کمونیست : هدف از تشکیل این کنفرانس چه هست؟
آذر ماجدی: نسل کشی در غزه یکی از مهمترین رویدادهای تاریخی جهان است. نسل کشی در تاریخ بسیار اتفاق افتاده است. اما هیچگاه این چنین عیان و آشکار نبوده است. این واقعیت که مردم دارند این فجایع و قتل عام را زنده تماشا می کنند، و بیست و چهار ساعته در رسانه ها درباره آن بحث و گفتگو می شود، یک بعد دردناک انسانی به این فاجعه اضافه کرده است. این نسل کشی از اینرو با نسل کشی های پیشین اسرائیل در ۷۵ سال گذشته متفاوت است. با نسل کشی فاشیست ها طی جنگ جهانی دوم، یا نسل کشی های متعدد توسط ارتش های کلونیالیستی فرق می کند. بویژه نتایج سیاسی- ایدئولوژیک این واقعه بسیار عمیق و تعیین کننده خواهد بود.
در این شرایط هر انسانی باید موضع خود را تعیین کند. باید بداند کجا و در کنار کدام نیرو می ایستد. از اینروست که ما شاهد تظاهرات های وسیع در سراسر جهان هستیم. نزدیک به شش ماه از این فاجعه می گذرد و اعتراضات سر خاموشی ندارند. منتهی دولت های غربی سانسور شدیدی بر حامیان مردم فلسطین و مخالفین اسرائیل اعمال می کنند. خطر اخراج از کار یکی از ابتدایی ترین تنبیهات است. بسیاری از دانشجویان در آمریکا و انگلستان از دانشگاه اخراج شده اند. بسیاری در هراس از دست دادن کمک های مالی از دولت ها یا نهاد های خیریه و بنیادهای سیاسی سکوت مطلق اتخاذ کرده اند. ممکن است در تظاهرات شرکت کنند ولی لام تا کام درباره این رویداد به این عظمت سخن نمی گویند.
دارای اهمیت بسیار است که این سکوت و سانسور شکسته شود. لذا ما، من و هما ارجمند، که پیش از این در همین رابطه یک نامه سرگشاده به نهادهای سکولار در غرب نوشته بودیم، تصمیم گرفتیم فعالین جنبش حقوق زن را گرد هم بیاوریم. با هم بحث و گفتگو کنیم، سکوت را بشکنیم و سوت کار مشترک را در این زمینه بزنیم.
بسرعت با تعدادی از فعالین حق زن تماس گرفتیم. برخی دقیقا در هراس از دست دادن کمک های دریافتی از دولت ها و نهادهای دموکراسی معذور شدند. برخی ریسک را متقبل شدند. این شامل سازمان ها و فعالین در منطقه نیز می شود. این واقعیت اهمیت و مبرمیت پروژه ای که در مقابل خود گذاشته بودیم صد چندان کرد.
امیدواریم که این کنفرانس بتواند این سد را بشکند. بتوانیم یک کمپین وسیع در دفاع از مردم فلسطین و حل عادلانه مساله فلسطین، محکومیت اسرائیل و دولتهای غربی سازمان دهیم
کمونیست : موفقیت کنفرانس را چگونه ارزیابی می کنید و قدم های بعدی چیست؟
آذر ماجدی : بنظرم در مجموع کنفرانس موفقیت آمیز بود. با توجه به وقت بسیار کم برای سازماندهی و موانعی که برشمردم پاسخ خوبی از فعالین گرفتیم. آنها نیز با ما هم نظر بودند که جنبش حق زن و یا هر جنبش مترقی، عدالت طلب، آزادیخواه باید با صدای رسا موضع خود را اعلام کند. و شرایط کنونی را بسیار خطیر ارزیابی می کنند. همه بر لزوم تداوم فعالیت اصرار داشتند.
تمام سخنرانان قاطعانه نسل کشی اسرائیل را محکوم کردند؛ خواهان پایان فوری و دائمی جنگ و حل عادلانه مساله فلسطین شدند. کنفرانس توسط یک ژورنالیست لبنانی که در کنفرانس حضور داشت، مفصلا در یک روزنامه لبنانی انعکاس یافت. خبر و بیانیه کنفرانس وسیعا در سوشیال میدیا پخش شده و مورد توجه قرار گرفته است.
ما بزودی، در چند روز آتی، کمپینی را اعلام خواهیم کرد که این خواست ها را پیگیری کند. امیدوارم بتوانیم فعالین و سازمان های بسیار بیشتری را به این امر جلب کنیم. خوانندگان را به حمایت از آن فرا می خوانیم. در این مدت کوتاه استقبال بسیار گرم و خوبی شده است، که از انتظار خارج بود.
تبلیغ این کمپین بویژه در ایران حائز اهمیت است. ما بارها با این سوال مواجه شده ایم که چرا جنبش آزادی زن یا چپ و کارگری در ایران این چنین در مورد نسل کشی اسرائیل ساکت است؟ این سکوت و بی تحرکی برای بسیاری سوال برانگیز شده است. بدنبال آن جنبش عظیم آزادیخواهانه و رادیکال در سال گذشته، انتظار می رفت که چنین جنبشی محکم در کنار مردم فلسطین بایستد و نسل کشی اسرائیل را محکوم کند. من و هما ارجمند پیش از این طی یک نامه سرگشاده این مساله را مورد بررسی قرار دادیم. باید بر این موضوع تمرکز بیشتری داشت. جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی، جنبش کارگری و چپ باید از امر مردم فلسطین دفاع کند و اسرائیل و دولت های غربی را قاطعانه محکوم نماید. این نسل کشی اکنون به معیار انسانیت و فاشیسم، عدالت و جنایت بدل شده است.
