اطلاعیه ها

اعلامیه حزب حکمتیست در “روز جهانی مبارزه علیه خشونت برزنان” علیه نظام مبتنی بر خشونت!

خواهران میرابل، ماریا، آنتونیا و پاتریا اولین قربانیان خشونت در نظام سرمایه داری نبودند و آخرین آن هم نیستند. خشونت علیه زنان از جمله نتیجه موقعیت فرودست زن در جامعه است. این فرودستی تاریخی بسیار وسیع تر از سرمایه داری دارد اما تداوم خشن آن در نظام امروز، دیگر مستقیماً به نیازها و منفعت این نظام پاسخ میدهد. نظامی که علیه برابری و رفع تبعیض است، اگرچه تحت فشار مبارزات اجتماعی گامهائی عقب رود اما نمیتواند منادی مبارزه با خشونت باشد. این نظام در تمام جوارح جامعه از اقتصاد و سیاست و فرهنگ تا قانون و خانواده و مناسبات اجتماعی مبتنی بر خشونت است. از روز کشته شدن فجیع خواهران میرابل توسط رژیم تروخیلو در دومنیکن تا اینکه سازمان ملل تحت فشار کمپینهای زنان روز ٢٥ نوامبر را “روز جهانی مبارزه علیه خشونت بر زنان” اعلام کند، قریب چهل سال طول کشید. در دو دهه گذشته کنفرانسها برگزار شده، پروژه های آموزشی و فرهنگی و بعضاً لایحه ها آمده و رفته است، کار لابیستی زیادی صورت گرفته است. واقعیت بیرونی اما بشدت زشت و خشن تر از همیشه است. آمار خشونت بر زنان هر روز بالا میرود. خشونت که بجای خود، برده داری در اشکال مختلف احیا شده است. جنگ و میلیتاریسم خشونت علیه انسانها و بطور ویژه خشونت علیه زنان را بشدت افزایش داده است.

خشونت در مغز استخوان مناسبات اقتصادی و اجتماعی کنونی است. خشونت از اشکال زمخت و قرون وسطائی تا خشونت کلامی علیه روان و شخصیت زن، خشونت در بازار کار تا خانه و روابط خصوصی و هر منفذ جامعه بیداد میکند. خشونت امری بیولوژیک و صرفا مردانه نیست، مسئله ای اقتصادی و اجتماعی است. اگرچه مردان سهم بسزائی در اعمال خشونت دارند اما خشونت صرفاً مردانه نیست، اینطور نیست که مردان مادرزادی و ژنیتیکی عیبی دارند که باید خشونت کنند. خشونت زنانه و مادرانه هم بوفور وجود دارد. خشونت خروجی مناسبات نابرابر اجتماعی است که خود را در همه اشکال و ظرفیتها نشان میدهد. در عین حال به درجه ای که جنبش های اجتماعی برای برابری زن و مرد گسترش یافته اند، قربانیان خشونت چه زن و چه مرد به صف مبارزه علیه تبعیض و خشونت پیوسته اند.

ریشه ها و دلائل گسترش خشونت در دنیا را از جمله باید در فقر، جنگ، مهاجرت، باندهای قاچاق و شبکه های صنعت فحشا جستجو کرد. فقر شخصیت افراد را خرد میکند، احترام افراد را پائین میاورد، خشونت نسبت به آنان را صد چندان میکند. جنگ یک منبع مهم خشونت است. زنان و کودکان بیشتر از مردان قربانی خشونت و تجاوز در جنگ هستند. فحشاء پدیده ای قدیمی تر از سرمایه داری است، اما در جوامع کنونی به یک صنعت پرسود و بسیار خشن تبدیل شده است. قاچاق زنان و کودکان و مسئله بردگی جنسی یک معضل لاینحل در دنیای امروز است. باندهای قاچاق انسان، زنان و کودکان بخت برگشته را به بازارهای برده فروشی منتقل میکنند. کارگران مهاجر زن و مرد در کشورهای حاشیه خلیج، کارگران منازل زن در کردستان عراق تحت خشونت مستمرند.

جامعه ای که براساس نابرابری، تبعیض وحشیانه، بیعدالتی، و استثمار فرد از فرد سازمان داده شده است، نمیتواند عاری از خشونت باشد. نظام مبتنی بر بردگی مزدی مبنا و علت پایه ای خشونت است. از اینجاست که کوه ثروت از یکسو و دره فقر از سوی دیگر دهان میگشاید، نابرابری و تبعیض در مغز استخوان مناسبات اجتماعی جاخوش میکند، سنت و اخلاقیات و قوانین و حقوق جان میگیرند. در این چهارچوب است که بالا به پائین زور میگوید، دولت به شهروند، سرمایه دار به کارگر، مرد به زن، رئیس خانواده به افراد خانواده، مادر و پدر به فرزند، و هر کسی که دستش میرسد دیگری را زیر میگیرد. در جامعه ای که دزدان و ریاکاران عالینجاب اند و مردم کارگر و زحمتکش حتی بحساب نمی آیند، واضح است که خشونت هر روز گسترش می یابد. این مناسبات نابرابر برای ادامه حیات خود فقط به خشونت فیزیکی و جنایت متوسل نمیشود بلکه به ایدئولوژی توجیه گر وضع موجود نیز نیاز دارد. باید قربانیان خشونت قبول کنند که شرایط مشقت بارشان “طبیعی” است.

ما برای برابری و رفع تبعیض، برای واژگونی نظام مبتنی بر خشونت و برای ایجاد جامعه ای آزاد و برابر و عاری از هر نوع خشونت تلاش می کنیم. مبارزه علیه تبعیض براساس جنسیت و نظام مردسالار و تلاش برای بهبود مستمر در قلمرو حقوق و قانون و امنیت زنان یک امر مهم و تعطیل ناپذیر ماست. درعین حال ما مرتبا تاکید می کنیم که اولاً تحمیل هر ذره بهبود در گرو مبارزه ای انقلابی است و ثانیاً موکداً باید بدانیم تا این مناسبات نابرابر و ضد انسانی وجود دارد، خشونت در اشکال مختلف از جمله خشونت علیه زنان و زن کشی بازتولید می شود. در مناسبت ٢٥ نوامبر، بر گسترش اعتراض و مبارزه توده ای علیه دولتهای سرمایه داری و علیه تبعیض و نابرابری و خشونت تاکید می کنیم.

نابود باد نظام مبتنی بر خشونت!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!

حزب کمونیست کارگری – حکمتیست
٢٧ آبان ماه ۱۴۰۰- ١٨ نوامبر ۲۰۲۱