حسین مرادبیگی(حمه سور)-به کنگره ششم حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
- شرکت کنندگان در کنگره، نمایندگان و مهمانان عزیز با درود های فراوان پیشاپیش برگزاری کنگره ششم را به گرمی تبریک میگویم. میدانیم حزب ما با توجه به موقعیتی که پیدا کرده است، بدرست، توقع وانتظاراتی را از خود و از کنگره ششم بویژه از رهبری ای که در این کنگره انتخاب میشود به وجود آورده است. هر کارگر و هر فعال کمونیستی که با دلبستگی فعالیت این حزب را دنبال میکند، به این چشم دوخته است که آیا این کنگره و رهبری منتخب آن، علیرغم نقطه تاکیدهای مختلف سر این یا آن مساله ، سرانجام بعد از این همه تجارب، قدمهای جدی ای برای ایجاد یک حزب سیاسی دخالتگر و مدرن برخواهد داشت؟ آیا حزبی متحد با رهبری و کادرهای متحد و هم فکر و مصمم که بتواند در تحولات سیاسی آتی جامعه ایران به نفع حزب و جنبش کمونیسم کارگری نقش لازم را ایفاء کند تحویل جامعه خواهد داد یا نه؟ این سئوال جامعه و دنیای بیرون ما نیز هست. ما بعد از این کنگره چگونه حزبی خواهیم بود؟ آیا حزبی متحد، صاحب قدرت با رهبری حاضر در صحنه سیاست در جامعه و دنیای بیرون خود خواهیم بود؟ جامعه و توده کارگر و مردم زحمتکش قبل از اینکه حزب ما را از روی قطعنامه ها و بیانیه های ما از اوضاع انتخاب کنند، که بدون شک در هر مقطعی تدوین هر قطع نامه و بیانیه ای لازم و بسیار ضروری است، آن را از روی قامت رهبری آن در جلو صحنه سیاست در جامعه، در مشغله های آن، در حضور در هر لحظه از نیاز مبارزاتی خود و بالاخره در حزبیت سیاسی مدرن و درجه بالای اتحاد و انسجام رهبری و کادرهای آن سنجیده و مورد قضاوت قرار خواهند داد. وقتی این را در ناصیه اش ببینند در این صورت اطمینان لازم را پیدا خواهند کرد که این حزب در فردای تحولات سیاسی در ایران یک پای جدال بر سر قدرت سیاسی خواهد بود. با این شاخص آن را انتخاب و نهایتا زیر پرچم آن بسیج میشوند، هرچند طرفداری و یا عضویت خود را در آن نیز علنی نکرده باشند. انتظار این است که کنگره ششم و رهبری منتخب آن این تصویر را روشن تر از هر زمانی از فعالیتهای بعد از این کنگره از خود و لذا از حزب جا بیندازد. رفقا! ممکن است گفته شود که توقع و انتظارت زیادی از این کنگره و رهبری منتخب آن مطرح میشود، اما موقعیتی که حزب ما در آن قرار گرفته است و واقعیت پیچیده ای که با آن روبرو هستیم ما را ملزم میکند که نباید به کمتر از این رضایت داد. میدانیم که کمونیسم کارگری بعد از دست دادن منصور حکمت، پرچمدار صالح و لایق آن، هم از نظر جنبشی و هم از نظر حزبی، لطمات زیادی خورده است. برافراشتن مجدد این پرچم و زدن آن در وسط صحنه سیاست، طوریکه جامعه و دنیای بیرون ما، هر کارگر و هر فعال کمونیست و هر انسان آزادیخواه و برابری طلبی بتواند براحتی جای خود را در آن پیدا کند، کار حزب ما و رهبری منتخب این کنگره و کادرها و اعضای آن است. حزب و رهبری که کمونیسم رادیکال را بدون هیچ اما و اگری در جامعه نمایندگی کند و از آن بعنوان پرچمدار و مدافع واقعی مارکسیسم نام ببرند. میتوان حزبی داشت که یک سرو گردن از احزاب و جریانات چپ موجود بلند تر باشد، که موقعیت ظاهرا موجه و قانع کننده ای به نظر برسد، اما قرار نبود و قرار نیست که ما به این اکتفاء کرده و در این سطح باقی بمانیم. لازم است از این فراتر رفته و با تبدیل کردن کمونیسم به قدرت ملموسی در جامعه به موقعیتی دست یابیم که طبقه کارگر و کل نیروی بالقوه جنبش کمونیسم کارگری تحت رهبری حزب ما به سلطه صد و چند ساله جنبشها و احزاب و جریانات بورژوازی که تاحال سرنوشت سیاست را در جامعه ایران رقم زده اند، پایان دهند. این درگرو تلاش مداوم رهبری منتخب این کنگره و کادرهای آن در دادن تصویری متناسب و واقعی با ادعاهای ما در مورد خود به جامعه و به طبقه کارگر است. امیدوارم کنگره در این راستا قدمهای محکم بردارد. یک بار دیگر برای کنگره آرزوی موفقیت میکنم و دست تک تک شرکت کنندگان در این کنگره را به گرمی می فشارم. پیروز باشید. حسین مرادبیگی(حمه سور) اول ماه مه 2013
