در آبان ۹۸ مردم عاصی از وضع موجود در بیشتر شهرهای ایران به خیابانها آمدند و از جمله با با فریاد “مرگ بر دیکتاتور” و “نه شاه نه ملا قدرت بدست شورا” اوج تنفر و خشم خود را علیه حکومت سرکوب و اختناق فریاد زدند. یک سال بعد از شروع این اعتراضات سایه خیزش عظیم اجتماعی مردم زحمتکش و بجان آمده از سرکوب و خفقان و علیه فقر خارج از توان در آبان ۹۸ هنوز بر ذهن حاکمان جانی جمهوری اسلامی چنان سنگینی میکند که امسال و در آستانه آبان ٩٩ برای پیشگیری از وقوع یک انفجار اجتماعی دیگر و در سطحی همه جانبه تر دست به ترفند شناخته شده و نخ نمای بگیر و ببند زده و این شیوه آزمایش شده و رنگ باخته را يكبار ديگر امتحان میكند! سناريوی ايجاد وحشت در بزنگاههای حساس به مثابه تاكتيك “نجات دهنده” برای جمهوری اسلامی به يك نُرم پوسیده و تكراری تبديل شده است. قبل از ٨ مارس فعالين عرصه زنان را تهديد و بازداشت ميكنند، در آستانه اول مه فعالين كارگری را تهديد و زندانی ميكنند و قبل از ١٦ آذر دانشجويان آزاديخواه و معترض را احضار و بازداشت ميكنند و امسال در روزهای اندک مانده به آبان هر آنچه كه از دستشان برآمده تا به امروز انجام داده اند. از اعدام نويد افكاری و تعداد ديگری از معترضين آبان تا تهديد و ترور روانی و فیزیکی هر كسی كه در نگاه آنها ميتواند يك خطر بالقوه برای بقای نظام جنايتكارشان باشد. صدور حکم ۳۸ سال زندان به جرم برگزاری لایو در فضای مجازی برای یک فعال اجتماعی نشان گویای اوج توحش و وحشت مرگ رژیم است. ازهمان ابتدای روی کار آمدن این رژیم منحوس تا به امروز هر درجه از انسانیت و آزادیخواهی با زندان و شکنجه و اعدام پاسخ گرفته است.
در این روزهای قبل آبان خشونت فيزيكی و كلامی نیروهای سرکوبگر رژیم در سطح جامعه به اوج خود رسیده است، دروغ بزرگ حفظ امنیت جامعه آنقدر عیان و آشکار خود را نشان داده که دیگر نیازی به هیچ دلیل و سندی نیست. در شرایطی که جامعه درگیر فقر و فلاکت و بیکاری روزافزون، تورم افسار گسیخته و انواع مصائب دیگر است رژیم اسلامی با ايجاد رعب و وحشت در جامعه از طریق بازداشت فعالين اجتماعی، روزنامه نگاران، فعالين كارگری، نویسندگان و دانشجویان و هر آنكس كه مرعوب جنایات این رژیم نشده قصد زهر چشم گرفتن و جلوگیری از وقوع آبانی دیگر را دارد. در کنار دزدی و اختلاسهای سرسام آور عناصر حکومتی، برای گناه اثبات نشده دزدیدن یک تلفن موبایل حکم شلاق و شکنجه در ملا عام اجرا میشود، دست دزدهای درجه هزارم را با تبر قطع میکنند و کلان دزدها با حمایت سران رژیم در آمریکا و کانادا به سرمایه گذاری مشغولند. پر واضح است که هدف از این کارها مبارزه با جرائم اجتماعی و حفظ امنیت جامعه نیست. ایجاد وحشت و زهر چشم گرفتن از ضعیف ترین اقشار جامعه جهت ترساندن هر آنکس که بخواهد برای یک درجه از حق حیات و زیست قدمی بردارد هدف اصلی این وحشیگری است. نمايش زورگيری داعشی گرداندن متهمين جرائم پیش پا افتاده اجتماعی در خيابانها با تحقير و كتك كاری آنها در ملا عام، یادآورعمل شنیع آویزان کردن آفتابه بر گردن انسانهایی است که آنها را “ارازل و اوباش” میخواندند. ترس از تكرار آبان و خیزش دوباره مردم ناراضی و بجان آمده از ستم و بیحقوقی و احتمال سرنگونی انقلابی اين سيستم سركوبگر و جنايتكار آنچنان لرزه بر جانشان انداخته که همه مرزهای سركوب را درنورديده اند.
