محمد بن بوعزیزی ٢٦ ساله، دستفروش تونسی در اعتراض به توقیف گاری میوه فروشی و پولهایش، ضرب و شتم با باتوم و برخورد تحقیرآمیز توسط ماموران شهرداری، در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۰ خود را در مقابل ساختمان شهرداری به آتش کشید. این اقدام بوعزیزی جرقه انفجار پتانسیل اعتراضی در جامعه و خیزشهای انقلابی در تونس شد که در فاصله کوتاهی به حکومت ۲۳ سالهٔ زین‌العابدین بن علی بر این کشور پایان داد.
قبل از بوعزیزی و بعد وی، اقدام به خود سوزی در کشورهای مختلف بارها تکرار شده و البته هیچکدام به واقعه ای از نوع تونس نیانجامیده است. تحولات تونس محصول خودسوزی بوعزیزی نبود بلکه خودسوزی بوعزیزی مجرای بروز نفرت تلنبار شده ای شد که حکومت فاسد بن علی ایجاد کرده بود و با این واقعه سرریز کرد. اما مستقل از این نکته، بوعزیزی ها بعنوان فرزندان طبقه کارگر همه جا هستند و عملکرد جنایتکارانه دولتهای سرمایه داری و گروه های قلدر و فاسد شهرداری، مرتبا این نوع تراژدی ها را ببار می آورد. روزهای آخر آبان متاسفانه دستکم دو مورد خودسوزی صورت گرفت که به تنهائی حکم بر درهم کوبیدن هرچه سریعتر و قاطع تر کلیت نظام منحط اسلامی میدهد.
خود سوزی یک کارگر گرسنه
کرمانشاه ۲۸ آبان، یک کارگر ۴۵ ساله از کار بیکار شده و ناتوان در تامین نان و مخارج درمان مادر بیمارش، در مقابل دفتر یک نهاد وابسته به وزارت کار کرمانشاه، اقدام به خودسوزی کرد و متاسفانه در بیمارستان بدلیل شدت سوختگی جان باخت. معاون اجتماعی فرمانده انتظامی استان کرمانشاه “انگیزه او را از خودسوزی نامعلوم دانست”!
خودسوزی یک زن سرپرست خانوار
بندرعباس ٢٩ آبان، ماموران شهرداری تنها اتاق یک زن بندرعباسی ٣٥ ساله سرپرست خانوار، با داشتن دو فرزند و همخانه بودن با دو زن دیگر سرپرست خانوار را، به بهانه اینکه خانه یا اتاقک سیمانی “در مسیر سیل است” و “منزل در زمین تصرفی ساخته شده”، تخریب کردند. فریادها و خواهشهای این زن زحمتکش نتوانست جلوی ماموران شهرداری را بگیرد و این خانم زیر فشار بی پناهی و ناامیدی خود را به آتش کشید. عباس امین زاده شهردار بندرعباس گفت “در لحظات آخر تخریب منزل، زن ناگهان اقدام به خودسوزی کرد”! احتمالا این خانم “ناگهان” هوس خودسوزی کرده است! بدنبال واکنشهای وسیع در سوشیال میدیا و ابراز نفرت از این عمل جنایتکارانه، شهرداری ضمن دفاع از تخریب منزل این خانواده و آواره کردن آنها، اعلام کرد که هزینه درمان این خانم را بعهده می گیرد!
جنایتکاران و قاتلینی مانند فرمانده نیروی انتظامی کرمانشاه و شهردار بندرعباس وقیحانه از “انگیزه” قربانیان خودسوزی اظهار “بی اطلاعی” می کنند! از سران و کاربدستان حکومت توحش اسلامی انتظاری جز این نمیتوان داشت. واقعیت اما بر همگان روشن است؛ مسئول قتل این کارگر گرسنه و سوختن این زن آلونک نشین و اکنون بیخانمان تماما جمهوری اسلامی و در راس آن شخص خامنه ای است. مسئول و مسبب تمام مشقات مردم کارگر و زحمتکش نظام سرمایه داری و حکومت اسلامی حافظ آنست. این مقامات قاتلین رسمی دولتی اند، کسانی که کل ثروت جامعه را در اختیار گرفتند و با چنگ و دندان از امتیازات سیاسی و اقتصادی طبقه خویش دفاع می کنند. گروه های قلدر و زورگوی شهرداری نیز اوباش پیاده نظام آنها هستند. تراژدی هائی از این دست متاسفانه هر روز رخ می دهند. حمله به روستاها و تخریب منازل حاشیه شهرها و خارج از محدوده با نام نامی دفاع از مالکیت خصوصی و مالکیت سازمان مافیائی اوقاف و امثال بنیاد مستضعفان مرتبا صورت میگیرد. شهرداری هر روز با توجیه “حفظ چهره شهر” با حمله به دستفروشان و مصادره اموال آنها، رسماً و عملاً به پاکسازی و خط زدن بخشی از ارتش بیکاری و طبقه کارگر از جامعه مشغول است. نیروئی که از سوخت و ساز اقتصادی جامعه به بیرون پرتاب شده، از هیچ حمایت دولتی و معیشتی و بهداشتی و درمانی برخوردار نیست و حاکمیت بورژوازی نفس موجودیت آنها را انکار می کند.
تامین معیشت و سلامت و سرپناه، یعنی لوازم اساسی مورد نیاز برای اینکه بتوان بقای خود را بعنوان کارگر حفظ کرد، در جمهوری اسلامی حتی در شکل بدوی آن وجود ندارد. خودسوزی و حمله به خود خروجی وضعیتی است که در آن موجودیت انسانی بطور عام و بازتولید خویش بعنوان برده آماده بکار برای سرمایه بطور خاص، تماما زیر سوال رفته است. محمد بوعزیزی شاید به ذهنش هم خطور نکرد که اعتراض وی به تحقیر و سرکوب به یک واقعه مهم سیاسی بدل شود. بدون تردید قصد و “انگیزه” این زن و مرد گرسنه و بی خانمان از خودسوزی نیز این نبوده است. اما این “بوعزیزی ها” از وضعیتی خبر میدهند که نیازمند تغییر و آبستن تغییر است. یک جامعه را نمیتوان گرسنه نگاهداشت و به سمت شان شلیک کرد. وضعیت کنونی بیش از هر زمان مصداق این جمله طلائی مانیفست کمونیست است؛ کارگران جهان متحد شوید، شما چیزی برای از دست دادن ندارید جز زنجیرهایتان!
٢٦ نوامبر ٢٠٢٠