آق دره روستایی است که زندگی مردم زحمتکش آن توسط مافیای طلا و قدرت روبه نابودی است. مکانی است که درآنجا کارگران ثروت تولید می کنند وجمهوری اسلامی و صاحبان ثروت این معدن زندگی سیاهی را برای ساکنان آن رقم زده اند.کارگران با فروش نیروی کارشان و درشرایط طاقت فرسای کار سود هنگفتی برای زالوصفتان به بارمی آورند وخود آنقدر بهره می برندکه زنده بمانند و دوباره کارکنندو طلا استخراج کنند و کارفرمایان مفتخوربیشتر فربه شوند.با شروع کاردر معدن طلای آق دره زندگی شوم ساکنان آن آغاز شد.با نابودی دامداری و کشاوورزی تنها منبع درآمد مردم، ناچار بودند یا کوچ کنند و یا برای امرارمعاش تن به کاردر معدن طلای آق دره بدهند.اما کارفرمایان زالوصفت این را هم به کارگران روا نمی دارند و به بهانه های مختلف آنها را اخراج و زندگی آنان را با مخاطرات بیشتری روبرومی کنند.هر بار با شروع اعتراضات کارگران و خانواده آنان به اخراج و بیکار کردن کارگران ، نیروهای سرکوب به کمک این لاشخورها می شتابند و اعتراض کارگران را به خون می کشند.
کارگران آق دره از سال ۱۳۹۳ بارهادراعتراض به اخراج و شرایط کاری و زیستی خود به تحصن و اعتراض دست زده اند.در این سال کارگران و خانواده های آنان دراعتراض به اخراج ۳۵۰ کارگرسه هفته تحصن و اعتراض برپا کردند و دست آخرضمن سرکوب و خلع جنایت درروستا، رژیم ضد کارگر اسلامی، بیدادگاههای آن و دوایرمربوطه درحمایت از کارفرمایان معدن دست به دست هم دادند و۱۷ نفر از کارگران را به جریمه نقدی و زندان وشلاق محکوم کردند.این بارکارگران و مردم زحمتکش روستا علیه بیکار سازی، عدم ایمینی محیط کار، پنهانکاری حکومت درتولید گازهای سمی و آلودگی محیط کارو زندگی مردم در روستا دست به اعتراض زدند.روز دوشنبه ،کارفرما و اوباشان اسلامی اعتراض و تجمع آنان را تحمل نکردند و دوباره دست به جنایت زدند.نصف شب مغول وارروستا را محاصره کردند ،سه نفر از کارگران را زخمی، تعداد زیادی را دستگیرو حتی به زن و بچه کارگران هم رحم نکردند و هرچه دم دست داشتند خراب و ویران کردند. تعداد زیادی از جوانان ناچارا به اطراف روستا پراکنده شدند.این تنها سرنوشت کارگران و مردم زحمتکش آق دره نیست ،شرایطی است که میلیونها کارگردر سایرمعادن و مراکز تولیدی با آن روبرو هستند.اکثر کارگران درایران با بی حقوقی مطلق زندگی می کنند.تحمیل فقر، فلاکت ،زندگی دشوارمعیشتی،اخراج و بیکار سازی و عدم امنیت شغلی به مسائل روتین در میان اکثریت کارگران تبدیل شده و جمهوری اسلامی در مقابل اعتراض و اعتصاب کارگران به این وضعیت فلاکتبار،همچون کارگران آق دره یا کارگران مس خاتون آباد با سرکوب وگلوله و دستگیری و زندان وشلاق پاسخ می گیرند.
صاحبان اصلی معدن طلای آق دره حاجی عباس نیری و برادراومجید نیری از اعضای سابق سپاه پاسداران جنایتکارهستند.میزان تولید طلا در این معدن سالانه ۴ تن و معادل ۱۴۰ میلیارد تومان برآورده شده و یکی ازبزرگترین معادن طلای ایران است .
