عاقبت خامنه ای به حرف درآمد. با چند روز تأخیر به شکست نظامشان در دور اول مضحکه صندوق گردانی تعیین جانشین رئیسی اذعان کرد. همگان اعتراف به شکست شرمگینانه او را شنیدند. چهره ذبون سرخ شده و سراسیمه او را مشاهده کردند. به رسم معمول آخوندی دروغ گفت و بیهوده تلاش کرد، ابواب جمعی و اجیرشدگان نظامش را دلداری دهد که “عدم شرکت اکثریت عظیم مردم به معنای مخالفت با حکومتشان نیست؟؟!!”.دروغ گویی آخوندها بنا به مصلحت “اسلام و نظام ” نه روشی مقطعی و موردی و تاکتیکی بلکه جزو اصول پایه ای “دین اسلامشان” با اسم و رسم “خدعه” است. خامنه ای از “امام راحلشان” بارها و بارها اذعان به “خدعه های متعدد” را بیاد دارد که در موارد زیادی به تحمیل و ادامه بقای “نظام” و ایجاد تباهی و رنج و درد و سرکوب بر مردم ایران ترجمه شد.
خامنه ای به وضوح متوجه است عدم شرکت اکثریت عظیم مردم در مضحکه انتخابات دقیقا در ضدیت با جمهوری اسلامی و شخص خودش در موقعیت رهبری این نظام سراپا جنایت بار است. اما “مصلحت ادامه بقای نظام” حکم میکند “خدعه” کند. یعنی واقعیت غیرقابل انکار را نه تنها انکار بلکه درست برعکس جلوه دهد. اینکار را عامدانه و آگاهانه انجام میدهد. بدبختی و بدشانسی خامنه ای آنجا است در مقطعی مجددا به “خدعه” پنا برده که نه تنها در میان مردم، حتی در صفوف شکننده مزدوران جمهوری اسلامی هم وارونه گویی آخوندی به شدت آبروباخته است.به همین دلیل و در همین سخنان اخیر با سیمای شکست دیده و برافروخته و سراسیمه به التماس مردم میرود که بلکه در “مرحله دوم” مضحکه انتخابات پای صندوق گردانی جمهوری اسلامی حاضر شوند.
واقعیت اینست خامنه ای و همه سرکردگان سیاسی و نظامی جمهوری اسلامی به خوبی متوجه هستند که اکثریت عظیم و قاطع مردم ایران سالها است از جمهوری اسلامی عبور کرده و اعلام کرده اند که رای آنها سرنگونی جمهوری اسلامی است. خدعه بازی خامنه ای و دیگر نمایشات و مانورها و اعمال فشارها و جست و خیزهای ستادهای جانیانی چون پزشکیان و جلیلی در اینروزها به داد جمهوری اسلامی نمیرسد. تحرک بالای کل دم و دستگاه نظامی و اداری و مذهبی جمهوری اسلامی برای داغ کردن بساط معرکه گیری صندوق چرخانی در روزهای اخیر خدشه ای بر اراده قاطع مردم ایران برای جارو کردن جمهوری اسلامی وارد نمیکند. خیزشهای پرشور دی ماه ٩٦ و آبان ٩٨ و خیزش انقلابی ١٤٠١ وتداوم اعتراضات و اعتصابات جاری کارگری و توده ای فرازهای درخشان پروسه سرنگونی جمهوراسلامی است. عدم شرکت عظیم مردم در بساط “انتخابات” دوره اخیر خود یکی از نتایج خیزشهای انقلابی و توده ای یک دهه اخیر است.
***
