افزایش فشارو احضاردانشجویان در آستانه ۱۶ آذر روز دانشجو
امیر عسگری
جنبش دانشجویی در ایران برای اولین بار در ۱۶ آذر ۱۳۳۲ پس از کودتای آمریکایی ۲۸ مرداد ، سرکوب جریانات سیاسی و همچنین دراعتراض به حضور ریچارد نیکسون اعلام موجودیت میکند. لازم به ذکر است که ۱۶ آذر ۱۳۳۲ در جریان اعتراض عظیم دانشجویان که از دانشگاه تهران شروع میشود، ۳ دانشجو مبارز به ضرب گلوله نظامیان حکومت کودتاچی پهلوی به قتل میرسند. از سوی کنفدراسیون دانشجویی که مرکزیت سیاسی آن در خارج کشور قرار داشت ۱۶ آذر علی رغم فشارهای شدید رژیم جنایتکار پهلوی بعنوان روز دانشجو اعلام شد و ازآن زمان تاکنون همه ساله از این روزازسوی دانشجویان گرامی داشته میشود. بر خلاف تبلیغ و تلاش رسانه های جریانات راست اپوزیسیون که میخواهند با فراخوان های ساختگی از بالا برای جنبش دانشجویی نسخه پیچی کنند که همواره در این تلاش‌های مذبوحانه سرشان به سنگ میخورد؛ جنبش دانشجویی همانطور که نقش ویژه ای در مبارزات انقلابی علیه رژیم پهلوی در انقلاب ۵۷ داشت، بعنوان یک جنبش چپ و پیشرو در برابر حکومت هار اسلامی قد علم کرده و کمترین سمپاتی به جناح راست اپوزیسیون ندارد.
شانزده آذر، روز دانشجو یادآور بیش از هفتاد سال مبارزه جنبش دانشجویی علیه استبداد، نابرابری، تبعیض و انواع افسارگسیختگی، بار دیگر فرا می رسد. شانزده آذر ۱۴۰۲ یکسال پس از نقش فعال دانشجویان بعنوان یک جنبش موثر در خیزش انقلابی شهریور ۱۴۰۱ فرا میرسد. جنبش دانشجویی و بخش اعظم آن با شعارها و خواستهای چپ بصورت آشکار از یک سو در برابر جمهوری اسلامی و از طرف دیگر در برابر آلترناتیوسازی های سلطنت طلبان، پهلویست ها و رژیم چنجی ها قد علم کرد. دانشجویان در این دوره بطور علنی با شعارهای خود از جمله؛ “مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه، چه رهبر”، “نان، کار آزادی، اداره شورایی”، “کارگر، دانشجو، اتحاد”، “ما فرزند کارگرانیم،در کنارشان می مانیم ”نه روسری، نه توسری، آزادی و برابری” و “نه سلطنت، نه رهبری، دمکراسی برابری” اعلام کردند که نه تنها خواهان انقلاب هستند، بلکه شکل نظام آتی مورد نظر خود پس از سرنگونی جمهوری اسلامی را که به مختصات سیاسی یک جمهوری سوسیالیستی نزدیک است را علنی اعلام کردند.
جنبش دانشجویی در دوره پسا خیزش انقلابی شهریور ۱۴۰۱ تاکنون با انواع سرکوبها، احکام، زندان، تعلیق ها و تبعیدها روبرو بوده و از طرف دیگر شاهد پاکسازی اساتید مختلف و جایگزینی مداح های لمپنی همچون سعید حدادیان در کرسی استادی در جهت نابود سازی دانشگاه باشیم. قطعا حکومت جهل و خرافات و فاشیست اسلامی به سرکوب و دست اندازی بسنده نکرده در ماهها وروزهای اخیربا فرلرسیدن ۱۶آذرفشارواحضاردانشجویان را به عناوین مختلف تشدید کدره وبه بی حجاب ها حمله کرده و نیروهای حجاب بانش را روانه دانشگاه کرده تا دخترانی که در دل خیزش انقلابی اخیر روسری برچوب کرده و آتش زدند را مهار کنند. زهی خیال باطل!
اعتصابات دانشجویان از جمله در دانشگاه تربیت مدرس و تنظیم بیانیه های رادیکال از سوی دانشجویان دانشگاه های مختلف از جمله خواجه نصیر، کردستان و اصفهان ودر حمایت و همبستگی با اعتراض واعتصابات نفت از سوی چند نهاد دانشجویی نشان می‌دهد که روح مبارزه در دانشگاه زنده است و حکومت اسلامی نمی تواند جنبش دانشجویی را که قدمتی طولانی در عرصه مبارزاتی دارد را مهار کند.
دانشجویان قدیمی شاید به خاطر داشته باشند که تشکل دانشجویی “دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب” دقیقا در دل فضای سرکوب و شدید امنیتی در دهه ۸۰ شمسی اعلام وجود کرد و با بیان مواضع چپ و سوسیالیستی همچون پتکی بر سر جمهوری اسلامی فرود آمد.
تجربه تشکل دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب و همچنین حضور سرخ دانشجویان در خیزش انقلابی شهریور و مختصات مبارزاتی و طبقاتی آن تا کنون پتانسیل بزرگی درجهت بزرگداشت وبرپایی اعتراضات و اقدامات لازم در ۱۶ آذر ۱۴۰۲ دراختیار فعالین دانشجویی قرارداده است.
سازماندهی و تشکل یابی در دانشگاه با خواستهای دانشجویی و کلان با رویکرد چپ و سوسیالیستی با استفاده از دستاوردهای تاکنونی،همچنین تجارب دانشجویان آزادیخواه وبرابری طلب همان قدر حائز اهمیت می‌باشد، که حمایت و همبستگی با جنبش طبقه کارگرو تقویت مبارزات کارگری جهت خلاصی از بردگی مزدی و حکومت سرمایه داری هار اسلامی. جنبش دانشجویی بعنوان جنبشی موثردر سایر جنبش های اجتماعی برای پیشبرد مبارزه طبقاتی و سیاسی با توجه به حضور چپ و سوسیالیسم در دانشگاه لازم است در جهت خلاصی سایر بخش های جامعه از نظام سرمایه داری و حکومت اسلامی دست به اقداماتی مهم بزند،که همبستگی و حمایت از اعتصابات جاری کارگری از مهم‌ترین اقدامات ممکن پیش پای دانشجویان در ۱۶ آذر ۱۴۰۲می باشد. یکی دیگراز اقدامات مهم برای ۱۶ آذر گرامیداشت یاد جانباختگان خیزش انقلابی شهریور می‌باشد که سال گذشته در چنین تاریخی شاهد کشته شدن انقلابیون توسط جمهوری اسلامی در کف خیابان ها و یا زندان‌ها بودیم.
فراخوان ما این است که دانشجویان چپ، سوسیالیست، آزادیخواه و برابری طلب دربرگزاری ۱۶ آذر روز دانشجو در ادامه اعتراض و مبارزه تا کنونی ، علیه آپارتاید جنسی و مذهبی در دانشگاه، علیه حضور نیروهای حراست و لزوم برچیده شدن تمامی نیروهای امنیتی از فضای دانشگاه، لغو پولی سازی آموزش، با خواست آزادی دانشجویان در بند و لغو محرومیت های اعمال شده بر دانشجویان، دست به اقدامات اعتراضی بزنند.
