حجاب عرصه را بر سران جمهوری اسلامی تنگ کرده و گسترش روز افزون فقر مردم را به تنگ آورده است. مبارزه علیه حجاب، پرچم نبرد آگاهانه علیه آپارتاید جنسیتی و رنسانس ضد اسلامی است. برپایی جنبش هدفمند و قدرتمند علیه گرانی تدریجی نان و بنزین میتواند پرچم اعتراضات سرنوشت ساز علیه فقر باشد. این دو بستر مبارزاتی، در این دوره و در این تناسب قوا به گمان من دو جبهه اصلی گردآوری نیرو برای تعیین تکلیف نهایی با جمهوری اسلامی اند.
کاپیتالیسم حاکم و استبدادی خشن متکی به کار ارزان، از یک طرف با تحمیل فقرو اکنون با شروع گران کردن نان و بنزین ، قصد به استیصال کشاندن جامعه و مزدبگیران و بی رمق کردن آنها را درسر میپرورانند، و از طرف دیگر با پافشاری بر تحمیل حجاب اسلامی، لجوجانه و برای خریدن عمر بیشتر برای نظام اسلامی در سراشیبی صقوط قرار گرفته، در تقلای ناکام است. در هر دو زمینه، محاسباتشان غلط است.
اولأ علیرغم فراز و فرودها و مقاطعی فروکش کردن مبارزات برحق علیه فقر و علیه حجاب، اما هیچگاه نتوانستند، کارگران و زنان و مردان معترض علیه فقر و تنگدستی و گرانی و بیحقوقی و حجاب و قوانین شرعی و اسلامی را به استیصال بکشند. ثانیأ خیزش انقلابی یکساله اخیر مبارزه علیه حجاب را به اوج رساند. این نبرد در نیمه راه متوقف نمیشود و همه شواهد نشان میدهد زنان و دختران جوان و آزادیخواهان و برابری طلبان میروند تا جنبش پرت کردن حجاب و دفن کردن آپارتاید جنسیتی را به فرجام نهایی برسانند. ثالثأ اگر چه مبارزه علیه فقر و گرانی طاقت فرسا تا به میدان کشیدن کل پتانسل اعتراضی در این جبهه فاصله جدی دارد، اما شواهد نشان میدهد در دوره کنونی میتواند کانون انفجار اجتماعی و مبارزاتی بسیار موثر و کوبنده علیه کلیت جمهوری اسلامی و سرمایه داری باشد.
جنبش ضد حجاب اسلامی و مبارزه علیه گرانی نان و بنزین و فقر کانونهای انفجار اجتماعی این دوره و پاشنه آشیل جمهوری اسلامی اند. بر این اساس و در آستانه سالگرد خیزش انقلابی و با اتکا به تجارب به دست آمده با روشن بینی و سازمانیافتگی بالاتر میتوان برآمد انقلابی و اجتماعی مجدد را به صحنه کشاند.