اوضاع سیاسی و اجتماعی ایران بعد از خیزشهای انقلابی آبان و دیماه سال ٩٨ آرامش قبل از طوفان است. هر چه زمان میگذرد شکاف بین مردم و حاکمیت اسلامی بیشتر میشود. میدان مانور جمهوری اسلامی تنگ تر شده است. چشم اندازی برای بهبود اوضاع اقتصادی مردم متصور نیست. اصلاح طلبی درون حکومتی به انتهای خط رسیده است و دیگر کسی برای اصلاح طلبان تره خرد نمیکند. در چنین شرایطی رژیم جنایتکاران اسلامی به استقبال انتخابات دور یازدهم مجلس اوباش اسلامی میرود. از رهبر تا رئیس جمهور و گله آخوند دستان خونین شان را قایم کرده اند و به گدایی از رای مردم برای مشروعیت نداشته رژیم رفته اند.
اوباش اسلامی حاکم نگران “قهر کردن مردم با صندوق رای” هستند! خامنه ای از مردم میخواهد: “اگر از من خوشتان نمی آید در انتخابات اسفندماه شرکت کنید چون امنیت جمهوری اسلامی و مشروعیت آن در مناسبات بین المللی در گرو مشارکت بالا در انتخابات است.” این کرشمه آخوندی برای جلب توجه مردم به مضحکه انتخاب، مشتی مزدور اسلامی در مجلس نخ نما شده است. خامنه‌ای خوب میداند که به قدرت رسیدن ارتجاع اسلامی نتیجه سرکوب خونین انقلاب ٥٧ بود و از روز اول رژیم اسلامی نزد مردم آزادیخواه ایران مشروعیت نداشته و ندارد. مزدوران رژیم روحیه شان را باخته اند. کم کم پادوهای رژیم در داخل و خارج کشور سفره شان را جدا میکنند. بعد از ٤٠ سال رژیم با اقتصادی ورشکسته و نظامی فاسد، بدون حائل اصلاح طلبی دستگاهی در مقابل مردم معترض قرار گرفته است. برای رژیم اسلامی کشاندن مردم به انتخابات مجلس و ریاست جمهوری و غیره ویترینهای برای “مناسبات بین المللی” است. این هدف را از زبان خامنه ای بدون هیچ پرده پوشی اعلام شده است. در نتیجه مضحکه انتخابات برای رژیم مصرف رو به بیرون دارد و قرار نیست بهبودی در شرایط زندگی احدالناسی در آن کشور بوجود آورد.
طیف های مختلف اپوزیسیون سیاست تحریم انتخابات را در پیش گرفته اند که سیاستی غلط و در نهایت به نفع جمهوری اسلامی است! طرفداران سیاست تحریم از اینکه شورای نگهبان کاندیداهای مد نظر آنها را تائید نکرده است معترض هستند. از اینکه هنوز “نظارت استصوابی” وجود دارد گله مند هستند. غرولند این بخش از اپوزیسیون ربطی به اعتراض پایه ای مردم علیه جمهوری اسلامی ندارد.
از نظر ما با هیچ معیاری نمیتوان به این مضحکه گفت “انتخابات”! سیاست درست از نظر ما برهم زدن کل انتخابات رژیم است. از نظر ما شعار “رأی بی رأی” هم کافی نیست! و در چهارچوب “تحریم انتخابات” می گنجد و در نهایت به نفع رژیم خواهد بود. باید تلاش کرد هرجا امکان دارد صندوقهای رای را به آتش کشید. بساط رژیم را در محلات جمع کرد. کاندیداها را به عنوان بخشی از دستگاه سرکوب رژیم فراری داد و پروسه اعتراض به مضحکه انتخابات باید از همین امروز شروع شود. در شرایطی که رژیم این کارنوال را راه انداخته است حتی گوشمالی دادن کاندیداها در صورت امکان مشروع و عملی تعرضی به شمار میرود! باید مزدوران رژیم در هر محله و شهری که ظاهر میشوند احساس امنیت نکنند! خیزش انقلابی آبان ماه نشان داد رژیم چقدر آسیب پذیر است. در نتیجه افشاء و طرد عوامل رژیم در محلات و محل کار و زندگی کار سختی نخواهد بود.
مردم در اعتراضات دیماه ٩٦ و آبان ماه ٩٨ ناقوس مرگ جمهوری اسلامی را به صدا در آورده اند. جامعه به دو اردوی طرفدار و مخالف جمهوری اسلامی تبدیل شده است. دیگر با هیچ ترفندی رژیم قادر نیست خواست سرنگونی مردم را عقب براند. مسئله مردم، حضور در پای صندوقهای رای و فرستادن اوباش اسلامی به مجلس اسلامی و خبرگان رهبری نیست! بلکه تلاش برای برهم زدن این کارنوال جنایتکاران بزعامت خامنه ای است. مردم از جناح بندیهای رژیم عبور کرده اند. رژیم با مجلس اصلاح طلب یا اصولگرا راه حلی برای معضلات چند لایه معیشتی، سیاسی و فرهنگی مردم ندارند. برهم زدن بساط انتخابات نه تنها ممکن است بلکه میتواند گامها مبارزه مردم برای سرنگونی انقلابی رژیم را جلو ببرد.
***