موقعیت زنان در سال ۲۰۲۴ نشان داد که انقلاب اجتماعی تنها راه حل است!
پروین کابلی
سخن آخر سال
آهو دریائی در ایران، ژیزل پلیکو در فرانسه، لیا خیراله در سوریه، نیمو در سوئد، رزمینه در ولایت غور در افغانستان، آرزو خاوری در ایران، ربکا چپتگی در اوگاندا فقط چند نام از هزاران هزار زن هستند که قربانی شدند و یا میشوند. این لیست بسیار طولانی تر از این است. زنانی که در طول سال ۲۰۲۴ میلادی بدلیل زن بودن در کشورهای مختلف جهان یا زندگیشان را از دست داده اند و یا مورد ستم و آسیب جنسی قرار گرفته اند.
کمتر روزی است که در تیترهای ٬٬مشتری جلب کن٬٬ رسانه های بستر اصلی ، کشته شدن یا تعرض به زنان یا خودکشی آنها به چشم نخورد. این فقط ایران و یا زنان در خاورمیانه نیستند که قربانی پیشرویهای اسلامی سیاسی در چهار دهه اخیر شده اند. در جهان آزادی های فردی، بویژه زنان مورد تعرض قرار گرفته و عقب نشینی های زیادی به جنبش برابری طلبی زنان تحمیل شده است.
خیزش انقلابی ۱۴۰۱ در ایران که قتل دولتی مهسا امینی جرقه اش را زد ، بار دیگر موقعیت فرو دست زنان ایران را در مقابل چشم جهانیان قرار داد. اگر مقاومت در مقابل سیستم آپارتاید جنسی در ایران بعد از روی کار آمدن جمهوری اسلامی برای بسیاری از مردم جهان روشن بود، ولی این خیزش نشان داد که این جنبش به کمتر از سرنگونی جمهوری اسلامی رضایت نمیدهد. خیزش انقلابی ۱۴۰۱ بدلیل سرکوب وحشیانه ی رژیم از خیابانها عقب نشینی کرد، اما اعتراض هرگز خاموش نشد. آهو دریایی ها، آرزو خاوری ها و پرستو احمدی نشان دادند که عقب نشینی کامل یعنی مرگ هرآنچه که زندگی نام دارد.
سال ۲۰۲۴ علیرغم سبعت، کشتار و نسل کشی در غزه که با حمله به فستیوال جوانان بیگناه توسط حماس جرقه اش زده شد، بیشترین قربانیانش زنان و کودکان ستم دیده ی فلسطینی بوده اند. اما بدلیل عمق جنایت دو طرف جنگ، ما هرگز نخواهیم توانست پیامدهای این جنگ را در میان زنان و خانواده های فلسطینی درک کنیم. جنگی که بدون شک به ادامه بی حقوقی زنان چه در اسرائیل و بخصوص در فلسطین بیش از پیش دامن زده است.
اما ژیزل پلیتکو در فرانسه پرچم دیگری را بلند کرد. قربانیان تجاوز و تعرض جنسی نباید سکوت کنند حتی اگر این متجاوز شریک و رفیق زندگیشان باشد. ژیزل میتوانست با نقاب در دادگاه ظاهرا شود و یا پشت درهای بسته ی دادگاه همسرش را که مسئول تجاوز سیستماتیک به او است را همراه با دیگرانی که به او در بیهوشی تجاوز کرده اند به محکمه بکشاند. اما ژیزل برخلاف اکثریت زنان امروز دنیا، رسما و علنا بنام خود آشکارا ایستاد و به این حقیقت تلخ پشت پا زد که زنان قربانی معمولا سکوت میکنند. ژیزل بدون شک بعنوان یک زن شجاع در کنار زنانی مانند دریا آهوئی، نیکا شاکرمی، که به نُرم ها و سنت و عادتهای جامعه پشت پا زدند خواهد ماند. پیروزی ژیزل فقط پیروزی زنان در فرانسه نیست، بلکه پیروزی همه ی زنانی است که در سال ۲۰۲۴ تلاش کردند نُرمهای اخلاقی و قانونی را بیش از هر دوره ای زیرپا بگذارند و از آن عبور کنند.
دنیای امروز در یک برزخ و آشفتگی بینظیری برسر می برد. اما زنان میدانند چه میخواهند و افقشان کدام است. اگر چه لیا خیراله در سوریه تازه در اول راه است. اما مهم این است که لیا تنها نیست. زنان برای تغییر نابرابری و موقعیت برابر در جامعه به یک انقلاب اجتماعی زیر و رو کننده نیاز دارند.
19 دسامبر 2024
