جمهوری اسلامی به سیاق همیشه، اما وحشت زده تر از سابق، در شهرهای مختلف دست به احضار و بازداشت و تهدید فعالین و رهبران کارگری و فعالان جنبشهای آزادیخواه زده است.
امروز یکشنبه ١٠ اردیبهشت، ستاد خبری و اداره حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی سنندج؛ ۱- مظفر صالح نیا، ۲- رامین کریمی، ۳- شریف ساعد پناه، ۴- هاجر سعیدی، ۵- کامران ساختمانگر، ۶- سوسن رازانی، ۷- حبیب الله کریمی، ۸- رضا امجدی، ۹- ریبوار عبدالهی را احضار و مورد بازجوئی و تهدید قرار داد. همینطور در آستانه ١١ اردیبهشت روز جهانی کارگر و ١٢ اردیبهشت روز معلم در ایران، نیروهای امنیتی دست به احضار گسترده معلمان زدند و روز شنبه ٩ اردیبهشت، محسن عمرانی عضو هیات مدیره کانون صنفی معلمان بوشهر را بازداشت کردند.
روز جمعه ۸ اردیبهشت، تعدادی از فعالان سیاسی برای ابراز همبستگی به دیدار خانواده معلم زندانی، محمد حبیبی رفته بودند. ماموران امنیتی با یورش به خانه محمد حبیبی و ضرب و شتم حاضرین مبادرت به بازداشت آنها کردند. در جریان این بازداشت یکی از خانم‌های معلم دچار حمله قلبی شد و در بیمارستان بستری گردیده است. طی این حمله وحشیانه، سارا سیاهپوش، اولدوز هاشمی، ناهید کبیری و پروین اسفندیاری پس از ضرب و شتم به بیمارستان منتقل شدند. همینطور کامیار فکور، سروناز احمدی، عسل محمدی، هیراد پیربداقی، آنیشا اسدالهی، ریحانه انصاری‌نژاد، ژاله روحزاد و حسن ابراهیمی توسط ماموران امنیتی بازداشت و به بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات در زندان اوین منتقل شدند.
گزارشهای دیگر از تهدید فعالین کارگری در تهران و مناطق صنعتی جنوب، تهدید فعالین اجتماعی با ارسال پیامک به عدم شرکت در روز کارگر، تهدید پزشک معالج خانم نصرت بهشتی در مشهد و تهدید فعالین و مبارزان خبر میدهند.
امروز یکشنبه از جمله با اجتماعات سراسری بازنشستگان تامین اجتماعی، ادامه اعتصابات گسترده کارگران پیمانی و پروژه ای، اعتصاب و تجمع پرستاران، اعتصاب کارگران پتروشیمی ماهشهر، اعتصاب کارگران لاستیک یزد، اعتصاب كارگران و كاركنان نیروگاه منتظری اصفهان روبرو بودیم. از هر گوشه شور و شوق اول مه موج میزند. زندانها و دیوارها و سرکوب خشن نتوانسته اند صدای کارگر و آزادیخواهی را سد کنند. پیامهای زندانیان سیاسی در مناسبت اول مه، نشان میدهد که حکومت خامنه ای و جمهوری فلک زده اسلامی آب در هاون می کوبد.
جمهوری اسلامی مورد انزجار دهها میلیون کارگر و زحمتکشی است که زندگی شان ساقط شده و به فقر و فلاکت محکوم شدند. تحرک گسترده کارگران برای اول مه، پتانسیل وسیع اعتراضی میان کارگران علیه وضع موجود، نفرت انباشته در جامعه و عزم عمومی برای پایان دادن به جمهوری اسلامی، مبنای واقعی وحشت حکومت از روز جهانی کارگر است. کارگران با اعتصاب و اعتراض می آیند تا بساط فقر و فلاکت، استثمار و استبداد را برچینند. اول مه همه جا محکمتر از هر زمان برای برافزاشتن پرچم کارگران، پرچم وحدت بین المللی طبقه کارگر علیه سرمایه داری، پرچم آزادی جامعه بمیدان بیائیم و حکومت خامنه ای و سرمایه داری ورشکسته ایران را بیش از پیش عقب رانیم.
زنده باد اول مه!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
١٠ اردیبهشت ١٤٠٢ – ٣٠ آوریل ٢٠٢٣
__________________________________________________________
