جامعه ایران دستخوش تحولات زیرورو کننده می تواند باشد. همه فاکتورهای سیاسی، اقتصادی و شرایط زندگی مشتقبار مردم نشان می دهد که اوضاع روز به روز رو به وخامت میگراید و کنترل اوضاع از این منظر دارد از حیطه قدرت جمهوری اسلامی خارج میشود. از شروع شورش سراسری دی ماه تا به امروز برخلاف سالهای گذشته، خیابان، اعتراض، اعتصاب روند تحولات آینده را رقم میزند. جمهوری اسلامی از پس این اوضاع برنخواهد آمد. با وجود وحشت پراکنی و دستگیری و شکنجه و اعدام، مقابله با و سد کردن اعتراض و نارضایتی رو به رشد جامعه، اما مردم گوششان به این وحشیگری چندان بدهکار نیست. در این فضای اختناق اسلامی و سرکوبگری، هنوز و بطور روزمره شاهد گسترش اعتراض و نارضایتی اقشار تهیدست جامعه به ویژه طبقه کارگر ایران به فقر و بیکاری و اختناق اسلامی هستیم. به موازات این روند، نفرت و بیزاری از کلیت رژیم اسلامی هر روز دامنه بیشتری به خود می گیرد و اعدامهای اخیر بخصوص اعدام رزیلانه و وحشیانه نوید افکاری این نفرت و بیزاری را هزاران بار بیشتر کرده است و این رویداد دلخراش می توانست به تنهایی چاشنی انفجار توده ای بعدی باشد که هم جمهوری اسلامی و هم مردم انتظار آن را می کشند.
جمهوری اسلامی خوب می دانند که جامعه بشکه باروتی شده است که منتظر جرقه های بعدی است. خیزش انقلابی و سرنگون طلبانه مردم در آبانماه گذشته حفره عمیقی در کل دستگاه رژیم اسلامی ایجاد کرده است. ترس از تکانهای اجتماعی و تکرار خیزش آبانماه، کل نظام و دستگاههای سرکوب را به این سمت برده است که چگونه با مردم و نفرت و بیزاری آنها مقابله کنند تا چند صباحی بقای خود را تضمین کنند. به این دلایل سپاه پاسداران تهران بزرگ اعلام کرده است که در محلات مختلف تهران “تیم های ضربت” تشکیل شده است تا با اراذل و اوباش و سایر اخلالگران امنیت مردم مقابله کنند. فرمانده سپاه تهران محمد یزدی گفته است که “هدف از تشکیل تیم های ضربت، با استفاده از ظرفیت پایگاههای بسیج در محلات مختلف شهر تهران، پایگاههایی تاسیس شده که با استفاده از ظرفیت نیروی انسانی این پایگاهها در تلاش هستیم تا امنیت محلات پایتخت و شهروندان- بخوان “امنیت جمهوری اسلامی”- را برقرار کنیم”. او اضافه کرده است که طرح امنیت محله محور با همکاری و هماهنگی کامل نیروی انتظامی و دستگاه قضایی در دستور کار قرار گرفته است. این طرح در سال ۹۶ بعد از اعتراضات سراسری در صد شهر و استان، سپاه پاسدران در قالب “حماسه امنیت و خدمت” به گشت زنی در محلات و کنترل مردم راه اندازی کرده بودند.
ترس نظام جمهوری اسلامی از شبح آبانماه علت اصلی راه اندازی تیم های ضربت سپاه و بسیج در محلات و محیط زیست مردم است. گسترش اعتراض و اعتصاب و احتمال شروع اعتراضات توده ای و خیابانی دور از انتظار نیست. تشکیل تیم های ضربت در محلات شهر تهران با استفاده از نیروی بسیج “اسم رمز” طرح جدید دولت و سپاه و همه دستگاههای سرکوب نظام و آمادگی برای “مقابله با تکرار اعتراضات توده ای بزرگ و خیابانی” به ویژه هسته ها و تیمهای اولیه شروع این اعتراضات در محلات و مناطق مختلف شهرها و از جمله تهران بزرگ می باشد. به موازات دستگیری و شکنجه و اعدام، می خواهند محلات را قرق کنند تا بدینوسیله جلو اعتراض و نارضایتی مردم را قبل از رسیدن به خیابانها و میادین شهرها در همانجا سرکوب کنند. شکی نیست که اقدامات اخیرمحدودیتهایی را بر تحرک و فعالیت مردم در محلات ایجاد خواهد کرد و حرکت های اعتراضی را کند خواهد کرد.
