کارگران و مردم آزادیخواه، اکثریت عظیم جامعه ایران، سالِمَمَلو از رنج و دردی را پشت سر نهادند و فی الحال با فاجعه و تراژدی کرونا درگیر هستند. در سال نو، برای بسیاری از خانواده‌ها، جای خالی عزیزانشان که در نبردهای آبانماه جان باختند، حفره ای پرنشدنی است! برای خانواده‌هائی که عزیزانشان را در خیزشهای دیماه نود و شش و یا در سالهای دورتر از دست دادند کمابیش همین است! برای بسیاری که هنوز از سرنوشت فرزندانشان خبر ندارند، مسئله بغرنج تر و آمیزه‌ای از کورسوی امید و دردِ فقدانِ آنهاست! برای خانواده‌های کارگری که نان آور کلبه محقرشان، بدلیل محیط ناامن کار و سودجوئی کارفرمایان جان باختند، بهار و سال نو بسانِ زمستانی سخت است!
سالی که گذشت به دلیلِ عملکردِ حکومتی جنایتکار و مدافعِمیلیاردها و سرمایه داران، برای اکثریتِ عظیمی از مردم ایران سال فجایع و تراژدیهای مُکرر بود؛ از زلزله و سیل تا کشتار آبانماه، از اعدامهای گسترده و سرکوب سیاسی بیوقفه تا شلیکِ عامدانه به هواپیمای مسافربری، از تشدید فقر و فلاکت کارگران و محرومان تا گرانی و بیکاری و بیماری نجومی، هر روز و هر ساعتِ سال گذشته مَمَلو از درد و رنج بوده است.
سالِ گذشته در عین حال سالِ نبردهای شورانگیز و قهرمانانه بود. سالِ نقطه عطف جدید در سیاست و بی اعتباری تمام و کمالِ جمهوری اسلامی بود. سالِ نمایش قدرتنمائی مبارزه توده ای و کارگری و دفاع از آرمانهای انقلابی و سوسیالیستی بود. سالِ قد‌علم کردنِ سوسیالیسم در عملِ مبارزاتی کارگران و در اعتراضِ دانشجویانِ انقلابی در دانشگاهها بود. سالِ خُروشِجنبشِ آزادی زن علیه حاکمیتِ آپارتاید ضدّ زن بود. سالِشکستِ تمام و کمال سیاستهای خاکستری و فرو ریختن عمارتهای پوشالی مُماشات با ارتجاع حاکم بود. سالِورشکستگی و شکستِ مفتضحانه و بیسابقه جمهوری اسلامی در مضحکه انتخابات بود. سالِ سقوطِ بُرج و بارویِ صنعت دین و تجارتخانه مذهب در بحران کرونا بود. سال پیشروی نقد رادیکال در سیاست و عمل مبارزاتی در مقیاس وسیع علیه جمهوری اسلامی بود. سال گذشته اردوی کارگر و زحمتکش جامعه ایران بپاخاست و حکومت اسلامی را با قدرتی تاکنون بیسابقه بمصاف طلبید و ضربات مُهلک و غیرقابل جبرانی به آن وارد کرد.
در سالِ جدید و همراه با گلهای بهاری که به خون عزیزانِ ما در نبردهای خیابانی آغشته است، با دردها و رنج‌هایمان، با زخمهای باز و حفره‌های عمیق در قلب‌هایمان، به پشت سر و صحنه نبرد طبقاتی نظر افکنیم، پیشروی‌هایمان را جمع بندی کنیم، نقاط قوت و ضعف مان را بدقت بشناسیم، به صحنه‌های نبرد بازگردیم تا به زمستانِ واقعی خاتمه دهیم!
براساسِ همین نقاطِ قدرت و امید به آینده است که امروز در ایران و در هر کوی و برزن همبستگی انسانی برای کم کردن هرچند جزئی یک بلّا و مُصیبت جدید موج میزند! به همین دلیل است که فاشیسم و خودمحوری و ایدئولوژی مُنحط سرمایه بر جسم و جان ما چیره نشده است و هنوز قهرمانی فردی و جمعی، همبستگی و نوعدوستی، در میانِ ما زبانه میکشد! به دلیل سُنتهای مبارزاتی پیشرو و تلاش برای ساختن یک دنیائی بهتر است که جرثومه فساد و تباهی و جنایت اسلامی نتوانسته ما را مسموم و برنگ خود درآورد!
