متن کوتاهی ازسخنان سعید یگانه در مراسم گرامیداشت مظفر صالح نیا در کلن آلمان
بعد از پیام الهام عزیز صحبت کردن سخت است. به همه شما دوستان و رفقای عزیز سلام دارم و درود می فرستم.
از طرف خودم و حزب حکمتیست بار دیگر به هم شما رفقا، به گلنار همسر مظفر به فرزندانش الهام و سینا عزیز و به رفقا و دوستان مظفر و فعالین و مردم شهر سنندج تسلیت می گویم، همچنین از رفقای شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست در کردستان تشکر می‌کنم که این امکان را فراهم کردند که اینجا دور هم جمع بشویم‌و از تلاش و‌مبارزه انقلابی مظفر صالح نیا قدردانی کنیم. ما مظفر یکی از رفقای بسیار خوب، یکی از فعالین کارگری و کمونیست و شخصیت خوشنام و محترم شهر سنندج را از دست دادیم. فقدان مظفر بدون شک ضایعه بزرگی برای جنبش ما ،جنبش آزادیخواهی و سوسیالیستی است.
من بعد از مرگ مظفر عزیزمان در نشریه کمونیست به این مناسبت در رابطه با تلاش و مبارزه مظفر مطلبی نوشتم و این مطلب را با این جمله به به پایان رساندم.”همه انسان‌ها روزی خواهند مرد، اما مرگ آنسانهایی که در زندگی انسانهای دیگر و در محیط پیرامون و اجتماع موثر بوده و به نیکی از آن یاد می کنند بسیار سخت و دردناک است. مظفر از زمره چنین انسان‌هایی بود که بیشتر زندگی خود را از دوران جوانی صرف میارزه علیه تبعیض و نابرابری و در دفاع ذاز حقوق کارگران و هم طبقه های خود کردو این اغراق نیست .
مظفر را باید در بطن جامعه ای نگاه کرد که در آن فقر و فلاکت و استثمار و اختناق حاکم است و مظفر در این جامعه علیه همه اینا قد علم کرد و درصف اول مبارزه برای از بین بردن آنان و برای آزادی و برابری مبارزه کرد. مظفر راباید در اول ماه مه معروف سال ۶۸ دید که در این مراسم جمال چراغ ویسی فعال کارگری سخنرانی کرد و بعد از آن دستگیر و اعدام شد و مظفر در آن حضور داشت. مظفر را باید در برگزاری اول ماه مه های سنندج ،روز جهانی کارگر،و در سازماندهی و نقش آن در این مراسم ها جستجو کرد. مظفر را باید آنجا دید که در یک نشست دور همی در صحرا از جانب یکی از رفقایش مورد خطاب قرار داده می شود که چیزی بگو، مظفر با کمال خوشرویی جواب می دهد که “برای اول ماه مه باید کاری کرد”.مظفر را باید در روز جهانی زن و نقش و جایگاه او را در برگزاری این مراسمات دید و نگاه کرد.
جایگاه مظفر را باید آنجا دید که فقط دو ساعت بعد از مرگش صدها نفر از دوست و رفیق و فعالین شهر سنندج در تشیح جنازه سرخ او شرکت کردند و سرود انترناسیونال ،سرود جهانی کارگران و شعر های انقلابی در وصف او بر مزارش خوانند. در این فاصله تا کنون دهها پیام از طرف سازمانها و احزاب و فعالین و شخصیتها به این مناسبت و در غم از دست دادن مظفر عزیز شاهد بودیم و روز سوم مرگش در بهشت محمدی، فعالین کارگری و رفقای مظفر ار تلاش و‌مبارزه او قدر دانی کردند. مظفر را باید جلو زندان‌ها و تلاش او برای جلو گیری از اعدام جوانان به عنوان عملی شنیع و غیر انسانی دید که تلاش می کرد خانواده مقتولین را قانع کند که دست از قصاص بر دارند.
مظفر بار ها دستگیر و زندانی و مورد ازیت و آزار قرار گرفت و تهدید می شد و اما هر بار با عظیمی راسختر به مبارزه ادامه می داد .تهدید مثل سایه همیشه او را تعقیب می کرد. آخر ین بار، اول ماه مه امسال دوباره اطلاعات شهر سنندج او را احضار و تهدید کردند که برای اول ماه مه کاری نکند و دست از پا خطا نکند. به رسم همه ماه مه ها در طول سالهای گذشته که مظفر و سایرفعالین کارگری شهر سنندج را اخظار و تهدید می کنند. وقتتان را بیشتر نمی گیرم. بار دیگر به همه ما برای فقدان مظفر عزیز تسلیت می گویم و یادش را همیشه گرامی میداریم .در پایان لازم می بینم اشاره کنم که در این مراسم الهام صالح نیا از طریق تلفن پیامی را قرائت کرد و از شرکت کنندگان در این مراسم تشکر کرد. مریم مصطفی سلطانی از طرف شورای همکاری ،نسان نودینیان از طرف حزب کمونیست کارگری و رفقا نسرین رمضانعلی ،صالح سرداری ،مینا احدی ،طهاآزادی و محمد آسنگران در این مراسم سخنرانی و از جهات مختلف در مورد شخصیت مظفر و نقش و تلاش و مبارزه او در راه آرمان طبقه کارگر و برای آزادی و برابری صحبت کردند.
