خیزش آبانماه ٩٨ یک برآمد توده ای عظیم برای سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی بود که واقعیات جامعه ایران و رابطه مردم با حکومت را در آنتاگونیزه ترین شکل تاکنونی روی صحنه آورد. آبانماه ٩٨ ادامه خیزش توده ای دیماه ٩٦ و اعتصابات شکوهمند کارگری ٩٧ بود. شکلی از ابراز وجود اجتماعی طبقه کارگر و مردم محروم علیه وضع موجود که کل معادله سیاست در ایران را دگرگون کرد. حکومت اسلامی با کشتار سبعانه، دستگیری های وسیع و حکومت نظامی موقتاً توانست این سیل خروشان را سرکوب کند اما نتوانست بر آن فائق آید. فقط چند هفته بعد اعتراضات مجدداً شروع شد و شعارهای “١٥٠٠ کشته آبان ما” و “آبان ادامه دارد”، پیامی بود به حکومت که سرکوب و زندان دیگر نمیتواند دینامیزم جنبشی که راه افتاده است را متوقف کند. آبانماه جنبش طبقه ماست. آبانماه ادامه دارد. نبردهای اساسی تازه آغاز شده است. به استقبال سالروز خیزشهای شکوهمند آبانماه میرویم، یاد عزیزان جانباخته را گرامی میداریم و برای آزادی اسرایمان تلاش کنیم. مجددا سنگرها را بپا کنیم و جنگ تمام نشده را تمام کنیم. اینبار افق سوسیالیستی کارگر برای آزادی جامعه و پرچم اعتراض علیه حکومت فقر و فلاکت و اعدام در سنگرها برافراشته تر است. پیش بسوی آبانی دیگر!
سردبیر.
٨ اکتبر ٢٠٢٠