پس از ۸ ماه از آغاز اعتراضات سراسری در ایران به خاطر مرگ مهسا ژینا امینی توسط رژیم اسلامی برای سران رژیم اسلامی و “آمران به معروف و ناهیان منکر”، برای دستگاه عریض و طویل اسلامی رژیم و برای آمران و عاملان سرکوب اعتراضات مردم مشخص شد که دین و مذهب برای مردم ایران رنگ خود را از دست داده است. ویدوهایی که متاسفانه بعد از کشته شدن دختران و پسران جوانی که منتشر شد نشان داد که دین هیچ جایگاهی در زندگی آنها نداشته است.
جنبش عظیمی که به راه افتاد قبل از هر چیز پایه‌های مذهب و به درجه اولا مساله حجاب و پوشش را به چالش کشید و سرانجام پس از ۴ دهه مبارزه با حجاب اسلامی، در شهریور ۱۴۰۱ این مبارزه به اوج خود رسید و با حجاب سوزان، شعله‌های یک خشم انقلابی را شعله‌ور کرد. این یک اتفاق ساده نیست. رژیم اسلامی ۲۶ نهاد را برای سر کردن روسری به زنان ایجاد کرده است. صدا و سیمای رژیم اسلامی یک برنامه در میان، مساله حجاب را پیش می کشد و به آن می پردازد. صدها رادیو و تلویزیون و روزنامه لحظه‌ای به دنبال تحمیل حجاب بوده‌اند. اما خروجی چه شد؟ شعاری که به ناحق در این وضعیت انقلابی و قبل از شعار زن زندگی، آزادی در گورستان آیچی سقز داده شد سرنخ را به ما می دهد. مردی با صدایی پر از بغض فریاد زد: “کوشتن لەسەر رووسەری، تابەکەی قۆڕبەسەری” (ترجمه: کشتن به خاطر روسری، تا به کی خاک برسری). و در همان شهر آخوندی را که برای “نماز میت” بر سر قبر جوانی آمده بود، با اعتراض یکی از شرکت کنندگان همراه شد و با صدای رسا گفت:” این جوانان به خاطر شما و دین شما کشته شدند.”. این واقعیت جامعه ایران است.
حجاب پوشش نیست، حجاب پایه‌ی اصلی رژیم اسلامی، پایه‌ی اصلی دین و مذهب و ابزار آپارتاید جنسی است. به چالش کشیدن حجاب، به چالش کشیدن دین و مذهب است. هر قدر در طول یکصد سال گذشته تلاش شد که جامعه ایران را جامعه‌ای اسلامی معرفی کنند و این دین را به مردم تحمیل کنند، نتیجه‌ای جز شکست نداشته و نخواهد داشت.
این مقدمه شاید بلند، وجه مشترکی با سفر رضا پهلوی به اسرائیل دارد. رفتن پای دیوار ندبه و برای صلح و آرامش دعا کردن. این حماقت محض بود که از طرف این “کهنه‌کار” سیاسی( به قول طرفدارانش) رخ داد. هر گاه سخن از رضا پهلوی در سیاست می‌شود، به درست مورد نقد قرار می‌گیرد. اما برای ندبه گیت، کار از نقد گذشته است. در روزهایی که مذهب و دین توسط جوانان به سخره گرفته می‌شود، مراکز ترویج دین و مذهب به آتش کشیده می‌شود و مردم از هر فرصتی برای خلاصی از این ابزارِ حماقت استفاده می‌کنند، رضا پهلوی خود را به دیوار ندبه می‌رساند تا شاید فرجی برای “منشورش” پیدا کند، برای “آزادی” دعا کند. براستی مردم تفاوتی بین خامنه‌ای که ضریح امامان را می بوسد و رضا پهلوی که به دیوار ندبه توسل می‌جوید، تفاوتی می‌بینند؟
۱. مردم ایران با عبور از رژیم اسلامی، قبل از هر چیز از دین و مذهب عبور خواهند کرد. برای رضا پهلوی وجود نهادهای دینی و مذهبی همانند نهادهای سرکوب (همانطور که قبلا گفته بود ارتش و نیروی انتظامی باید بمانند) لازم است. در یک مصاحبه با بیژن فرهودی گفته بود که اگر قرار بر نماندن اسلام باشد، جمهوری اسلامی را ترجیح می‌دهد. خود رضا پهلوی ام می‌داند که با رفتن رژیم اسلامی، نسخه‌ی آخوندهای کراواتی مانند رضا پهلوی پیچیده می‌شود.
۲. برای آزادی باید جنگید نه دعا کرد. همین افراد و سازمان‌ها و دولتهایی که شما در این هشت ماه در کوریدورهای مجالسشان به دنبال آنها بودید، ناقضان اصلی آزادی هستند. جنبش ژینا به افکار عمومی جهان ثابت کرد که مردم دنبال آزادی هستند و برایش جان می‌دهند. همین دولت‌های غربی در بهترین حالت ممکن، ابراز همدردی کردند. ما از ابتدا هم تکلیف خودمان را با این دولت‌ها مشخص کرده بودیم. اگر قرار بر آزادی است، باید برایش مبارزه کرد، نه این به ندبه پناه برد، همان کاری که امروز آخوندها برای نجات رژیم اسلامی به جمکران متوسل می‌شوند.
۳. این کار شما، به سخره گرفتن ۴۴ سال مبارزه با رژیم اسلامی، بویژه وضعیت انقلابی ۸ ماه اخیر است. دین و مذهب هیچ جایگاهی در آینده این جامعه ندارد. سکولاریسم اولین خواسته آینده است. آنچه شما در حرف [شاید] در مورد آن صحبت کنید، اما در عمل نشان دادید که دین را الزامی برای جامعه می‌دانید.
سیوان کریمی
آپریل ۲۰۲۳
