نشریه اکتبر: در توافق مشترک اخیر ” حزب دمکرات کردستان ایران جناح مصطفی هجری و سازمان زحمتکشان جریان عبدالله مهتدی ” بر تعیین نظام سیاسی آتی کردستان و ایران بر اساس نسخه فدرالیسم و کنگره ملیت ها، تاکید شده است. که بنوعی مدعی میشوند این شیوه از نظام سیاسی از لحاظ اداری بر عدم تمرکز سیاسی- اداری استوار می باشد و عملا حق دخالتگری سایر اقلیت‌ها و از جمله مردم کرد زبان در کردستان را در تعیین سرنوشت سیاسی- اجتماعی خویش تضمین می کند و زمینه ساز رفع ستم ملی در کردستان خواهد شد. این جهت و سیاست عملی حقیقت دارد؟ شما چگونه فکر می کنید؟
حسین مرادبیگی: این ادعا واقعیت ندارد، مساله این نیست که گویا حزب دمکرات و سازمان زحمتکشان دارند طرح اداره فردای جامعه کردستان را به بحث میگذارند و یا راجع به تعیین حق سرنوشت این مردم در آینده حرف میزنند. نباید این عوام فریبی را از آنها قبول کرد و رفت در مورد نحواه اداره کردستان با اینها وارد دیالوگ شد. این دو جریان و شرکای آنان طرح ایجاد سناریوی سیاهی را در دست گرفته اند که میتواند جامعه ایران وارد قوم کشی و پاکسازیهای قومی کند. مساله این است. کسانی که این طرح را بعنوان بحث یر سر اداره آینده کردستان و یا حق تعیین سرنوشت مردم کردستان تحویل گیرند، دانسته یا ندانسته، آب به آسیاب یک سناریوی سیاه در ایران میریزند. عکس العمل جریانات قومی و طرفداران “تمامیت ارضی” به طرح فدرالیسم آنچه را که ما در مورد خطرات جدی تزریق سم فدرالیسم در میان مردم و جامعه ایران سالهاست هشدار میدهیم، اثبات کرد. همه دیدند که طرح فدرالیسم در صورتی که اینها میدان دار باشند، در یک چشم بهم زدن میتواند چه فاجعه ای به مردم ایران تحمیل کند که “سارایوو” در مقایسه یا تهران جزو شهرهای امن محسوب میشد.
این دو جریان با توجه به اوضاع منطقه و به امید دخالت آمریکا و ناتو در ایران و در تحولات سیاسی پیش رو، طرح سابق خود، فدرالیسم قومی در واقع “یوگسلاویزه” کردن جامعه ایران را دوباره رو به جامعه ایران گرفته اند. این اظهارات فقط تزئینی است برای برای مقبول کردن طرح فدرالیسم قومی و لاپوشانی پاکسازیهای قومی که پشت این طرح خوابیده است. منظور این دو جریان یا هر جریان سیاسی دیگری از طرح فدرالسیم در ایران، فدرالیسم اداری نیست. آنچه که برای مسال در کشورهای آلمان، کانادا یا در کشورهای دیگر وجود دار. طرح فدرالیسم اینها این نیست که مثلا چند استان در ایران یک واحد اداری فدرال را تشکیل دهند و ممکن است برای مسال در آذربایجان غربی شهرهای ترک زبان نشین این استان را با مردم کرد زبان در شهرهای آن دربرگیرد و امورات خود را راسا اداره کنند. هدف این جریانات، طرح فدرالیسم قومی و کشیدن مرزهای قومی است برای به جان هم انداختن مردمی که سالهاست در کنار هم زندگی کرده اند. طرح فدرالیسم در ایران دقیقا “یوگسلاویزه کردن” ایران است. ما بارها و به تفصیل گفته ایم که نسخه فدرالیسم در ایران یعنی کشاندن جنگ و پاکسازیهای قومی به تهران و به هر شهر و هر دهه و هر روستایی، حتی بدرون خانواده هایی که زن یا مرد آن را زبانهای مختلفی تشکیل میدهند.
حزب دمکرات و جربانات قومی همراه آن از جمله سازمان زحمتکشان، و حتی بالاتر از آنها تنها مهره های این سناریوی سیاه در ایران هستند. جریانات جهانی تری اگر منافع سیاسی و اقتصادی آنها اقتضا کند، این سناریو را به جامعه و به مردم ایران تحمیل میکنند. باید در این مورد هشیار بود و کل این پروژه را بهم زد.
