در میزگرد تلویزیون “ایران انترنشنال” حول مضحکه “وکالت میدهم به رضا پهلوی” فرد مشروطه طلب حاضر در میزگرد با “خودخواهی” بیمایه به کمک سیما ثابت گرداننده برنامه، بی ملاحظه و صریح موقعیت “ویژه و شروط شاهزاده” از جمله شرط ناسیونال شوونیستی “تمامیت ارضی” را مداومأ به میان میکشیدند. ابراهیم علیزاده را تحت فشار قبول و بیعت با آن شروط قرار داده بودند. در این مجادله ابراهیم علیزاده زبان بسته و سپرانداخته و سردرگم حرف جدی برای گفتن نداشت و به توجیهات بیربط به اصل موضوع پرداخت. این موضع دبیر اول جریانی است که هنوز اسم سازمان کردستان حزب کمونیست ایران (کومه له) را یدک میکشد. علیزاده اگر به مواضع انقلابی شناخته شده حزب کمونیست ایران و سازمان کردستانش حداقل در قبال مبحث “تمامیت ارضی” متعهد میبود، میتوانست این چنین سردرگم نباشد. علت اما فراموشکاری نسبت به مواضع جاافتاده قبلی در سازمانش نیست. این موضع راست روانه علیزاده به روال معمولش منطبق با محاسبه گری کوته بینانه برای آینده است. به زعم او شاید اپوزیسیون راست و مشروطه خواه به نان و نوایی برسند، لذا ایشان و سازمان تحت مسئولیتش در آن بساط احتمالی و قدرت گیری بورژوایی لازمست جایی و مکانی داشته و از خوان یغما بی نصیب نماند. طبق این مصلحت گرایی بی پایه لازم ندید، شروط ادعایی و شوونیستی مشروطه طلبان را در سطح حسن شریعتمداری “دبیر کل شورای گذار” حاضر در همان میزگرد را مورد اعتراض قرار دهد.
ژانویه ٢٠٢٣