اعتراض و اعتصاب کارگران درایران علیه ظلم وستم سرمایه داران و دولت اسلامی رو به گسترش است. اجتماع و اعتصابات کارگری در رابطه با سطح نازل دستمزدها وشرایط دشوارمعیشتی در بخشهای مختلف تولیدی ودرروزهای گذشته، اجتماع اعتراضی کارگران ذوب آهن اصفهان ادامه خیزش انقلابی و ریشه در مطالبات و خواستگاه این جنبش علیه حکومت سرمایه داری و اسلامی ایران دارد.از سالهای گذشته به موازات افزایش بحران اقتصادی و تورم گرانی و حمله به دسترنج کارگران و اکثریت تهیدستان اعتراض و اعتصاب کارگران، بازنشستگان همه گیرترو سراسری ترو به امرروتین جامعه ایران تبدیل شده است.سیاستهای اقتصادی و بودجه بندیهای دولت رئیسی یک به یک با تعرض به حقوق و مزایای کارگران و بازنشستگان زندگی اکثریت مردم کارگرو زحمتکش را روزبه روز دشوارترمی کند.
اکنون با توجه به شرایط سیاسی و اقتصادی ایران و تعرض بسیار وسیعی که در یک ساله اخیر به کلیت رژیم اسلامی صورت گرفت و نفرت بسیار عظیمی که علیه آنان در میان اقشار مختلف مردم شکل گرفته، اولویت رژیم اسلامی قبل ازهر چیز نه تامین معیشت مردم و جواب به مطالبات معیشتی کارگران و بازنشستگان، بلکه بقای نظام اسلامی،بکارگیری همه امکانات اقتصادی- سیاسی ونیروهای سرکوب درخدمت حفظ این نظام ورشکسته است.در نتیجه جمهوری اسلامی راهی جزسرکوب ودستگیری و تهدید و زندان در مقابل اعتراض واعتصاب ونارضاتی کارگران،بازنشستگان ،معلمان،زنان و دانشجویان و همه اقشار ناراضی جامعه ندارد.
اعتراض هزاران کارگر ذوب آهن اصفهان
اعتراض کارگران ذوب آهن اصفهان در روزهای شنبه و یکشنبه ودوشنبه ۱۱و۱۲و۱۳آذرکه با لشکرکشی یگان ویژه به محیط ذوب آهن،باسرکوب ودستگیری تعدادی از کارگران بطور موقت پایان یافت، ریشه در همین اوضاع نابسامان سیاسی -اقتصادی دارد ومشکلات عدیده ای است که به آنها تحمیل شده است.کارگران در مقابل لشکرکشی یگان ویژه شعار دادند”گارد ویژه وباتوم دیگر اثرندارد”پژواک صدای اعتراض زنان و جوانان وکارگران در خیزش انقلابی است که در ذوب آهن اصفهان تنین آنداز شد.
مجمع کارگران ذوب آهن اصفهان بعد ازحمله یگان ویژه به اعتراض بر حق کارگران علیه شرایط سخت معیشتی وسطح نازل دستمزدها که سابقه چندین ساله دارد واعتراض روزهای ۲۴و۲۵ آبان کارگران را با وعده عملی کردن مطالبه کارگران به پایان رساندند، دربیانیه ای سریع و روشن ضمن محکوم کردن ضرب و شتم کارگران وآزادی بی قید وشرط همکاران دستگیرشده، به مدیریت و دولت اختار داده اند که”مارا وادارنکنید تا قدرت خود را در ابعاد برزگتر ودر سطوح بالاتری به شما نشان دهیم”.”فراموش نکنید که چرخ های این صنعت با دستان ما می چرخد وبا دستان ما نیز می تواند متوقف شود.
ذوب آهن اصفهان صنعت مهم و پردرآمدی است که کارفرما ودولت وسپاه از قبل زحمت وکارکارگران ثروت اندوزی می کنند ودر مقابل خواست کارگران سرپیچی می کنند وبه زوروسرکوب متوسل می شوند.درذوب آهن اصفهان ۱۸ هزارکارگر، ۱۳ هزاررسمی و۵هزار پیمانی کار می کنند ودسترنج آنان را می دزدند وبالا می کشند وخوداز حقوق ومزایای کافی بی بهره اند.
اعتراض اخیر کارگران ذوب آهن اصفهان، رویداد مهمی درادامه اعتراض واعتصابات کارگری علیه بی حقوقی ووضعیت دشوار معیشتی وظلم وزور سرمایه داران وحکومت حامی آنان جمهوری اسلامی است.کارگران همچنانکه به درست دربیانیه مجمع کارگران ذوب آهن عنوان شده “منشع قدرتند،زیادند،طبقه اجتماعی قدرتمندند وچرخ تولید در دست آنان است”واگر متشکل شوند واعتراض واعتصابت خود را سراسری کنند واراده کنند می توانند سرنوشت جامعه رابه نفع خود واقشار زحمتکش تغیر دهند.جمهوری اسلامی هنوز با چنین شرایطی روبرو نیست، هنوز قدرت و پتانسیل اعتراض کارگری آنچنان که هست راندیده اند.هنوزسازمانیافته وسراسری عمل نمی کنند.هنوز رهبران وفعالین سوسیالیستی همفکرو متحد در بخشهای مختلف کارگری به میدان نیامده اند.حکومت سرمایه اسلامی ازچنین روزی وحشت دارد وعلارغم سرکوبگری درمقابل کارگران محتاط ودست به عصا حرکت می کنند.تلاش میکنند که اعتراض و اعتصاب کارگری را بی ربط به اوضاع سیاسی جامعه و تحولات کنونی منعکس دهند.به مطالبات آنان بی توجهی و اگنورمی کنند.خلاصه اینکه جمهوری اسلامی در مقابل این همه نارضایتی و نفرت به خود می پیچد.به محیط کارلشکرکشی می کند.فعالین را دستگیر وزندانی می کند.علیه زنان وسرپیچی آنان ازرعایت حجاب اسلامی به هرامکانی دست می برند.دانشگاه را پادگان کرده اند واخراج وتحریم وتبعید دانشجویان واساتید متعهد ومردمی رابه سیاست روزجهت گسترش اختناق در دانشگاهها ومدارس تبدیل کرده اند.
این اوضاع نه برای کارگران،نه بازنشستگان، اقشارمحروم جامعه ، نه زنان و جوانان قابل تحمل نیست.همه این اعتراضات جواب به این اوضاع است. سرکوب واختناق جواب این اوضاع آشفته نیست ونتوانسته اعتراض ومبارزه مردم را سد کند.طبقه کارگر با گسترش اعتراض واعتصاب و پیوند این مبارزات می تواند نقش تعین کننده ای در تغیر اوضاع به نفع خود و هم طبقه هایش ایفا کند.
