دوره نوینی از تحولات انقلابی برای جارو کردن جمهوری اسلامی و حاکمیت سرمایه داری در ایران اوج گرفته است. این دوره را دریابیم، فرصتها را از دست ندهیم. آستینها را بالا زنیم، آمادگی هایمان را بالا ببریم. بعد از شش روز خروش انقلابی سراسری و کوبنده، جمهوری اسلامی آشکارا مستأصل است. اما باید هوشیار باشیم و میدانیم که رژیمهای به بن بست رسیده و جنایتکار، استیصال خود را با نیروهای سرکوب و سرکوبگری میخواهند جبران کنند. قطعا این جنایتکاران بعد از بازگشت جانور رئیسی از اجلاس سازمان ملل، دوباره قصد سرکوب خونین را دارند. به نظر من کور خوانده اند. در مقابل خیزش توده ای زنان و مردان آزادیخواه آماده نبرد نهایی، و در مقابل نسل جوان دختر و پسر جسور و رادیکال با مشتهای گره کرده و قد علم کرده در مقابل قدرت نظامی و سرکوبشان، شکست خواهند خورد، اما باید آماده و هوشیار باشیم تا با کمترین هزینه ممکن شکست دشمن و پیروزی شیرین را ممکن کنیم.
در دو روز اخیر نشانه های رفتن به طرف دوئل سرکوبگری و سازماندهی جنایت گسترده دیده میشود. بازداشت مبارزین و فعالین سیاسی و اجتماعی گسترده شده است. سپاه پاسداران علنا مردم را تهدید کرده و دستگاه قضایی کذایی شان را برای اقدامات علیه “اغتشاشگران” تحت فشار قرار داده است. اژه ای جنایت پیشه به آنها لبیک گفته است. ارتش “نورچشمی” رضاپهلوی و اپوزیسیون راست آمادگی خود را برای سرکوب در رکاب سپاه و بسیجی ها اعلام کرده است. امروز بعد از نمازه جمعه با فراخوان “علیه آشوب” ترفند به خیابان آوردن “گله حزب الله” را آزمایش کردند، که جمعیت کم آن آشکارا ضعف شان را برملا کرد و همه این ترفندها در شرایطی است که رئیسی جنایتکار سازمان ملل را ترک کرده و در راه تهران است و آن اندک احتیاط فرمال و ریاکارانه به این واسطه را هم کنار میگذارند. در نتیجه هوشیاری و آمادگی مان را صد چندان باید بالا ببریم. راهش را بلدیم. باید جلو رفت و تعرض کرد، این تنها راه کم هزینه کردن مبارزه مان و سریعتر به نتیجه رساندن است. ایستادگی بی اما و اگر اما متکی به اعتراضات توده ای گسترده و دیگر ابتکارات تعرضی برای فایق آمدن بر قدرت سرکوبشان تنها راه موثر و تجربه شده است. انتظار اینست در تهران ده میلیونی، و در شهرهای چند میلیونی، دقیقأ در ابعاد میلیونها نفری تظاهراتهای خیابانی به صحنه آید. به علاوه همه ساز و کارهای مقاومت و دفاع از خود و از دستاوردها و پیشرویهای مبارزاتی تاکنونی را باید بکار گیریم. در محله و مراکز کار و شهر و در مراکز آموزشی و هر مکان اجتماع کار و زندگی متحد شویم، تشکل و ابزارهای اعمال اراده مستقیم خود را بسازیم. گروههای متکی به ابزارهای دفاع از خود را در سطح محله و شهر و خیابان را ایجاد کنیم. عرصه را بر مزدوران جمهوری اسلامی تنگ کنیم. محلات را به کنترل در آوریم. و مسئله کلیدی اینکه شبکه همگام و متحد شده رهبران و فعالین جنبش اعتراضی رادیکال کنونی در سطح هر شهر و استان و سراسر کشور میتوانند و لازمست خیزش درخشان کنونی را به عنوان جنبش همگام و متحد شده به صحنه بکشند. قطعأ نیروی سرکوبگر این رژیم مستأصل از عهده خروش میلیونی و تعرضی مردم جان به لب رسیده با حضور نسل جوان میلیتانت برنمی آید. این واقعیت صدها بار در تجارب مبارزاتی بزرگ دنیا و خاورمیانه و از جمله در سال ١٣٥٧ در خود ایران تجربه کردیم. ما میتوانیم و باید با ادامه اعتراضات قدرتمند و توده ای و بکارگیری همه ابتکارات تعرضی جمهوری اسلامی را دفن کنیم. ما میتوانیم.
درود بر خروش انقلابی جاری و همه شرکت کنندگان و سازندگان آن.
یاد ژینای عزیز، مهسای الهام بخش و همه جانباختگان این خروش انقلابی گرامی باد.
٢٣ سپتامبر ٢٠٢٢