حکومت اسلامی جامعه را در فقر و نداری و گرسنگی رها کرده است. اینروزها بیش از هر زمان وحشت و هراس از نفس بقا و گرسنگی و مرگ براثر بیماری را میتوان در چهره جامعه مشاهده کرد. جامعه در آستانه يك خیزش عظيم اجتماعی قرار دارد و سران جمهوری اسلامی از وحشت هر روز اینرا به همدیگر یادآوری می کنند. به شرایط گرانی بيسابقه، سقوط مرتب ارزش ريال، نرخ ٣٠ هزار تومانی دلار، تخم مرغ ١٢٠٠ تومانی، حقوق های چندین برابر زير خط فقر وغالبا معوقه، سفره های بی رونق، پشت بام خوابی و کلیه فروشی، مرگ و میر ناشی از شيوع خارج از كنترل ابتلا به كرونا را نیز اضافه کنید، آنوقت میشود به عمق فاجعه ای که جامعه را در بر گرفته پی برد.
سونامی کرونا، بیکاری، اخراج های پیوسته و هر روزه کارگران و اقشار تهیدست جامعه، اعتصابات کارگری، شروع دوباره عربده زن ستیزی مرتجعین اسلامی در جهت تنگ تر کردن فضا برای زنان ضد حجاب اسلامی، اعتراضات هر روزه خیابانی از جمله معلمین و کارگران در مراکز مختلف کارگری، گرانی نفس گیر، کشتار سیستماتیک کولبران تنها گوشه ای از اوضاع از هم گسیخته اجتماعی است. گروگان گیری بیماران کرونایی توسط مراکز درمانی بدلیل عدم پرداخت هزینه مداوا برای شروع آبانی دیگر و طغیان خشم فروخورده مردم به تنهایی کفایت میکند. زمانیكه فقر و فلاكت و بيكاری همراه با استبداد و سركوب سيستماتيك زندگی را برای اكثريت شهروندان غير قابل تحمل كرده، تن دادن به فقر و فلاكت بيشتر یا طغيان عليه وضع موجود انتخابی است كه تهیدستان جامعه بطور روزمره با آن روبرو هستند. برای جلو گیری از انتخاب دوم جمهوری اسلامی با سلاح سرکوب عریان و گسترش خفقان و ترس به مصاف رودررو با کارگر و زن و جوان و معلم و دانشجو و میلیونها انسان معترض جامعه رفته است. میخواهند علاج واقعه را قبل از وقوع کرده باشند غافل از آینکه برای جامعه ای که در آستانه ورشکستگی کامل اقتصادی و سیاسی قرار گرفته ترس از بازداشت و زندان و تهدید و ارعاب جایی ندارد. در مقابل گور خوابی و فروش کلیه و جنینی که هنوز متولد نشده باتوم و گاز اشک آور قدرت چندانی ندارد. معترضینی که در آبان ۹۸ به خیابانها آمدند و فریاد مرگ بر دیکتاتور سر دادند توحش و سرکوبگری رژیم را به دفعات دیده و تجربه کرده بودند. تاریخچه اعدامها و سرکوب بیسابقه دهه ۶۰ را در حافظه شان ثبت کرده بودند و با علم به این درجه از سرکوب و توحش از زندگیشان مایه گذاشتند و علیه فقر و بیکاری و اختناق دست به اعتراض زدند. مردمی که چیزی برای از دست دادن ندارند باز هم در خیابان و کارخانه و دانشگاه به اعتراض برمیخیزند و علیه ستم و استثمار و نابرابری فریاد برخواهند آورد. تیشه به ریشه و خواستگاه این ستم میزنند و مشت های گره کرده شان کلیت این نظام را نشانه خواهد گرفت. هیچ درجه از توحش و سرکوب مانع قیام گرسنگان و بردگان مزدی نخواهد شد. آبان ادامه دارد، وحشت شما گواهی این واقعیت عظیم است. آبان، آذر یا دی یا هر ماه دیگری سرنگونی شما قطعی است. از اریکه قدرت پوشالی با خروش انقلابی توده های به جان آمده پایین کشیده خواهید شد.
٨ اکتبر ۲۰۲۰
