انتشار “منشورِ همبستگی و سازماندهی برای آزادی” توسط رضا پهلوی، حامد اسماعیلیون، نازنین بنیادی، شیرین عبادی، عبداله مهتدی و مسیح علینژاد، آب سردی بود که روی سر ادعاهای واهی و تبلیغات پوکی ریخت که از ژانویه امسال خوراک رسانه های قلم بمزد شده بود. منشوری بشدت کلی، بی محتوا، اسلام زده، ارتجاعی و ضد کارگری، ضد تمایلات واقعی جنبش انقلابی در ایران که حتی کمترین نیروهای اردوی اپوزیسیون بورژوائی ایران را راضی نکرد و شکوائیه ها از هر سو بگوش میرسد. این منشور سلطنت طلبان و ساواکی ها را دیپرس کرد، راستهای امیدوار به رضا پهلوی را که مرتب از وی “بعنوان سرمایه” نام می بردند درهم ریخت، اردوی ناسیونالیسم قومی را بیش از بیش متشتت و به واکنش انداخت و شکافها در اردوی کمپ راست ایران را تشدید کرد. رضا پهلوی و عبداله مهتدی بعنوان نمایندگان ناسیونالیسم عظمت طلب ایرانی و ناسیونالیسم قومی روی فرمولهائی به سازش رسیدند و همزمان هردو به روایتی اصلاح طلبانه و ضد انقلابی و در تناقض کامل با سیر اوضاع سیاسی تن دادند با این امید که دل اصلاح طلبان و میرحسین موسوی و “آخوندهای خوب” و دستگاه اسلام را بدست بیاورند. کسانی که در دوره انقلابی از “فرآیندی مسالمت آمیز” سخن میگویند، ضد انقلاب و کودتاچیان علیه انقلاب و عمل انقلابی اند. این محاسبات و مانورها فقط در دنیای تنگ و محدود کاسبان سیاسی معنی پیدا می کند.
منشور از نظر مضمون هدفی جز قبولاندن خود به دولتهای غربی ندارد. از نظر روش ادامه سیاست وکیل الرعایا و لابیسم در پارلمانها و نهادهای دول غربی است که اگر این سیاست جوابگو بود تاکنون سازمان مجاهدین دستش بجائی بند شده بود. این منشور ارتجاع است که امیدوار است جمهوری اسلامی را دست نخورده با نهادهای مذهبی و نظامی و اطلاعاتی تحویل بگیرد و علیه انقلاب بکار بندد. این منشور مدافعان توحش بازار آزاد و نوکران بانک جهانی است که آگاهانه در دفاع از نظم پوسیده سرمایه داری جست و خیز می کنند. این منشور کمترین ربطی به آزادی و برابری و رفاه و تامین و تضمین حقوق پایه شهروندان و درهم کوبیدن بنیادهای تبعیض و ستم و استثمار که مردم علیه آن بپاخاسته اند ندارد. این منشور ضد انقلاب در یک دوره انقلابی برای اعاده نظم است. این منشور بحدی آبکی و از اوضاع واقعی پرت است که حتی توجه رسانه های مزدور و هواداران دو آتشه رضا پهلوی را جلب نکرد. انتظاری بیشتر از کمپ راست ایران توهم است، اما این منشور نه فقط مبنائی برای “همبستگی و سازماندهی” نخواهد شد بلکه موجبات انشقاق و قطبی شدن بیشتر صفوف نیروهای اپوزیسیون راست و بورژوائی ایران را فراهم میکند.
زنان و مردان آزاده، کارگران!
انقلاب امر انقلابیون است. انقلاب برای نفی حکومت و نظم کنونی و کلیه ارکانهائی است که وضع موجود را بازتولید میکند. پرچم انقلاب اجتماعی و آنتی اسلامیستی را برافراشته تر نگاهدارید، سنگرهای انقلاب را مستحکم کنید، حول برنامه سوسیالیستی آزادی جامعه و ارگانهای عمل مستقیم توده ای و کارگری متشکل شوید. مرتجعین و فرصت طلبان و دشمنان انقلاب را از صفوف خود طرد کنید!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
٢١ اسفند ١٤٠١- ١٢ مارس ٢٠٢٣
