در یک نگاه
ننگتان باد
رحمان حسین زاده
طیفی از “تحلیلگران و مفسران و ژورنالیستهای” معلوم الحال در رسانه ها و تلویزیونهای مختلف فارسی زبان اینروزها با لحن جانبدارانه پاسخ ارتش اسرائیل به موشک پراکنی کذایی جمهوری اسلامی را بررسی میکنند. با خونسردی امکان موشک باران و بمباران “پالایشگاهها و مؤسسات نفت و گاز و برق” در ایران را وقیحانه ضربه مؤثر به جمهوری اسلامی و اقتصاد آن میدانند. از این هم غافل نیستند طوطی وار و با سمپاتی تکرار کنند که “جو بایدن” به دولت اسرائیل هشدار داده که “نباید به مراکز اتمی” جمهوری اسلامی حمله شود. براستی به اینها چه باید گفت؟ در یک کلام ننگتان باد!
در کشمکش نظامی جاری دولتهای تروریست اسرائیل و جمهوری اسلامی، حمایت از ارتش اسرائیل و دولت دست راستی نتانیاهو و آرزوی ریختن موشک و بمب از جمله بر روی “مؤسسات نفت و گاز و برق” سناریوی مورد علاقه همین حضرات مرتجع و ابن الوقت و اپوزیسیون راست پروغربی اعم از رضا پهلوی و حواریون مشروطه طلبش، طیفی از جمهوریخواهان و فدرالیستها، چپ پروغربی و متأسفانه جریانی است که اسم “حزب کمونیست کارگری” را یدک میکشد. متوجه هستند اما خم به ابرو نمی آورند که زدن “مؤسسات نفت و گاز و برق” شیرازه زندگی مردم را به هم میریزد. به روی نامبارک خود نمی آورند که مصائب و لطمات بزرگ و کمرشکنی را به شرایط دردناک تحمیل شده توسط جمهوری اسلامی میفزاید. اپوزیسیون ضد مردمی و راست پروغربی به بمب و موشک دولتهای تروریست اسرائیل و آمریکا متکی اند، تا بر متن به هم ریخته شدن شیرازه اجتماعی جامعه و ایجاد سناریوی سیاه و تحمیل استیصال به مردم، خودشان به نان و نوا و “جمهوری و مشروطه شان” برسند.
اینها عناصر تحمیل سناریوی سیاه و آینده تاریک بر جامعه ایران هستند. به سهم خود بارها تأکید داشته ام؛ “بخشهایی از اپوزیسیون بورژوایی ارتجاعی به جنگ دولت اسرائیل با جمهوری اسلامی امید بسته اند. در عین حال بخشهایی هم در کنار جمهوری اسلامی و نزدیک به “محور مقاومت اسلامی” هستند. هر دو بخش این جریانات ارتجاعی را باید افشا و منزوی کرد. ما علیه شرایط جنگی و این جنگ ارتجاعی هستیم. با این وجود در صورت وقوع چنین جنگ ویرانگری، نباید اجازه داد به بهانه پروپاگاند جمهوری اسلامی و بخشی از ناسیونالیسم ایرانی تحت لوای “دفاع از خاک و میهن” جنبش سرنگونی و اعتراضی لطمه بخورد و کند شود. برعکس لازمست ما در صف مقدم جنبش سرنگونی برای پایان دادن به حاکمیت جمهوری اسلامی مجدانه تلاش کنیم. در شرایط جنگ تحمیل شده با اتکا به سنت کمونیستی و لنینی علیه “بورژوازی خودی” نباید تردیدی کرد و پشتش را باید به زمین کوبید. با پایان عمر جمهوری اسلامی یک طرف این جنگ و تروریسم در منطقه جارو میشود و آن وقت مستمسکی برای شعله ور نگهداشتن جنگ و تروریسم دولتهای اسرائیل و آمریکا در منطقه باقی نمی ماند. آنوقت محکمتر میتوان دست تروریسم و جنگ طلبی دولت اسرائیل و آمریکا و حامیانشان را از سر مردم ایران و منطقه کوتاه کرد. سهل تر میتوان اپوزیسیون راست پروغربی و طرحهای ارتجاعی آنها را منزوی و به حاشیه راند.