امروز چهارشنبه ٢٩ مرداد، کارگران هفت تپه در شصت و ششمین روز اعتصاب همچنان بر تحقق خواستهایشان پای فشردند. امروز در تهران جلسه سوم کمیسیون اصل نود مجلس با نمایندگان کارگران هفت تپه برگزار شد. جلسه چهارشنبه هفته قبل مصوباتی داشت از جمله: پرداخت حقوقهای اردیبهشت و خرداد، تمدید دفترچه های بیمه، بازگشت به کار کارگران اخراجی و خلع ید از اسد بیگی کارفرمای هفت تپه. اینها قرار بود طی یک هفته توسط نهادهای مختلفی عملی شود. امروز حقوقهای اردیبهشت و خرداد کارگران واریز شد، البته هنوز حقوق کارگران فصلی نی بُر واریز نشده است. کارگران هنوز حقوق ماههای تیر و مرداد را طلب دارند. تمدید بیمه کارگران تا پایان سال جاری قرار است تا آخر مرداد یعنی یکی دو روز آتی صورت گیرد. در مورد بازگشت به کار کارگران اخراجی از جمله اسماعیل بخشی، محمد خنیفر، ایمان اخضری، سالار بیژنی و تعدادی دیگر، در جلسه امروز هیچ گزارشی داده نشد. همینطور قرار بود رئیس سازمان خصوصی سازی و دولت امروز تصمیم نهائی برای خلع ید از اسدبیگی ها را اعلام کند که زیر وعده شان زدند و نماینده دولت یکماه فرصت “برای اظهار نظر دقیق” در اینمورد خواست. مجلس یک فرصت پانزده روزه داد که این تصمیم عملی شود و تهدید استیضاح وزیر صنعت را هم ضمیمه آن کرد.
- جلسه امروز چهارشنبه با جر و بحث بین اعضای مجلس و وزارتخانه ها سپری شد و علیرغم تلاش کارگران، نایب رئیس مجلس با وقاحت تمام هیچ فرصتی را برای اظهار نظر نمایندگان کارگران اختصاص نداد. یعنی در این جلسه عملا به کارگران توهین شد و نمایندگان کارگران هفت تپه نتوانستند حرف بزنند. دیروز جهانگیری معاون روحانی نیز به کارگران بی حرمتی کرد. وی به نمایندگان مجلس انتقاد کرد که “چرا با کارگران جلسه می گیرند، چون مطالبات آنها بالا میرود و پر رو می شوند”! آقای حسن کهنگی یکی از نمایندگان کارگران امروز در مقابل فرمانداری در سخنرانی اش خطاب به جهانگیری گفت: “پررو توئی، وقیح توئی که کارگر را ابزار کار و برده فرض کردی”! او اضافه کرد که “در ایران هنوز برده داری رایج است”! همزمان با جلسه تهران و اجتماع مقابل فرمانداری شوش، هیئتی از جمله عمرانی معاون دادستان کشور و زالی معاون وزارت صنعت، معدن و تجارت با تعدادی دیگر به کارخانه آمدند. فیلم گرفتند و تلاش کردند خودشان را قهرمان پرداخت حقوق ها و حلال مشکلات هفت تپه و “بازگشت به وضع عادی” معرفی کنند! در دو روز اخیر از کارفرما تا مقامات استان، از استاندار و امام جمعه و نماینده مجلس برای مصاحبه کردن و اعلام خبر پرداخت حقوق ها و “حل مشکل کارگران” مسابقه گذاشته بودند و هر کسی میخواهد این “فتح بزرگ” را به نام خود ثبت کند!
در کارخانه کارگران با عصبانیت به استقبال نمایندگان قوه قضائیه و دولت رفتند. هم در کارخانه و هم در مقابل فرمانداری کارگران تاکید کردند که حقوق را باید زودتر و سر موعد می پرداختید، هنوز هم طلبکاریم، اما خواست اصلی ما یعنی خلع ید از اسدبیگی و برچیدن خصوصی سازی هنوز لاینحل مانده و تا این صورت نگیرد ما اعتراض و اعتصاب را ادامه می دهیم. سیاست مجموعه حاکمیت، علیرغم تضادها و اختلافاتشان برسر خلع ید از اسد بیگی، تداوم خصوصی سازی و سردواندن کارگران و انگ امنیتی زدن به اعتراض و اعتصاب است. سیاست کارگران غیر امنیتی کردن اعتراض و اعتصاب و تشکل و خلع ید از کارفرمای فاسد اختلاسگر و برچیدن بخش خصوصی است.
حکومتی ها و نمایندگان شان وعده “رفع موانع رونق تولید” را می دهند و همزمان میگویند باید آرامش باشد، اعتراض و اعتصاب نکنید و سرکار برگردید. کارگران میگویند دولت و مجموعه مسئولان کشتی تولید را به گل نشاندند و هیچ اراده ای برای مقابله با فساد و پرونده سازی و حتی ترور کارگران وجود ندارد. تولید بدون تامین خواستهای کارگران، بدون لغو خصوصی سازی، بدون غیر امنیتی کردن فضای کارخانه و اعتراض و اعتصاب و بدون وظیفه دولت برای تامین نیازهای کارخانه وعده ای توخالی است. کارگران میگویند این چه وضعی است که برای گرفتن هر ماه حقوق ما چهار سال است در اعتصاب مستمر هستیم! این وضع باید تمام شود!
اعتصاب هفت تپه تاکنون دستاوردهای مهمی داشته و تحقق برخی مطالبات تنها گوشه ای از این دستاوردهاست. اما مسئله هفت تپه با تداوم وضع موجود، حتی با خلع اسدبیگی و جایگزینی کارفرمائی دیگر حل نمی شود. این کشمکش ادامه دارد. مسئله گرهی که در سخنان کارگران مرتبا تاکید می شود و در رسانه ها و توسط حکومتی ها انکار و تحریف می شود، عبارت از واگذاری هفته تپه به وزارت کشاورزی، تامین و تضمین نظارت کامل کارگران براین تحول و در تداوم آن است. کارگران میگویند به دولت و عملکرد وی اعتماد ندارند لذا اعمال نظارت کارگران امری ضروری و غیر قابل گذشت است. در عین حال دولت موظف به بازسازی کل لطمات وارد شده تاکنونی بر شرایط کار و قراردادها و تامین سرمایه و نیازهای تولید است.
هفت تپه روزنه ای است که از دریچه ای آن میتوان منظره جنبش کارگری و مسائل مرکزی آنرا را نگاه کرد. اعتصابات گسترده کارگری در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی، پروفیل ساوه و هپکو، اعتصاب و اعتراض پرستاران و معلمان و کارگران شهرداریها تا راه آهن و بخش های مختلف دیگر، اساسا روی همین مشکل اساسی متمرکز است. هفت تپه راهی را می رود و مسئله ای را برجسته کرده است که کمابیش گریبان بخش مهمی از طبقه کارگر ایران را گرفته است. تداوم کشمکش در هفت تپه در عین حال به اعتصابات کارگری نیرو میدهد و از آنها نیرو می گیرد. زنده باد اعتصاب و رزم هفت تپه قهرمان!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!
حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
٢٩ مرداد ۱۳۹۹ – ١٩ اوت ۲۰۲۰
_______________________________________
