قتل دو جوان زیر شکنجه در زندانهای ایران
در دو هفته اخیر، بار دیگر شاهد موجی از احضارها، دستگیری فعالین سیاسی و اجتماعی در شهرهای مختلف ایران بودیم. دولت رئیسی، همانطور که انتظار میرفت، فشار امنیتی و سرکوب را تشدید کرده است. در تهران، گیلان، اصفهان، شهرهای کردستان، مرتباً اخباری از بازداشت و احضار میرسد. اطلاعات رژیم به افرادی که سابقه فعالیت سیاسی دارند و یا فعال اجتماعی اند، به سیاست تهدید و اعمال فشار و پرونده سازی روی آورده است. برای تعدای از زندانیان پرونده های جدیدی باز کردند، محدودیتهای زندانیان بیشتر شده و سیاست تبعید و انتقال زندانیان به زندانها و بندهای ویژه گسترش یافته است.
هنوز جوهر نمایش عذرخواهی رئیس زندان اوین و دستور اژه ای و مقامات حکومت برای بررسی ضرب و شتم زندانیان در زندان اوین خشک نشده که دو جوان را زیر شکنجه به قتل رساندند. تنها چند روز از کشتن شاهین ناصری زیر شکنجه در زندان شیراز، که در باره نوید افکاری و شکنجه شدید وی قبل از اعدام سخن گفته بود، گذشت که یک جوان دیگر، امیرحسین حاتمی ۲٢ ساله را بدون هیچ دلیلی بعد از بازداشت در زندان فشافویه زیر ضربات باتوم بقتل رساندند. جسد امیرحسین حاتمی روز یکشنبه ۴ مهرماه در شهر سیروان در استان ایلام به خاک سپرده شد. شاهین ناصری و امیر حسین حاتمی سیاسی نبودند، شاهین از حقیقتی سخن گفت و جانش را برسر آن داد. امیر حسین حاتمی هنوز روشن نیست به چه دلیلی با توحش تمام بعد از بازداشت به قتل رسید. “مرگ مشکوک” و “سکته قلبی” سرپوشی بر این دو جنایت و قتل عمد زندانبانان است.
اینبار جمهوری اسلامی عمده فعالین و کسانی را که احضار می کند به ارتباط با احزاب سیاسی اپوزیسیون و فعالین آن متهم میکند و یا از آنها میخواهد که تعهد دهند که دیگر ارتباطی برقرار نمی کنند یا قصد ارتباط ندارند! مضحک آنست که حکومت در اوج توحش قالب تهی کرده و هر فعال اجتماعی را به ارتباط با اپوزیسیون متهم میکند. دهها مورد افراد را بدلیل فعالیت در فضای مجازی بازداشت و احضار و زندانی کردند. اینها پاسخ به فرمان خامنه ای جلاد است که گفت: “در فضای مجازی جهادی عمل کنید”! آتش به اختیاران چک سفید گرفتند و به هر طریقی که به عقل معیوب شان خطور میکند، وحشت می آفرینند. در کنار اینها، اعدام در زندانها گسترش یافته و گزارشها از وضعیت بسیار وخیم زندانهای ایران، زندانیان بیمار و بدون دسترسی به پزشک و درمان، آزار جنسی و تجاوز و تهدید به تجاوز سخن میگویند. وقتی در خیابانها ماموران اوباش حکومت با قساوت به جان دستفروش گرسنه و کودک کار می افتند، میتوان تصور کرد پشت دیوارهای زندان و اتاق های شکنجه چه می گذرد.
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست قتل دو جوان، شکنجه و اذیت و آزار سیستماتیک زندانیان، احضارها و اعمال فشار به فعالین و تلاش برای گسترش اختناق سیاسی و فکری و فرهنگی را محکوم میکند. جنایتکاران بدون تردید تاوان پس خواهند داد. این سیاستهای سرکوبگرانه دهه های متمادی آزموده شده و به نتایج مورد نظر نرسیده و نخواهد رسید. اکثریت عظیمی که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد، با تشدید سرکوب و اختناق ساکت نخواهد شد. تردیدی نباید داشت که این فشارها جائی معکوس میشود و نفرت عمیقی که هر روز فربه تر میشود، بصورت امواج خروشان و انفجارهای اجتماعی بیرون میزند. حکومتی که خشونت و قتل و شکنجه را تنها راه بقا میداند، بدون تردید با قهر انقلابی جامعه و مردمی روبرو خواهد شد که برای خلاصی از این اوضاع لحظه شماری می کنند. علیه این اوضاع باید بپاخاست و این ماشین سرکوب و جنایت را درهم کوبید.
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
٦ مهر ١٤٠٠ – ٢٨ سپتامبر ٢٠٢١
____________________________