تیغ اخراج ومحکوم کردن کارگران به فقرو خود کشی
روزپنجشنبه۵ مرداد یکی از کارگران پتروشیمی ایلام به نام حیدر حسینی خود را حلق آویز و به زندگی خود پایان داد.او پس از ۲۰ سال کار توسط حراست مجتمع پتروشیمی ایلام اخراج ودست به خود کشی زده است .این چهارمین کارگراخراجی پتروشیمی در مدت یکسال گذشته است که به زندگی پر مشقت خود پایان داده اند.در زمستان ۱۴۰۱ آرش تبرک از کارگران این مجتمع نیزپس از اخراج توسط کارفرما خودکشی کرد و در مرداد ۱۴۰۱ نیز دو کارگر به نامهای علی محمد کریمی و محمد منصوری به دلیل اخراج ازکارخود کشی کرده اند.و کارفرمایان زالو صفت مدعی هستند که علت خودکشی کارگران اخراج نبوده، بلکه به دلیل مشکلات شخصی دست به خودکشی زده اند
اخراج سازی کارگران در پتروشیمی ایلام مسبوق به سابقه است و کارگران این مجتمع مدام در خطر اخراج قرار داشته اند و هرباربا تعویض مدیران و کارفرمایان تعدادی از کارگران در خطر اخراج قرارگرفته اند. تنها و در آخرین مورد در اردیبهشت امسال درآستانه روز جهانی کارگر ۲۰۰ کارگر شاغل در اعتراض به اجرا نشدن طبقه بندی مشاغل از کار اخراج شدند.قراردادهای موقت با کارگران پیمانی یکی ازعلل اخراج کارگران است .پیمانکاران با قرارداد های سه ماهه ویا ۱۵ روزه و عدم اجرای طبقه بندی مشاغل اخراج کارگران را تسهیل می کنندوقبل از اخراج تعهد می گیرند که شکایت نکنند.این سرنوشتی است که اکثرکارگران پیمانی- پروژه ای در شرکتهای نفت و پتروشیمی با آن روبرو هستند و بارها دست به اعتراض و اعتصاب زده اند.علت خودکشی کارگران در این مجتمع و مشابه این اتفاق ناگواربرای کارگران در سایرمجتمع های کارگری، اخراج و مواجه خود و خانواده آنان با فقرو گرسنگی است که آنان را وادارمی کند به زندگی جهنمی خود پایان دهند.جمهوری اسلامی و کارفرمایان قاتل این کارگرانند .پتروشیمی ایلام با حدود ۲ هزار نیروی متخصص و کارگریکی از بزرگترین واحد صنعتی در غرب کشوراست.
استان ایلام درردیف استانهایی قرار داردکه آماربیکاری درآن بسیاربالاست .مرکزامارایران اعلام کرده که دربهار امسال۲و۶۱ جمعیت ایلام بیکارهستند و شغلی ندارند.این در شرایطی است که جمهوری اسلامی حداقل یک ساعت کار در روزو کارآموزان را هم شاغل به حساب می آورند تا نرخ واقعی بیکاری را از ازهان پنهان کنند.دراستان ایلام بیکاری وفقربیدادمی کند واخراج کارگران از مراکزکارگری بدون شغل جایگزین ،روزبه روز به آماربیکاری و فقر افزوده می شود .نه تنها در میان کارگران اخراجی که در میان مردم به دلیل بیکاری آمار خودکشی بالاست.دقیقا به همین دلیل کارگران و مردم ستمدیده این استان در خیزش انقلابی چند ماه گذشته وسیعا شرکت داشتند و تعداد زیادی از معترضین در مقابله با نیروهای سرکوب جان خود را از دست دادند.
سرنوشت کارگران آق دره و خودکشی کارگران درپتروشیمی ایلام سرنوشت محتوم آنان نیست.علیه ستم و استثمارو سرکوب کارگران باید به مقابله برخاست و نباید تحمل شود.جمهوری اسلامی با خصوصی سازی و اخراج و بیکار سازی وسیع و تحمیل فقرو فلاکت به کارگران شرایطی ایجاد کرده اند که کارگران علارغم مقاومت و مبارزه برای بهبود شرایط کاری و زندگی خود ناچاراز فروش نیروی کاربا قراردادهای موقت و دستمزد نازل هستند. علیه فقرو شرایط فلاکتبار اقتصادی ، علیه زالو صفتان ودولت سرمایه داری اسلامی باید متحد و متشکل شد و دست دولت و کارفرمایان رااز استثمارو سرکوب کوتاه کرد.شرایط متحول ایران ،اعتراض و مبارزه زنان ، جوانان و اقشار تهیدست جامعه برای سرنگونی رژیم اسلامی و خلاصی از شرایط دشوار کنونی ،امکان دخالت طبقه کارگرو رهبران وفعالین این طبقه با اعتراض و اعتصاب متشکل و قدرتمند برای خلاصی از فقرو استثمار واختناق اسلامی بیشتر از گذشته فراهم کرده است .مطالبه و درد کارگران آق دره و پتروشیمی ایلام درد و مطالبه مشترک میلیونها کارگردر واحد های کارگری و در میان کارگران بیکار است . از کارگران معدن طلای آق دره حمایت کنید و جنبش کارگری را برای پایان دادن به زندگی مشقت باراکثریت کارگران و تهیدستان به تقویت کنید.