واحدهای گارد آزادی را ایجاد کنید!
در این شرایط لازم است که جوانان انقلابی و مردم ناراضی در محلات ابتکارات جدیدی را برای مقابله با سیاست سرکوب رژیم در دستور کار بگذارند. جنبش اعتراضی ناچار است در هر مرحله کشمکش سیاسی از خود محافظت کند. در محلات نیز باید از محله و امنیت و آزادی عمل برای اعتراض دفاع کرد. این یعنی بر محلات کنترل پیدا کنیم. یعنی لازمست در مقابل گروه های ضربت رژیم و برای خنثی کردن و شکست آنها، ما نیز واحدهای مقاومت و محافظت را در محلات تشکیل دهیم. تشکیل واحدهای گارد آزادی در محلات برای چنین روزهائی و روزهای نبرد خیابانی است. خبر رسانی از تحرکات رژیم، زمینگیر کردن نیروهای سرکوبگر با ابتکارات جدید، تسلیح گارد و هر ابتکار جدیدی با توجه به اوضاع و تناسب قوا برای آمادگی مقابله با نیروهای سرکوبگر در شرایط اضطراری بسیار ضروری است.
اما سوال این است که رژیم اسلامی با اقدامات فوق برنامه موفق خواهد شد که مانع اعتراض و نارضایتی مردم باشد. تجربه سه سال گذشته از شروع اعتراضات دی ماه به این سو اگرچه وحشیگری رژیم وقفه های دراین روند ایجاد کرده است اما نمی تواند و موفق نخواهد شد جامعه را به دوران تاریک برگرداند. فاکتورهای تعین کننده تری در این اوضاع دخیل هستند که حل آن از قدرت جمهوری اسلامی خارج است. نمیشه مردم را دائم گرسنه نگه داشت و همزمان سرکوب کرد. یارانه ۴۵ هزار و ۲۰۰ تومانی تحقیر شخصیت و کرامت مردم است. کارگران و مردم تهیدست زندگیشان رو به نابودی است. کار نیست، حقوق پرداخته نمی شود، میلیونها حاشیه نشین کار و نان ندارند، بهداشت و مدرسه و آب و برق ندارند، فلاکت افتصادی و اختناق و فشارهای روانی دلایل پایه ای تری هستند برای اعتراض و مبارزه و شکستن سد اختناق. اگر فاکتورهای منطقه ای و جهانی را به این اوضاع اضافه کنیم که همگی به ضرر جمهوری اسلامی عمل می کنند، آنگاه روشن تر می شود که جمهوری اسلامی هیچ ابزاری جز سرکوب برای ادامه بقا در اختیار ندارد.
منطق جمهوری اسلامی زور است و باید در مقابل آن زور بکار برد و بزور سرنگونش کرد. جوانان، زنان، کارگران و همه مردم خوب می دانند که انتخاب دیگری در مقابلشان نیست. در سالهای گذشته مردم همه راههای ممکن را تجربه کرده اند و بابت آن نیز هزینه داده اند. این دیوار اختناق را با ادامه اعتراض و مبارزه و اعتصاب باید شکست و راه پیشروی را هموار کرد. اقدامات سرکوبگرانه رژیم اسلامی اعلان یک جنگ تمام عیار علیه اکثریت مردمی است که در این نظام کثیف اسلامی سرمایه هست و نیستشان را از دست داده اند. بدون شک مردم بیشتر از این اجازه نخواهند داد که جمهوری اسلامی با وحشت پراکنی و دستگیری و شکنجه و اعدام و راه اندازی تیم های ضربت در محلات به اهداف کثیف خود برسد. عمر رژیم مستبد اسلامی به پایان رسیده است. آبانهای دیگری در راه است. محلات و خیابانها را باید به گورستان سرکوبگران تبدیل کرد. “وای به روزی که مسلح شویم” از شعارهای معترضین در شورشهای آبانماه بود!
***