مصاحبه اکتبر با مظفر محمدی در مورد کنگره چهارم حزب حکمتیست
مصاحبه کننده: اسماعیل ویسی
اکتبر: کنگره چهارم حزب در راه هست. قطعا هر کنگره و یا نشست رسمی احزاب سیاسی جدی و از حمله حزب ما دراتخاذ تصمیمات و جهت گیری های سیاسی- عملی اش در ابعاد اجتماعی ، اگر واقع بینانه باشد، مهر شرایط تاریخی – اجتماعی جغرافیای فعالیت سیاسی اش را بر خود دارد. با در نظر گرفتن شرایط و اوضاع و احوال سیاسی – اجتماعی کنونی ایران، این کنگره ای روتین و نرمال است و یا کنگره ای ویژه خواهد بود؟ در هر صورت چرا؟
مظفر محمدی: کنگره های حزب کمونیست کارگری حکمتیست، سالی یک بار تشکیل می شود. از این لحاظ کنگره روتین حزب است. اما این کنگره در شرایط ویژه ای برگزار می شود. اولین ویژگی آن اجتماع کمونیست ها در شرایطی است که بورژوای حاکم بر ایران تعرض گسترده ای را به کل جامعه و بویژه به سطح معیشت طبقه کارگر سازمان داده است. دستمزدها را پایین و پایین تر نگه داشته، کار بدون قرارداد و بی قانونی محض را تحمیل کرده، مبارزه اقتصادی و اعتصاب و تشکل کارگری را ممنوع و فعالین کارگری و رهبران تشکلهایشان را تعقیب و زندانی کرده است. از طرف دیگر موج دستگیری، زندان و اعدام های گسترده ای را برای ارعاب جامعه و سرکوب هر گونه صدای آزادیخواهانه را راه انداخته است.
در همین رابطه، جمهوری اسلامی پلیس بین المللی ” اینترپل” را برای تعقیب و تهدید بخشی از رهبری حزب ما به کمک طلبیده است.
صرفنظر از موقعیت بین المللی جمهوری اسلامی، ساخت و پاخت یا تشدید اختلافات، همکاری یا عدم همکاری بورژازی جهانی با جمهوری اسلامی و بطور کلی موقعیت بین المللی این رژیم، سازماندهی یک تعرض کمونیستی به کلیت جمهوری اسلامی و همه جناح هایش و برای به زیر کشیدن آن، یک امر و وظیفه قطعی حزب ما، کمونیست ها و طبقه کارگر است.
حزب حکمتیست در یک سال و اندی اخیر بویژه تلاش وسیعی کرده است که چپ و جنبش های اجتماعی که به این نام فعالیت دارند را از تبدیل شدن به ابزار تعیین تکلیف قدرت بین جناح های بورژوازی و دولت آن بر حذر دارد. متاسفانه تا کنون این تلاش ها به ثمر نرسیده است.
کمونیسم و طبقه کارگر در ایران به یک مبارزه طبقاتی بی امان علیه کلیت بورژوازی در حاکمیت و در اپوزیسیون اتکا دارد. ما با رجوع به مارکس مجددا اعلام کرده ایم که طبقه کارگر گورکن نظام سرمایه داری و روبنای سیاسی و فکری آن است.
در همان حال حزب قدرت سیاسی، ابزارجنبش های اجتماعی و آزادیخواهانه و برابری طلبانه را در جهت تقویت مبارزه طبقه کارگر مد نظر دارد و تلاش ما این است که این مبارزات و جنبش ها و اعتراضات توده ای از زیر پر و بال بورژوازی بیرون آمده وپشت کمونیسم و طبقه کارگر به صف شود. هر اندازه نجات چپ و جنبش ها و اعتراضات توده ای از تبدیل شدن به سیاهی لشکر جناحی از بورژوازی، به نفع طبقه کارگر و مبارزه طبقاتی و به نفع سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و نهایتا انقلاب کارگری و ایجاد جامعه سوسیالیستی، آزاد و برابر است.
کنگره چهارم حزب حکمتیست به دنبال تلاش های یک سال و نیم اخیر در جدالهای اجتماعی، برگزار می شود. اجتماع وسیع ترین کمونیست ها در کنگره علنی حزب حکمتیست به چپ و کمونیست های این شانس را داده است که بیایند و این صف را تقویت کنند. به این لحاظ کنگره ما در شرایط حساس و تاریخی اجتماعی چه در بعد محلی و ایران و چه در بعد بین المللی برگزار می گردد.
