عملکرد و عدم مسئولیت‌پذیری دولت جمهوری اسلامی درقبال مسائل زیستی و سلامتی جامعه ازهمه نظر برای مردم هزینه‌بردار شده است. بار مشکلات مردم به دلیل سیاست‌های غیرانسانی دولت در همه جوانب اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و زیست محیطی، زندگی مردم را بیش از پیش مخاطره‌آمیز و دردآورکرده است . در حالی که آب که به صورت طبیعی باید بدون طعم و بو باشد، آب شهر سنندج چندین سال است که این خاصیت را ندارد و این معضل پاک مردم را کلافه کرده است. آب آلوده و بدبو و گل‌آلود است. مردم فقیر ناچار هستند برای تهیه آب سالم به چشمه‌های طبیعت پناه ببرند. اضافه بر مشکلات معیشتی که اکثریت مردم این شهر روزانه با آن دست به گریبانند، سال‌هاست که شهروندان سنندج با موضوع آلودگی آب شرب شهر روبرو هستند. به گفته مردم، آب شهر چنان آلوده است که نه تنها قابل خوردن نیست حتی به سختی قابل استفاده برای امورات بهداشتی می‌باشد. اکنون در ایران بحران آب نیز به بحران‌های فزآینده تبدیل شده است و در نقاط زیادی از ایران از جمله خوزستان، بلوچستان و کردستان مردم با کمبود آب آشامیدنی روبرو هستند.
اعتراض و نارصایتی مردم به آلودگی آب در چند سال گذشته تا کنون به جایی نرسید، تا این که فاش شد سد قشلاق، که منبع اصلی تامین آب شرب سنندج است، با ورود فاضلاب روستاهای اطراف سد، به ویژه روستای سراب‌قامیش، به داخل سد باعث آلودگی آب سد شده است. علاوه برآن، عمر ۵۰ ساله‌ی این سد از مهمترین عوامل آلودگی آب شرب سنندج گزارش شده است و اعتراض مردم به آلودگی آب تا کنون جز وعده و وعید به جایی نرسیده است.
دولت جمهوری اسلامی، استانداری و شهرداری‌ها، آنجا که به بازسازی و مدرنیزه کردن زیرساخت‌ها، فاضلاب، برق، آب که از امورات حیاتی مردم است نه تنها سرمایه‌گذاری کافی و به موقع انجام نمی‌دهند، بلکه در توجیه لاقیدی و ناکارآمدی خود شگرد عجیبی دارند. در تاریخ ۶ بهمن ۱۳۹۹ استاندار سنندج بهمن مرادنیا در گفتگو با خبرنگار بازار می‌گوید: ”دلیل کاهش کیفیت آب و تغییر بو و طعم آب مربوط به امسال و سال گذشته نیست. حدود ۵۰ سال از عمرسد قشلاق گذشته است نه تنها این سد، بلکه بسیاری از سدههای موجود در کشور تغذیه‌گرا شدند. اوگفته است، ممانعت از ورود فاضلاب روستاهای اطراف سد قشلاق سنندج می بایست ۲۰ سال پیش انجام می شد تا که امروز با کاهش کیفیت آب شرب این شهر مواجه نمی‌شدیم.“
سدقشلاق تنها منبع آب شرب سنندج ۵۰ سال عمردارد ومعلوم نیست در طول این سال‌ها یک بارهم اشغال‌زدایی شده باشد و۲۰ سال قبل می‌بایست از ورود فاضلاب به آب سد جلو گیری می‌شد، که نشده است. صحبت‌های بهمن مرادنیا که دور از حقیقت نیست، گویای این است که، بهداشت و تهیه نیازهای ابتدایی مردم امر جدی دولت نبوده و نیست و سرمایه‌گذاری دراین عرصه‌ها پائین لیست هزینه‌های دولت قرار دارد. چندین ماه بعد از مصاحبه بهمن مرادنیا استاندار سنندج و ادعای اختصاص ۱۹۰ میلیارد تومان اعتبار برای رفع مشکل آب شرب سنندج، هنوز مردم این شهر از الودگی آب شکایت دارند و اقدامی ثمربخش دراین زمینه صورت نداده‌اند. سابقه‌ی آلودگی آب شرب سنندج بیشتر از ۵ سال که وجود دارد است و مردم از کمبود آب آشامیدنی رنج می‌برند. فاجعه‌ی کرونا و مرگ هزاران انسان به دلیل سیاست‌های غیرانسانی سران دولت جمهوری اسلامی و عدم مسئولیت پذیری در مقابل سرنوشت دراماتیک جامعه در دوره‌ی شیوع ویروس کرونا، عدم دسترسی به موقع مردم به واکسن کرونا، فاجعه‌ای انسانی به بارآورد که همه از آن آگاهند و لازم به تکرار آن نیست.