ما سالِ ١٣٩٨ را با کوله باری از درد و تلفات و فقر و بیکاری و بیماری مُشدد پُشتِ سر میگذاریم تا در سالِ جدید مبارزه برای آزادی و رهائی را در تناسبِ قوائی تماماً متمایز ادامه دهیم. ما به احتمالِ زیاد در متن بحران کرونا تلفاتِ بسیار بیشتری در قیاس با کشورهای مشابه خواهیم داد و این هم اکنون عیان و جلوی چشمان همه ما در جریان است. سرمایه داری در پیشرفته ترین کشورها، که بدرجه ای توسط جنبش و مبارزه رهائیبخش کارگری افسارش کشیده است، نشان داد که آگاهانه و در دفاع از سرمایه جنایتِ جمعی سازمان میدهد. بهانه و فرصتی گیر آورده است تا هر کسی از نظر سرمایه “هزینه بر” است و در بازار کار و استثمار کار مزدی “بی‌مصرف” است، دور بیاندازد. ایدئولوژی فاشیسم امروز در مغز استخوان ساختار سیاسی و اداری و نگرش سیاستمدارانِ جای پای خود را محکم کرده است. حتی روشنفکران خرده بورژوا سفیهانه تکرار میکنند “وقتی چاره ای نیست باید انتخاب کرد و کسانی را به کشتن داد”! این جوهر سرمایه داری امروز در مناطق پیشرفته جهان است. واضح است در کشورهائی مانند ایران که سرمایه داری براساس استثمار خشن نیروی کار ارزان سرپاست، و مضافاً مشتی دزد و فاسد و تجار دین حُکم میرانند، پیامدهای بحران کرونا و رنج و آلام آن برای مردم کارگر و زحمتکش و محرومانی که اساساً شمارش نمیشوند، بسیار عمیق تر است.
اینها اما همه داده‌های سیاست و شرایط نامساعد مبارزه ما علیه ارتجاع اسلامی و نظام سرمایه داری است. دیگر برای بسیاری روشن شده است که مُزخرفاتِ اصلاح طلبانه و اسلام پاستوریزه شده، ژستهای توخالی دمکراسی و حقوق بشر، سلطنت پارلمانی و لیبرال، تنها زروق‌هائی برای ادامه همین سبعیتی هستند که فی‌الحال در جریان است. امروز هر فالانژ و خشکه مقدسِ دمکرات و ضد کمونیست، اگر خود را به نفهمی نزند، میتواند ببیند که سرمایه داری با پایه‌ای ترین اولویتها و نیازها و حقوق شهروندان در تناقضی عمیق قرار دارد و روز روشن با زبان بهداشتی تکرار یک هولاکاست را توجیه میکنند. امروز کارکرد سرمایه داری و ایدئولوژی طبقات حاکم و ضدیت آشکارشان با نفس حیات و سلامت شهروندان جهان، بقول منصور حکمت اثبات میکند که؛ “دنیا بدون فراخوان سوسیالیسم، بدون امید سوسیالیسم، بدون “خطر” سوسیالیسم به چه منجلابی بدل میشود”! امروز بیش از هر زمان دنیا و ایران، نیازمند کمونیسم و یک رهائی همه جانبه سوسیالیستی است.
سالِ نو در میانه رنج بی پایان اکثریت عظیمی از مردم ایران، شاید موجبی برای تبریک نداشته باشد، اما برای صف مبارزه برای یک دنیای بهتر، برای برافراشتن پرچم امید در دنیای سیاه کنونی، بسیار پسندیده است. از جانب حزب کمونیست کارگری – حکمتیست برای مردم ایران آرزوی سلامت و تندرستی دارم، امیدوارم با تلفات هرچه کمتر و بسرعت از بحران کنونی عبور کنیم. با خانواده‌های داغدیدگان همدردی میکنم و برای بیماران آرزوی بهبودی سریع دارم. به عزیزان و قهرمانان کادر درمان صمیمانه درود میفرستم. قلب ما و مشغله ما همراه با مبارزه کارگران و مردم آزادیخواه در مبارزه جاری برای سرنگونی رژیم جنایتکاران اسلامی است. قلب ما همراه زندانیان سیاسی و مبارزین راه آزادی و برابری و خوشبختی همگانی است. سال نو و بهار بر شما عزیزان مبارک باد!
سردبیر.
٢٩ اسفند ١٣٩٨