اخیرا در یکروز دو بار به #جعفر_عظیم_زاده در زندان حمله کرده اند. ایجاد دعوای ساختگی و صحنه سازی در زندان، که اساسا توسط زندانبانان و با هدایت بازجویان صورت میگیرد، توسط زندانیان با جرائم عادی اجرا میشود. ما شاهد این نوع تحرکات در زندانهای مختلف بوده ایم. با #سپیده_قلیان نیز همین رفتار به شکل دیگری صورت گرفته است. ابتدا زندانی سیاسی را با هدف اذیت و آزار به بند زندانیان عادی میفرستند، علیه زندانی سیاسی تحریک میکنند و توطئه می چینند. طرح قتل زندانیان در این صحنه سازی ها بارها اجرا شده است.
وضعیت زنان زندانی سیاسی در زندان سپیدار اهواز بسیار وخیم است. خانمها؛ ١- مريم حمادی، ٢٨ ساله، متاهل و دارای دو فرزند ٢- زينب عفراوی٣- فاطمه تونيت زاده، مادر مريم حمادی ٤- زويده عفراوی، ٥٥ ساله ٥- قيسيه عفراوی، ۶۰ ساله و خواهر زویده عفراوی ٦- مريم زبيدی، ۵۳ ساله، متاهل و مادر ۴ فرزند ٧- مكيه نيسی، متولد ۶۴، متاهل و دارای سه فرزند ٨- معصومه سعيداوی، ٤٨ ساله ٩- سوسن سعيداوی، ٤٥ ساله (خواهر معصومه سعیداوی) ١٠- سكينه صگور، ٣٥ ساله دارای فرزند ١١- الهه درويشی، ٢٠ ساله، متاهل و دارای یک فرزند، از شهروندان اهوازی هستند که عمدتا در اواخر سال ٩٧ بازداشت و زندانی شدند و پس از بازداشت مورد بازجویی و شکنجه قرار گرفته اند. هم اکنون نیز در زندان سپیدار تحت انواع فشار و محدودیت و آزار زندانبانان هستند.
به اینها باید احضارهای هفته اخیر را اضافه کرد. گزارشهای دریافتی از احضار فعالین سرشناس در جنبشهای اجتماعی، کسانی که عمدتا در سوشیال میدیا فعالیت دارند، دانشجویان و زندانیان آزاد شده خبر میدهد. نوعی تهدید و توجیه امنیتی که “مواظب باشید”، در تجمع اعتراضی شرکت نکنید و چرخاندن شمشیر وثیقه و احکام “تعزیری” که قبلتر برای همین اهداف و عمدتا با پرونده سازی علیه آنها صادر شده است. همه این اقدامات همراه و بموازات اجرای احکام اعدام سریع زندانیان عادی و تهدید به اعدام زندانیان دیماه ٩٦ و آبانماه ٩٨ انجام میشود.
حکومتهای در حال بحران که با تهدید سرنگونی مواجه اند، ماشین سرکوب را فعالتر میکنند، اذیت و آزار زندانیان سیاسی و تحت فشار قرار فعالین جنبش های اجتماعی در جامعه را افزایش میدهند. کسانی که خود تجربه دست اول زندان را دارند این واقعیت را خوب می شناسند. هدف این سیاستها ارعاب جامعه و گستراندن چتر اختناق است، تلاشی بیهوده برای بقا، سیاستی نخ نما و تکراری که میتواند با قدرت اتحاد و اعتراض بسادگی درهم شکسته شود. تحلیل امنیتی حکومتی ها اینست که موج اعتراضات پشت در است، میدانند که نمی توانند جلوی آنرا بگیرند، لذا تلاششان اینست که حدالامکان رعب و وحشت راه بیاندازند تا اعتراضات دامنه کمتری بگیرد و سرکوب ساده تر باشد.
مشکل اینست که نه نمایش مُضحک سیاست “مدنی چیگری و رأفت اسلامی” جوابگو است و نه سیاست “می زنیم و می مانیم”. تغییر جدّی در رابطه مردم و حکومت جای زیادی برای این مانورها باقی نمیگذارد. عملی و ممکن است که معادله رابطه جامعه و حکومت، هرچه بیشتر به ضرر حاکمیت اسلامی تغییر کند. این با تداوم گسترده اعتراض به اعدام و زندان و شکنجه، یعنی هدف قرار دادن آنچه که حکومت اسلامی نقطه قدرت خویش می پندارد، با تداوم تلاش برای متوقف کردن این احکام ضد بشری و جنایتکارانه، با برافراشتن پرچم #لغو_اعدام و #آزادی_فوری_کلیه_زندانیان_سیاسی و جنبشی قدرتمند ممکن است. این اعمال جنایتکارانه علیه زندانیان و خانواده هایشان تنها موجب گسترش نفرت و انزجار از حکومت می شود. دوران دهه شصت سپری شده است، آنزمان یک انقلاب را بخون کشیده بودند و داشتند مستقر می شدند، امروز دوره رفتن شان است.
#لغو_اعدام
#آزادی_فوری_کلیه_زندانیان_سیاسی
٢٩ ژوئیه ٢٠٢٠