مردم شهر سنندج و فعالین مدنی و محیط زیستی در طول چند سال گذشته بارها با طومارنویسی و سازمان دادن کمپین، به آلودگی آب شرب اعتراض کرده اما هنوز که هنوز است مسئولین ادارات مربوطه و استانداری بجز وعده و بی‌عملی اقدامی جدی در جهت رفع آلودگی آب صورت نداده‌اند. اوضاع طوری شده است، بحرانها آنقدر عمیق و کهنه و لاینحل مانده‌اند که مردم ناچارند بر سر نان، آب، برق ودهها مشکل اجتماعی و اقتصادی دیگربه اعتراض روزانه در همهی مناطق روی بیاوردند. مردم خوزستان در اعتراض به کمبود آب و برق و فقر فزاینده به اعتراض اجتماعی دست زدند. بی‌آبی در بلوچستان زندگی مردم را مشکل کرده و صحبت از کوچ ۲۰۰ هزار نفری مردم سراوان شده است. آب شرب سنندج آلوده است. گرانی و قطع برق و دهها مشکلات دیگر یقه مردم را سخت چسبیده است و دولت جمهوری اسلامی ناتوان از رفع این همه مشکلات، در مقابل اعتراض و نارضایتی فزاینده مردم و کارگران در محیط کار، به زورگویی و سرکوب، دستگیری و ارعاب و تهدید به طور معمول روی آورده است.
اخیرا و دوباره جمعی از فعالین مدنی و محیط زیستی در شهر سنندج در اعتراض به عدم رسیدگی و شفاف‌سازی استانداری دررابطه با آلودگی آب شرب سنندج کمپینی را با همکاری تیم فنی و صاحب‌نظر در این امور برای برونرفت از این بحران سازمان داده‌اند. داشتن آب و محیط زیست سالم و برخورداری از امکانات و رفاه، حق ابتدایی مردم است و از هر تلاشی برای بهبود رفاه و آسایش مردم نباید کوتاه آمد. اما واقعیت این است که مشکل دولت نه کمبود پول است و نه افراد متخصص وفنی و صاحب‌نظر، مشکل اساسا خود جمهوری اسلامی است. مشکل اساسی این است که دولت به عنوان مسئول در مقابل زندگی و سلامت مردم جوابگو نیست و در اولویت کاری آن قرار ندارد. از دزدی و فساد و اختلاس توسط مقامات تا هزینه‌کردن پولهای کلان برای ارتش و سپاه و بسیج و حزب الله خزانه دولت را خالی کرده و پولی ته آن برای رفع این مشکلات باقی نمی‌ماند.
مشکلات مردم یکی دو تا نیستند. گرانی و تورم افسار گسیخته و بحران‌های عمیق و حل نشدنی دامن جامعه را گرفته است. مردم کردستان همانند اکثریت مردم کارگر و زحمتکش در سایر نقاط ایران شب و روز با این مشکلات دست بگریبانند و فقرفزاینده‌ای را به مردم تحمیل کرده است. در دولت رئیسی نیز این بحرانها در چند ماه گذشته تشدید شده و راه حلی راه‌گشا برای برونرفت از این بحرانها وجود خارجی ندارد. جمهوری اسلامی به جزتولید بحران‌های جدید در مرزها برای انحراف افکار مردم از ناملایمات درونی راه‌حلی دراز مدت در چشمانداز ندارد.
آب و برق و دهها مشکل اجتماعی و اقتصادی دیگر مردم را سخت گرفتار کرده است. جمهوری اسلامی با همه دستگاههای عریض و طویلش مانع اصلی رفع همه این بحرانها است. این مانع را باید از سر راه جارو کرد.
شنبه ۱۷ مهر۱۴۰۰
۹ اکتبر۲۰۲۱