشری حکومتی است که تنها با تکیه به ارعاب و سرکوب مداوم پابرجاست.
در همه موارد چه قتل نیان و چه جنایتی که پدر کانی مرتکب شده و چه آن ٧٨ مورد قتل زنان در عرض ٦ ماه و هزاران جنایت و فاجعه دیگرانگشت اتهام از طرف هر انسان منصفی باید بطرف جمهوری اسلامی نشانه برود. حاکمان سرکوبگر و کودک کش اسلامی همیشه و هر زمان در ردیف اول متهم در رابطه با این فجایع قرار بگیرند و هر ارگان و وابسته حکومتی هم بی تردید شریک این جنایات هستند.
باید اذعان کرد درهمه جای دنیا کودک آزاری و زن آزاری اینجا و آنجا دیده میشود اما فرق جامعه تحت سلطه یک حکومت استبدادی و ضد بشری ارتکاب جرم، آزار و خشونت جنسی و فیزیکی جرم انگاری شده و کسانی که مرتکب این جنایت میشوند آزادنه در خیابان پرسه نمیزنند. اما در زیر سایه قوانین اسلامی و استفاده از قدرتی که در کلمه “ناموس” نهفته است با گردن برآفراشته و بادی در غبغب هر جا که بخواهند و هر طور که مایل باشند حضور دارند بدون شرم و بدون احساس گناه! یادمان نرفته فریاد چندش آور مردی که سر همسرش را در سنندج از بدن جدا کرد و گفت زنم است اختیارش را دارم!
این صداها نباید اجازه ابراز وجود داشته باشند، اگر حکومت و قوانینش همصدا و همکار آنها هستند ما مردم، ما فعالین اجتماعی ما فعالین کارگری اجازه ندهیم این جانیان در ملا عام با آسایش خاطر حضور یابند. صدای قربانیان فاجعه کودک آزاری و کشتار زنان باشیم و اجازه ندهیم خاطره آنها از حافظه جامعه پاک شود و به فراموشی سپرده شوند تا روز سرنگونی جمهوری اسلامی بازخواست و محاکمه شوند.
درود به دختران ورزشکار بوکان که در ادای احترام بر جان عزیز نیان ۱ دقیقه سکوت کردند و‌عکسش را بر سینه نصب کردند.
٣٠ ژانویه ٢٠٢٥