اکتبر: چه توقع و انتظاری از کنگره دارید؟ اولویتهای کنگره بطور عام در ابعاد سراسری ایران و بطور خاص در رابطه با کردستان چه باید باشد؟ بطور مشخص شاخص موفقیت کنگره چه میباشد؟
مظفر محمدی: اجازه بدهید بحث و نتیجه گیری در این مورد را به کنگره واگذار کنیم. نشریه تدارک کنگره بعضا به این سوال ها جواب داده است. قطعنامه و قرارهای متعددی پیشنهاد شده که اوضاع سیاسی ، موقعیت طبقه کارگر، اولویتهای حزب و موقعیت کمونیسم و حزب ما در کردستان و غیره را در بر می گیرد. من توجه خوانندگان اکتبر را به این مباحث و قطعنامه و قرارها و دخالت جدی در آن جلب می کنم. از نظر من نفس برگزاری کنگره علنی کمونیست ها در شرایط تعرض بورژوازی به طبقه کارگر و هر گونه آزادیخواهی و طرح مباحث تا کنونی، تلاشی برای بستن سدی در مقابل آن و خود یک موفقیت است.
اکتبر: چه پیامی برای ” طبقه کارگر و بخصوص کارگران کمونسیت و رهبران عملی کارگری و توده ای وفعالین کمونیست و برابری طلب و آزادیخواه ” در ایران و کردستان دارید؟
مظفر محمدی: همانطوری که در بالا گفتم، ما همیشه و بویژه در یک سال و نیم اخیر سیاست کمونیستی و کارگری را به طبقه کارگر، کمونیست ها، چپ و کل جامعه اعلام کرده ایم. این کنگره تداوم این تلاش ها در ابعاد دیگر و در اجتماع علنی و عمومی تر کمونیست ها و علاقمندان به سرنوشت طبقه کارگر و مردم ایران است. کنگره می خواهد بار دیگر بر این سیاست ها تاکید بگذارد و از حزب بخواهد که تداوم و به ثمر رساندن آن را تضمین کند.
پیام ما همیشه این بوده و هست که کمونیست ها به کم تر از انقلاب کارگری رضایت نمی دهند، که سرنگونی جمهوری اسلامی وظیفه بلافصل طبقه کارگر، زنان مخالف آپارتاید و جوانان و همه مردم آزادیخواه ایران است، که رفتن با جنبش سبز و قرار گرفتن در کنار بخشی از جمهوری اسلامی و بورژوازی توهین و خیانت به 30 سال تلاش و مبارزه کارگران برای زندگی بهتر و زنان برای برابری و حرمت انسانی و جوانان برای خوشبختی و لذت بردن از زندگی و تحقیر نشدن و همه انسان های شریف برای زیستن در آزادی و خوشبختی و رفاه با حفظ حرمت های انسانی است.
با سبز نروید. تهدیدات جنگی امریکا و اسراییل و غیره محکوم است. مردم ایران نمی خواهند زیر آوار هیچ جنگی مدفون شوند. تحریم اقتصادی تحمیل فقر و فلاکت به کارگران و زحمتکشان است و بطور کلی تهدیدات جنگی و محاصره بهانه ای برای جمهوری اسلامی برای تحمیل فلاکت بیشتر و سرکوب هر گونه حقخواهی و آزادیخواهی است.
دیدن این حقایق و فهمیدنشان کار دشواری نیست. هر گونه تلاشی بجز این، خاک پاشیدن در چشم مردم است. ما ازکسی که خود را چپ، کمونیست و طرفدار کارگر و آزادی و برابری می نامد، میخواهیم و میگوییم، لطفا این کار را نکنید! وظیفه مخدوش کردن مبارزه مردم ، به بیراهه بردنشان، متوهم کردنشان و تبدیل کردنشان به سیاهی لشکر بخشی از بورژوازی را برعهده نگیرید. طبقه کارگر را از نیروی میلیونی زنان و جوانان و زحمتکشان حامی خود برای سرنگونی جمهوری اسلامی محروم نکنید، بورژوازی را به بهانه اینکه لباس عوض کرده و به جای سیاه سبز می پوشد، تقدیس نکنید، به کارگر پشت نکنید، دوستان دروغین مردم نشوید. جمهوری اسلامی با همه جناح هایش باید سرنگون شود…
با سپاس از شما
