برخورد قاطعانه سپیده قلیان با خبرنگار امنیتی صدا و سیمای جمهوری اسلامی که وکیل و برادر وی آن را شرح داده و رسانه های حکومتی اصلاح طلب و اصولگرا آن را تایید کردند، سر آغاز برانگیخته شدن خشم بخش عمده‌ای از گروه‌های طالب سلطنت در فضای مجازی بود.
پرت کردن آب دهان به نمایندگی از مردم آنطور که خود سپیده قلیان می‌گفت، پرت کردن آب دهان کل جامعه به سوی نظم فاسد سرمایه داری پر تزویر و دروغ جمهوری اسلامی بود.
در این میان اپوزیسیون راست با واکنش دهی به این رویداد ابتدا آن را انکار و سپس به این زندانی دستگاه ستم انگ همکاری با حکومت در تحریف اذهان عمومی (اصطلاحی کاملا آخوندپسندانه) از هشتگ #شاهزاده_را_صدا_کن قلمداد کردند.
این دیکتاتورمنشی حتی در کنش علیه ساختار موجود یکبار دیگر به همگان ثابت کرد که هیچ “جبهه واحد سرنگونی طلبی” وجود ندارد. بلکه یک جبهه رژیم چنج با زد و بندهای مخفی و علنی با دستگاه‌های داخل به رهبری اپوزیسیون راست و ناسیونالیست و محافظه‌کار وجود دارد که در سرکوب فعالان صادق و جان برکف گوی رقابت را از ماموران حکومتی ربودند، و یک سوی دیگر، یک نیروی انقلابی رادیکال در وسط میدان وجود دارد که بدون ذره‌ای تخفیف به سرمایه‌داری جمهوری اسلامی، رو به جامعه و در مرکز سیاست ایستاده است و از انگ و برچسب نمی‌هراسد.
سیل انگ و برچسب و گراهای امنیتی کثیف از جمله اتهام ناسیونالیستی و شنیع “تجزیه طلبی” به فردی چون سپیده قلیان (که خود همزمان با حفظ سمت، از زخم خوردگان چهره‌های سیاسی قوم پرست و حاشیه‌ای بی ربط به جامعه بود) نشان می‌دهد در خوشبینانه‌ترین حالت، پروژه تخریب قلیان و صدها فعال کارگری و مدنی مستقل دیگر نه تنها یک پروژه امنیتی است، که در بهترین حالت حاصل ضعف و زبونی طالبان سلطنت در سالگرد خیزش انقلابی شهریور است.
اپوزیسیون رژیم چنجی، سازشکار، سپاه و ارتش دوست و ناسیونالیست سلطنتی و در یک کلام “ضدانقلاب راست” باید بداند که در این مبارزه ضد حکومتی هیچ صف واحدی وجود ندارد و در دوران اعتلای مبارزه انقلابی آنها نیز به مرور در صف حکومت و جمهوری اسلامی قرار خواهند گرفت.
در روزی که راست ارتجاعی و ضد انقلاب سلطنتی رو به روی انقلاب و طبقه کارگر بایستد، پاسخ جامعه نیز همانی خواهد بود که به آمنه سادات‌ها داده است. ما بر روی صورت گرا دهندگان امنیتی و همصدایان با دستگاه سرکوب مانند سپیده قلیان که بر صورت ارتجاع آب دهان انداخت، آب دهان خواهیم انداخت و این را با خروش خود در پایان شهریورماه تضمین خواهیم کرد.
زنده باد سوسیالیسم
مرگ بر جمهوری اسلامی
مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر
٣ شهریور ١٤٠٢