حکومتهای سرمایه داری بخصوص بدنبال بحران اقتصادی یک دهه اخیر، بیش از پیش حقوق و دستاوردهای كارگری را مورد تهاجم قرار داده است. از جمله قراردادهای کار و امنیت شغلی، كه جزء ابتدایی ترین حقوق اولیه كارگر است. در ایران به موازات این تهاجم ها اقدام به إیجاد تشكیلات و تبیین قوانین تشویقی از جمله تأسیس دفتری در قوه قضائیه تحت عنوان “دفتر حمایت از تولید و سرمایه گذاری” و همچنین به اجراء درآوردن “بخشودگی جرائم بیمه ای كارفرما” توسط سازمان تامین اجتماعی كرده است. هدف اصلی این اقدامات تضعیف قدرت طبقه كارگر در مبارزه علیه سرمایه داری، به منظور جلوگیری از متشكل شدن كارگر و باز گذاشتن دست سرمایه دار برای سودآوری و استثمار شدیدتر است.
امروز عملا بیش از هشتاد درصد نیروی كار در ایران با قراردادهای موقت و بخشا سفید امضا كار میكنند. این موضوع در كنار بحران اقتصادی و پیامدهای آن، اصلاح همان قانون كار ارتجاعی بنفع سرمایه داران، بیكاری گسترده، سركوب هر نوع مبارزه كارگری برای ایجاد تشكل و سازمانهای كارگری ابعاد وحشتناكی پیدا كرده است، امری كه مورد اعتراض مستمر بخشهای مختلف طبقه كارگر ایران بوده است.
كنگره هشتم حزب حكمتیست از تلاش و مبارزه بخشهای مختلف طبقه كارگر برای كسب حقوق پایه ای از جمله حق تشكل و إیجاد سازمانهای توده ای كارگران مستقل از دولت، امنیت شغلی، انعقاد قراردادهای دائم، الغای قراردادهای موقت و موقتی سازی شغلی و همچنین قراردادهای سفید امضاء قاطعانه حمایت میكند و آنرا یك جبهه مهم مبارزه كارگری میداند.
كنگره حزب همچنین یك راه قدرتگیری طبقه و ابراز وجود و دخالت سیاسی كارگران در جامعه را، گسترش مبارزه برای امنیت شغلی و ایجاد تشكل های كارگری، مقابله با حیف و میل اموال كارگران از جمله در سازمان تامین اجتماعی و نظارات كارگران بر دارایی خود میداند.
مصوب کنگره هشتم حزب