برخلاف ادعای اینها فدرالیسم نه تنها مساله ملی کرد را در ایران حل نخواهد کرد، بلکه استخوان لای زخم را باقی میگذارد و درجه دوم بودن مردم کردستان را در ایران ابدی خواهد کرد. نمونه قابل عرضه و ظاهرا موفق این فدرالسیم، کردستان عراق است. می بینیم با هر ادعای دولت مرکزی بر کرکوک و یا استانی که خانقین در آن قرار دارد، یا با هر دعوی دولت مرکزی و حکومت منطقه کردستان بر سر مسائل اقتصادی، تهدید و خط و نشان کشیدن طرفین شروع میشود. دولت مرکزی لشگرهای خود را به طرف کردستان عراق حرکت میدهد و هرآن میتوان انتظار راه افتادن جنگ و کشتار قومی که زندگی کل این جامعه و این مردم را تهدید میکند، داشت.
احزاب و جریانات ناسیونالیست کرد به جای حل واقعی مساله ملی کرد، آن را دور میزنند و میخواهند از بالای سر مردم کردستان خود با دولت مرکزی به راه حلی برسند. راه حلی که اینها را درقدرت محلی با دولت مرکزی شریک کند و در عین حال رابطه بورژوازی کرد را با بورژوازی سراسری نیز حفظ کند. فدرالیسم درواقع همان خودمختاری سابق حرب دمکرات این بار به شیوه دیگری است. حالا که حزب دمکرات موفق به گرفتن خودمختاری نشده است، از همه در جامعه ایران میخواهند که خودمختار شوند! این چکیده فدرالیسم قوی و خط کشی های قومی مناطق خودمختار است، همانطور که پیشتر گفتیم چیزی جز طرحی برای راه انداختن جنگ و پاکسازیهای قومی در ایران نیست.
همین احزاب در کرستان عراق اکنون که متوجه شده اند ذخایر عظیم نفت و گاز را دارند و برایشان به صرفه تر بود که اگر از عراق جدا و مستقل می‌شدند، درست وقتی که ما طرح استقلال کردستان عراق را زمانی که صدام حسین سرکار بود و فرصت بسیار مناسبی بود و زمانی که صدام حسین سرنگون شد، مطرح کردیم و برای آن تلاش کردیم، گفتند که طرح استقلال کردستان عراق مایه شرمساری مردم کردستان عراق است، و بیشترین کینه و دشمنی را اینها به ما نشان دادند! حالا خود افسوس می‌خورند که چرا دنبال استقلال کردستان عراق نرفتند تا برای همیشه مساله ملی کرد را در کردستان عراق حل می‌کردند.
نشریه اکتبر: دقیقا اشاره کردید که این طرح مشترک به هیچوجهی و به هیچ شیوه ای زمینه ساز رفع ستم ملی و تضمین کننده دخالتگری مردم در کردستان در تعیین سرنوشت شان نمی باشد.و این نسخه حاکمیت این جریانات بر اساس قومیگری در کردستان می باشد. برای خنثی کردن این سیاست و تضمین تعیین نظام سیاسی آتی و دخالت‌گرانه مردم در سرنوشت خود درکردستان در ابعاد اجتماعی چکار باید کرد؟
حسین مرادبیگی: راه حل مساله ملی کرد در ایران همانطور که ما بارها گفته ایم به رفراندوم گذاشتن این مساله در کردستان ایران است. باید طی رفراندومی به مردم کردستان ایران امکان داده شود که آزادانه و بدون هیج فشار و تهدیدی، در مورد دو چیز تصمیم بگیرند: یک جداشدن از ایران و تشکیل دولت مستقل خود، دو ماندن در چهارچوب ایران بشرط برخورداری کامل از حقوق شهروندی که در آن همه مردم بدون هیچ تبعیضی بر اساس جنسیت، ملیت، قومیت، زبان و رنگ و مذهب و غیره در مقابل دولت حقوق مساوی داشته باشند. این راه حل انسانی و متمدنانه و قطعی ما برای حل مساله ملی کرد در ایران و تعیین آینده سیاسی این جامعه است.
واضح است ما در شرایط فعلی جدائی را به مردم کردستان ایران توصیه نمی‌کنیم. در شرایط فعلی آن را به نفع مبارزه آزادیخواهانه و برابری طلبانه کارگر و زحمتکش جامعه ایران علیه حکومت اسلامی نمی‌دانیم و برای ایجاد اتحاد و همبستگی بیشتری در میان آنان برای پیشبرد این مبارزه تلاش می‌کنیم.
و برای آن فعالانه تلاش می‌کنیم. اما تصمیم با اراده آزادانه خود مردم کردستان است. هر تصمیمی که در این رفراندوم بگیرند باید اجرا شود.
با تشکر از شما!
4 سپتامبر 2012
***
